ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: sithiphong
« เมื่อ: ธันวาคม 31, 2014, 06:37:01 pm »

เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน นั่งสมาธิ
โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์

-http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9570000140258-


มีชายผู้หนึ่งคารวะอาจารย์เซนเพื่อขอฝึกนั่งสมาธิด้วย ...
       
       บทแรกอาจารย์เซนสอนว่า เบื้องต้นของการนั่งสมาธิคือ จงนั่งนิ่งๆ หลับตาลงและขจัดเรื่องฟุ้งซ่านออกจากความคิด ชายคนดังกล่าวเมื่อได้เรียนบทแรกก็กลับไปบ้านและเริ่มฝึกนั่งสมาธิตามที่อาจารย์เซนสอน
       
       คืนหนึ่ง ชายผู้นี้ลุกขึ้นตั้งแต่กลางดึก ขณะที่ฝึกนั่งฝึกสมาธิจนเกือบรุ่งสางก็นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนบ้านยืมข้าวไปหนึ่งโต่ว (ประมาณ 10 ลิตร) ยังไม่คืน ดังนั้นจึงรีบปลุกภรรยาที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ พร้อมกับกล่าวว่า
       
       “ที่รักๆ ... ที่อาจารย์เซนสอนว่านั่งสมาธิน่ะมีประโยชน์ ไม่ผิดคำอาจารย์จริงๆ เลย ถ้าไม่ฝึกนั่งสมาธิข้าคงถูกโกงข้าวสารไปหนึ่งโต่วแล้ว” ชายคนดังกล่าวพูดพลางตบเข่าดังฉาดใหญ่
       
       
เรียบเรียงจาก 《笑禅录》โดย พานโหยวหลง (潘游龙), ราชวงศ์หมิง