ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: sithiphong
« เมื่อ: มีนาคม 11, 2014, 09:35:38 pm »

ยอดคุณพ่อ ชายจีนอุ้มลูกพิการขี่คอ เดินเกือบ 30 กม. ไป-กลับโรงเรียนทุกวัน

-http://hilight.kapook.com/view/99121-









เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก sc.wenming.cn

          สุดยอด พ่อจีนอุ้มลูกพิการขี่คอ เดินเกือบ 30  กิโลเมตร ไป-กลับโรงเรียนทุกวัน เผยอยากมอบโอกาสในการศึกษาให้ลูกชาย

          เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2557 เว็บไซต์เดลี่เมลของอังกฤษ รายงานเรื่องราวสุดซึ้งของ นายอวี๋ ซูคัง พ่อชาวจีนผู้เสียสละที่แบก เสี่ยวเฉียง ลูกชายพิการวัย 12 ปีขี่คอ ก่อนพาขึ้นเขาเพื่อไปโรงเรียนที่อยู่ห่างออกไป รวมระยะทางไป-กลับเกือบ 30 กิโลเมตรทุกวัน ที่เมืองอี๋ปิน มณฑลเสฉวนของจีน

          รายงานระบุว่า นายอวี๋เลี้ยงลูกชายโดยลำพังหลังจากที่แยกทางกับภรรยาเมื่อลูกชายอายุได้ 9 ขวบ โดยในทุก ๆ วันนายอวี๋จะตื่นแต่เช้าทำข้าวกลางวันให้ลูกชายไปโรงเรียน หลังจากนั้นก็แบกตะกร้าซึ่งใส่ลูกชายเขาไว้ที่หลัง และพาขึ้นเขาเพื่อไปโรงเรียน เนื่องจากไม่มีรถโรงเรียนหรือแม้แต่รถโดยสารสาธารณะ ก่อนที่เขาจะเดินทางไปทำงานต่อ และจะแบกลูกชายลงเขากลับบ้านในตอนเย็น ซึ่งจนถึงขณะนี้เรียกได้ว่าเขาแบกลูกชายเดินขึ้นและลงเขาเป็นระยะทางกว่า 2,600 กิโลเมตรแล้ว

          โดยนายอวี๋ กล่าวว่า เขารู้ว่าลูกชายเขาพิการทางร่างกาย แต่ไม่ได้พิการทางสติปัญญา ที่ผ่านมาเขาไม่สามารถหาโรงเรียนที่จะรับลูกชายเขาเข้าเรียนได้เลย นอกจากโรงเรียนประถมเฟิงอี้ที่นี่ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของเขาอย่างมาก แต่เขาก็ยินดีที่จะพาลูกมาเรียนเพื่อมอบโอกาสที่ดีที่สุดให้ลูกชายของเขา ซึ่งเขาก็ภูมิใจมากที่ลูกเรียนเก่งได้อันดับต้น ๆ ในห้องเรียนเสมอ และความฝันสูงสุดของเขาก็คือ อยากให้ลูกชายได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย

          อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เรื่องราวของนายอวี๋ได้ถูกเผยแพร่ผ่านสื่อ รัฐบาลท้องถิ่นของจีนได้ให้การช่วยเหลือโดยเสนอที่จะเช่าห้องให้กับนายอวี๋อยู่ใกล้โรงเรียน หรือทางโรงเรียนอาจจะมีบ้านพักสำหรับนักเรียนเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ในการดูแลบุตรให้กับผู้ปกครองด้วยเช่นกัน



หมายเหตุ: แก้ไขข้อมูลล่าสุด วันที่ 11 มีนาคม 2557 เวลา 13.45 น.