ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 21, 2013, 01:09:57 pm »คอยรู้กายรู้จิตก็หลง
คอยรู้เท่าทันอารมณ์ก็หลง
คอยรู้กิเลสก็หลง
คอยรู้แจ้งตามความเป็นจริงก็หลง
คอยรู้ว่าว่าง..รู้ว่าวางก็หลง
คอยรู้สึกตัวก็หลง......
ที่ว่าหลงก็คือ..หลงมีตัวเองในรู้
หลงเป็นตัณหาซ้อนรู้ หลงยึดติดตัวคอยรู้
ไม่นอกเหนือตัวรู้
ฉนั้น..สลายวิญญานไปเลย.. ไม่ใช่ตรงที่รู้หรือไม่รู้
รู้ไม่รู้ไม่เอา มันจะได้นอกเหนือผัสสะ...
นอกเหนืออายตนะเป็น..!!!
>>> F/B โดเงน เซ็นจิ