ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 03, 2010, 12:48:30 am »

:07: อนุโมทนา สาธุครับผม
ปกติผมว่าเต่านี่ไม่น่าทานได้นะครับ สงสาร ทานได้ไง
นั่นสิครับเพื่อน..ผมทานไม่ลงอะ :04:
ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: กรกฎาคม 23, 2010, 11:42:05 pm »

=[]= น่าสงสารเต่าน้อยจังเลยค่ะ  :11:
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กรกฎาคม 20, 2010, 11:25:12 pm »

 :07: อนุโมทนา สาธุครับผม
ปกติผมว่าเต่านี่ไม่น่าทานได้นะครับ สงสาร ทานได้ไง
ข้อความโดย: mmm
« เมื่อ: กรกฎาคม 20, 2010, 11:20:36 pm »







เพื่อนครูของพ่อข้าพเจ้า ท่านชื่ออาจารย์ประสพ ท่านไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ แต่ท่านนับถือคริสต์
 
เดิมที อาจารย์ท่านนี้ สอนหนังสืออยู่กทม. แต่เนื่องจากอย่างไรไม่ทราบได้ ท่านได้ย้ายมาสอนประจำอยู่ โรงเรียนประชาบาลแห่งหนึ่ง โดยพ่อข้าพเจ้าเป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ที่นั่น
 
เรื่องมีอยุ่ว่า อาจารย์ประสพ ท่านนี้จะชอบทานเต่า เป็นชีวิตจิตใจ โดยมีเพื่อนอาจารย์ด้วยกัน เป็นคู่หู ชื่อ อาจารย์สมบัติ ที่ไหนมีเต่า อาจารย์สองท่านจะเสาะแสวงหามากิน เป็นกับแกล้มเหล้า เป็นที่เอร็ดอร่อยในการกิน ในวงเหล้าว่างั้นเถอะ...
 
อยู่ต่อมาอีกไม่นาน อาจารย์ประสพ ก็ได้ประสบเคราะห์กรรม อันเนื่องมาจากการกินเต่านั่นเอง กรรมนั้นได้สนองท่านแล้ว โดยท่านเป็นมะเร็งที่ลำคอ อันเนื่องมาจากการทรมานเต่า หักคอเต่า ก่อนจะนำมาปรุงเป็นอาหาร เพื่อเป็นกับแกล้มเหล้า
 
อาจารย์ประสพ เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็ง อาจารย์สมบัติ คู่หูเสียใจ และนึกถึงสิ่งที่เคยก่อร่วมกันไว้ ลาออกจากการเป็นอาจารย์ หันหน้าเข้าวัดจวบจนปัจจุบัน ยังไม่ยอมสึก
 
เรื่องนี้ อาจเป็นอุทาหรณ์ได้ ไม่มากก็น้อยว่า การเบียดเบียนชีวิตเขาเป็นอย่างไร...
 
ชีวิตใคร ๆ ก็รัก เรารักชีวิตเราเท่าใด เขาก็รักชีวิตเขาเช่นกัน ถ้าคุณอยากสร้างกรรมต่อไป คุณก็เบียดเบียนและสร้างกรรม ต่อไปเถอะ...
 

แล้วคุณจะรู้ว่า เวรกรรม นี้มีจริง ไม่ต้องรอชาติหน้าหรอก ชาตินี้แหละดัง "กรรมทันตา" ไงเล่า...



ที่มา  http://www.oknation.net/blog/mindsoul/2010/05/19/entry-1