บัน ทึก ท้าย ภาพสำหรับฉันแล้ว สัญลักษณ์การเริ่มต้นของฤดูใบไม้ผลิก็คือเมื่อเห็นดอกพลัมบานนี่เอง
ดอกพลัมสีขาว เกสรสีชมพูน่ารักน่าเอ็นดู พร้อมใจกันบานทุกหนทุกแห่ง ครั้งแรกที่ฉันเห็นดอกพลัมบานคือที่ ใจกลางเมือง Baltimore ที่หน้า Walter Art Gallery ตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักหรอกว่าดอกไม้สีขาวนี้เรียกว่าดอกพลัม หากภาพดอกพลัมริมถนนเมื่อเจ็ดปีที่แล้วนั้นยังประทับใจไม่รู้ลืม
ฉันชอบเวลาดอกพลัมบาน สีขาวๆสะอาดตา กลมกลืนไปกับสีเทาๆของท้องฟ้าเมื่ออากาศไม่ดีนัก บางครั้งก็โดดเด่นตัดกับสีฟ้าเข้มๆของวันอากาศหนาว สวยไปอีกแบบ
ปีนี้ดอกพลัมบานมาหลายวันแล้ว กว่าฉันจะได้มีโอกาสคว้ากล้องไปถ่ายรูปตอนเช้าวันอาทิตย์ ไม่รู้ว่าการได้ไปเดินอยู่กลางดงต้นพลัม หรือการได้ถ่ายรูปนั้นมีความสุขกว่ากัน แต่คราวนี้ฉันรู้สึกเหมือนลืมโลกทั้งใบ ลืมหนาว ลืมหิว
การได้ทำในที่สิ่งที่รักทำให้เกิดความสงบใจเช่นนี้เองเช้าวันอาทิตย์ไหนที่ไม่ร้อนนัก ลองหิ้วกล้องออกไปถ่ายรูปรอบๆบ้านดูสิคะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sevendaffodils&month=03-2006&date=29&group=3&gblog=5