ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กุมภาพันธ์ 26, 2015, 01:09:37 pm »
ยาดีของหลวงพ่อชา
ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อชาได้รับนิมนต์ให้ไปโปรดญาติโยมทางต่างอำเภอ เมื่อหลวงพ่อฉันและให้โอวาทจบลง หลวงตารูปหนึ่งเข้าไปกราบเรียนว่า “ท่านอาจารย์ครับ กระผมเป็นโรคปวดท้องมานาน ฉันยาโรงพยาบาลเป็นประจำแต่ไม่หาย ท่านอาจารย์มียาดีไหมครับ โปรดเมตตาผมด้วย”
“มีเหมือนกันแหละ แต่ไม่ได้เอามา มีอยู่ที่วัด ถ้าต้องการก็ให้ไปเอาเอง...” หลวงพ่อตอบเพราะท่านทราบแล้วว่าสภาพของผู้บวชเมื่อแก่ มีการกระทำ ความเป็นอยู่ มีความต้องการอย่างไร
“ถ้าฉันยาท่านอาจารย์แล้ว โรคผมจะหายไหมครับ” หลวงตาถามขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ
“หายสิ ถ้าทำตามหมอบอก”
“งั้นกระผมจะตามไปวันหลัง วันนี้เตรียมตัวไม่ทัน” หลวงตามีสีหน้าสดชื่นขึ้น เพราะดีใจว่าจะหายจากโรคปวดท้องเสียที
วันต่อมา หลวงตาก็ตามไปที่วัดหนองป่าพง เพื่อจะได้ฉันยาดี เมื่อไปถึง หลวงพ่อบอกลูกศิษย์ให้จัดที่พักให้ตามสมควร แล้วบอกหลวงตาว่า
“ก่อนจะฉันยานั้นจะต้องทำพิธีกรรมเบื้องต้นเสียก่อน เริ่มต้นด้วยการเดกินจงกรม นั่งสมาธิ ทำวัตรสวดมนต์ อยู่กุฏิคนเดียว ไม่ไปคลุกคลีพูดคุยกับคนอื่น ฉันอาหารวันละครั้ง เวลาฉันต้องเคี้ยวให้ละเอียดแล้วจึงกลืน ขณะที่กำลังฉันให้พิจารณาว่า อาหารนี้มิใช่ของพ่อแม่พี่น้องของเรา เป็นของทายกทายิกา เขาให้มาด้วยความเลื่อมใส เขาเชื่อว่าเราเป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติสมควร ถูกต้องตามพระพุทธองค์ตรัสสอนไว้ ให้หลวงตาทำใจให้สบาย ไม่ต้องห่วงหน้าห่วงหลัง ให้ท่านทำอย่างนี้ต่อไปเมื่อครบ 7 วัน แล้ว ถึงมาบอกผมอีกที”
เมื่อหลวงตามาอยู่ได้ร่วมฉัน ร่วมปฏิบัติธรรม ทำตามพิธีกรรมที่หลวงพ่อแนะนำ อาการทางโรคกระเพาะก็ทุเลาลง สบายขึ้นเรื่อยๆ เพราะเมื่อก่อนนั้น หลวงพ่อฉันอาหารวันละ 2 ครั้ง บางวันมีลูกหลานเอาอาหารมาถวาย ระหว่าง 9-10 โมง ก็ฉันอีก ตอนเย็นก็มีของฉันอีกด้วย เป็นเหตุให้ท้องไส้ทำงานหนัก ไม่ค่อยได้พัก จึงย่อยไม่หมด เหลือกากเหลือเดนตกค้างในกระเพาะมาก จึงทำให้ปวดท้อง แต่พอมาอยู่วัดหนองป่าพง ต้องเข้าพิธีกรรม ทำตามหลวงพ่อบอก จึงเกิดความสบาย เบากายเบาใจขึ้น เมื่อครบ 7 วันแล้ว หลวงตาก็ทวงฉันยาอีก
หลวงพ่อบอกว่า “เอาเถอะ ยาปรุงจวนจะได้ที่แล้ว ให้เข้าพิธีกรมทำไปเรื่อยๆ อีกสัก7 วัน ข้อสำคัญอย่าขี้เกียจมักง่าย ขยันทำพิธีกรรมทุกอย่าง ก่อนนอนก็ให้ทำวัตรประจำกุฏิ นั่งสมาธิด้วย เวลานอน นอนตะแคงขวา เอามือขวาคู้เข้ามาสอดไว้ใต้แก้ม มือซ้ายเหยียดไปตามลำตัว เท้าเหลื่อมเท้า คู้ขาซ้ายขึ้นมาหน่อยหนึ่ง เพื่อเข่าจะไม่ทับกัน กำหนดลมหายใจที่ปลายจมูก ภาวนาพุทโธ ดูลมที่ปลายจมูกจนกว่าจะหลับ และเวลาตื่นก็ให้รู้ตัวว่าเราตื่นอยู่ในท่าไหน ทำต่อไปเรื่อยๆ อยู่อย่างนี้”
ครึ่งเดือนผ่านไป หลวงตามีอาการผ่องใส จิตใจปลอดโปร่งสบายทั้งกายและใจ แกมีความเคารพเลื่อมใสในข้อวัตรปฏิบัติของทางวัดหนองป่าพงมาก โรคปวดท้องก็หายไปหมดแล้ว หลวงตาจึงปรารภกับตัวเองว่า เอ...เราเห็นจะไม่ต้องฉันยาท่านอาจารย์กระมัง โรคปวดท้องเราหายไปแล้ว สบายดีแล้ว ไปบอกท่านดีกว่า
แกจึงไปพบหลวงพ่อที่กุฏิและได้กราบนมัสการว่า “ท่านอาจารย์ครับ ผมรู้สึกว่าเป็นปกติแล้ว เห็นจะไม่ต้องฉันยาหรอกครับ”
หลวงพ่อจึงพูดช้าๆ ฟังเย็นๆ ด้วยเมตตาว่า “ก็ผมให้ท่านฉันยา ตั้งแต่วันแรกที่มาแล้ว ท่านไม่รู้หรอกหรือ?”
ได้ยินเสียงหลวงตาอุทานว่า “อ้อ...ผมเข้าใจแล้วครับ”
จากหนังสือป่าพงดงธรรม
โดยท่านเจ้าคุณอมร เขมจิตฺโต
Anucha Ko - G+
สนทนาธรรมตามกาล - Feb 22, 2015