ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มกราคม 09, 2014, 03:38:18 pm »
อุปาทาน คือ การยึดมั่นถือมั่นทางจิตใจ เช่น
ยึดมั่นถือมั่นใน เบญจขันธ์ คือร่างกายและจิตใจ
รวมกันว่าเป็น "ตัวตน"
และยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ถูกใจ อันมาเกี่ยวข้องด้วยว่า
เป็น "ของตน"
หรือที่ละเอียดลงไปกว่านั้นก็คือยึดถือจิตส่วนหนึ่ง
ว่าเป็น "ตัวเรา" แล้วยึดถือเอา
รูปร่างกาย ความรู้สึก ความจำ และความนึกคิด
๔ อย่างนี้ว่าเป็น "ของเรา"
อุปาทาน 4 อย่าง
กามุปาทาน ยึดติดในกาม
ทิฏฐุปาทาน ยึดถือในทิฏฐิ
สีลัพพัตตุปาทาน ติดยึดในศีลวัตรที่งมงาย
อัตตวาทุปาทาน ยึดมั่นในตัวเอง ของตัวเอง
พุทธภาษิตมีอยู่ว่า "เมื่อกล่าวโดยสรุปแล้ว
เบญจขันธ์ที่ประกอบอยู่ด้วยอุปาทาน
นั่นแหละเป็นตัวทุกข์"
ดังนั้น เบญจขันธ์ที่ไม่มีอุปาทานครอบงำนั้น
หาเป็นทุกข์ไม่
ฉะนั้น คำว่าบริสุทธิ์หรือหลุดพ้นจึงหมายถึง
การหลุดพ้นจากอุปาทานว่า
"ตัวเรา" ว่า"ของเรา"นี้โดยตรง
ดังมีพุทธภาษิตว่า
"คนทั้งหลายย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ยึดมั่นถือมั่น
ด้วยอุปาทาน"
>>> F/B >> พระพุทธเจ้า