ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: ธันวาคม 03, 2014, 03:52:16 pm »



อย่ามัวหลง ดงอยาก หากได้ยิน

ยามเย็นย่ำ ค่ำหนาว ให้ร้าวลึก
พ่อนั่งนึก ถึงเจ้า เมื่อคราวก่อน
วันเจ้าลา พ่อยัง นั่งอวยพร
แว่วสะท้อน ถึงคำ ไปทำงาน

หากเจ้าดี มีเงิน อย่าเพลินเที่ยว
โปรดแลเหลียว มองหลัง ยังสถาน
ใกล้ปีใหม่ ใจพ่อ ที่รอนาน
อยากให้ลูก กลับบ้าน วิมานดิน

ปีใหม่นี้ พ่อไม่ขอ อะไรมาก
พ่อเพียงอยาก เห็นหน้า ก่อนลาสิ้น
อย่ามัวหลง ดงอยาก หากได้ยิน
กลับบ้านเรา ก่อนพ่อสิ้น..ลมหายใจ..

R bung return
03/12/57
บ้านนี้ กลอนรีเทิร์น.


..
..

นี่ก็จวน สิ้นปี อีกทีแล้ว
ยังไร้แวว เจ้ากลับ มารับขวัญ
ฝากถามข่าว ข้างบ้าน เมื่อวานวัน
ว่าลูกฉัน โทรมา หาหรือยัง
น้ำตาคลอ รอเหม่อ เหมือนเพ้อพก
โชคชะตา เล่นตลก กับความหวัง
มาไม่ได้ หรือไม่มา ตอนแม่ยัง
หรือจะมา ตอนฟัง กุศลา....

R bung return
27/12/57
บ้านนี้ กลอนรีเทิร์น.



ไหวไหว ไกวเอน โอนอ่อน
ปลิวว่อน แรงลม โถมถา
ห่างหาย ซ่อนเร้น กายา
ไม่มา ปลอบถาม ความใน

... ยามเมื่อ หัวใจ อ่อนล้า
อยากเห็น แววตา ถามไถ่
อยากยิน คำว่า ห่วงใย
เท่านี้ แหละใจ ต้องการ

R bung return
7 ธันวาคม เวลา 7:17 น. ·



ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มกราคม 23, 2014, 09:55:33 pm »




เสียเวลา 1 นาที .. อ่านซักนิด !
จดหมายจากแม่และพ่อ ~
............... ถึง ลูกรัก ~


ยามที่พ่อแม่แก่ตัวลงหวังว่าลูกจะเข้าใจ
และอดทนกับพ่อแม่ได้ ในขณะที่ทำจานตกแตก
หรือทำน้ำแกงหกเลอะเทอะบนโต๊ะอาหาร
นั่นเป็นเพราะว่าสายตาของพ่อแม่เริ่มไม่ค่อยดี
หวังว่าลูกคงไม่แผดเสียงใส่ ...

คนแก่แล้วมักมีอารมณ์ที่อ่อนไหวง่าย
และรู้สึกสังเวชตัวเองหากลูกตำหนิด้วยน้ำเสียงนั้น !

เมื่อหูเริ่มสูญเสียการได้ยินก็จะไม่รู้ว่า.....ลูกพูดว่าอะไร
หวังว่าลูกไม่เรียกพ่อแม่ว่า “คนหูหนวก”
แต่จงใช้วิธีพูดซ้ำอีกครั้งหรือไม่ก็เขียนให้เราอ่าน
เพื่อเราจะได้ไม่เสียใจกัน ................... !!

ขอโทษนะลูกรัก ..... พ่อกับแม่แก่แล้ว
เมื่อข้อเข่าเริ่มอ่อนแรงก็หวังว่า
ลูกจะเป็นผู้ช่วยประคับประคองให้ลุกขึ้นได้
เหมือนกับตอนที่พ่อแม่เคยช่วยให้ลูกหัดเดิน
ในตอนที่ลูกยังเล็กอยู่ .... T_T'



จงอดทนกับพ่อแม่ เมื่อพ่อแม่ต้องทำอะไรซ้ำๆ
ราวกับเครื่องบันทึกที่เสื่อม หวังเพียงว่าลูกยินดีจะรับฟัง
ไม่นำมาล้อเล่นหรือเบื่อที่จะรับฟัง จำได้ไหม?
เมื่อลูกยังเด็กและต้องการจะเอาลูกโป่ง
ลูกก็ร้องอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนลูกได้มันมาครอบครอง

ขอโทษสำหรับกลิ่นสาบกายของคนแก่
อย่าเคี่ยวเข็ญให้พ่อแม่ต้องอาบน้ำ
เพราะว่าร่ายกายอ่อนแอมาก คนแก่จะเจ็บป่วยได้ง่าย
เมื่อรางกายต้องโดนกับสภาพของน้ำที่เย็น
หวังว่าจะไม่เป็นที่รังเกียจของลูก
จำได้ไหม..เมื่อลูกยังเด็ก พ่อแม่ต้องตามไล่จับ
ลูกเพราะลูกไม่ชอบอาบน้ำ TT_TT .....

หวังว่าลูกอดทนมากขึ้นกับพ่อแม่ที่มักมีอารมณ์
ที่ไม่คงเส้นคงวามันเป็นส่วนหนึ่งของการชราภาพ
ถ้าลูกมีเวลาว่าง ..... พ่อแม่ก็อยากจะพูดด้วย
แม้จะไม่กี่นาทีก็ตาม พ่อแม่รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว
ตลอดเวลาและไม่มีใครคอยคุยด้วย รู้ว่าลูกยุ่งอยู่กับงาน
จนอาจไม่มีเวลามาใส่ใจในเรื่องนี้
แต่ขอเวลาลูกสักนิด...เท่านั้น ลูกจำได้ไหม?
เมื่อลูกยังเด็กที่พ่อแม่ต้องคอยฟังเรื่องเล่ามากมาย
กับหมีน้อยของลูก ....

เมื่อเวลาผ่านไป พ่อแม่แก่ตัวลง
และต้องล้มหมอนนอนเสื่อ
หวังว่าลูกจะอดทนที่จะดูแลพ่อแม่
ต้องขอโทษลูกอย่างมาก หากปัสสาวะรดที่นอน
โดยไม่ได้ตั้งใจหรือเป็นเหตุให้สกปรก
หวังว่าลูกอดทนพอที่จะดูแลพ่อแม่จนวาระสุดท้ายของชีวิต..
**********************

ฝากไว้ให้คิดกันนะครับ..!!!!
>>> F/B พอเพียง มาก ได้แชร์รูปภาพของ สมุดปกขาว