นับเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของชีวิตที่นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่งได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์อาจารย์กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์
อาจารย์ไม่ได้สอนแค่เรื่องวิชาการแต่ยังสอนการใช้ชีวิต อาจารย์สอนให้เข้าใจความเป็นมนุษย์ สอนให้รู้จักการแบ่งปัน
สอนให้เรียนรู้ศักยภาพของตัวเอง สิ่งที่อาจารย์สอนดังก้องอยู่ในใจเสมอ
"มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพ หนึ่งชีวิตของเราสามารถทำสิ่งที่เป็นประโยชน์หลายๆอย่างได้มากมายและเราควรทำ"
"ถ้าเราคิดว่าเราไม่รู้ ก็ต้องอ่านให้มาก ค้นคว้าให้มาก.."
"วิชาความรู้ต่างๆเป็นเครื่องมือในการดำรงชีวิตเท่านั้น"
"อาจารย์เป็นผู้เปิดโลกให้ได้เรียนรู้ทิเบต ได้ช่วยเหลือเด็กๆที่นั่นให้ได้เรียนหนังสือ" ฯลฯ
อาจารย์เป็นแรงบันดาลใจในหลายๆเรื่องค่ะ เขียนเรื่องนี้เพราะระลึกและคิดถึงอาจารย์ค่ะ
ปัจจุบันอาจารย์ลาออกจากราชการแล้วค่ะ และได้ก่อตั้งมูลนิธิพันดาราเพื่อเผยแผ่ศาสนาพุทธ วัชรยาน และช่วยเหลือเด็กๆและผู้หญิงในทิเบต
ลองมาอ่านเรื่องราวของอาจารย์และมูลนิธิพันดารากันค่ะ
ส่วนหนึ่งจากบันทึกของครู.....
ลาออกจากงาน
หลังไปเดินกราบในทิเบตได้ 5 เดือน ฉันตัดสินใจลาออกจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จริงๆแล้วฉันคิดถึงการลาออกจากงานประจำตั้งแต่วันแรกที่ซื้อที่ดินขทิรวัน ในวันนั้น ฉันบอกโสรัจจ์ให้นึกถึงบุญกุศลที่เราสองคนได้ทำจากการซื้อที่ดินเพื่อประกอบ การงานพระโพธิสัตว์ ฉันบอกเขา สักวันหนึ่งที่ดินผืนนี้จะเป็นที่ที่มีผู้ปฏิบัติธรรมจนได้ร่างประภัสสร (กายเนื้อสลายกลายเป็นส่วนหนึ่งของอากาศธาตุ ฝ่ายทิเบตถือว่าคือการตรัสรู้ธรรมอย่างสมบูรณ์ เกิดพระพุทธเจ้าอีกพระองค์บนโลกมนุษย์) เมื่อซื้อที่ดิน ก็ต้องพัฒนาที่ดินผืนนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุดโดยเฉพาะเมื่อคิดจะสร้างพระ มหาสถูป
ชีวิตมีความเป็นอัศจรรย์
เมื่อบอกเพื่อนที่ทำงาน ไม่มีใครคัดค้านเพราะทุกคนต่างเห็นว่าฉันจะไปเอาดีทางธรรม วันที่ลาออกจากงานจึงเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก ทางภาควิชาจัดงานเลี้ยงให้ ในวันนั้นลูกศิษย์ได้ทำวีดิทัศน์เล่าถึงการงานของฉันในอดีตและที่จะทำใน ปัจจุบัน เยินเต็นเป็นตัวแทนแจกรูปพระแม่ตาราให้แก่ทุกคน ใครจะนึกว่าคนๆหนึ่งที่มีโอกาสได้เรียนสูงถึงระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัย ชั้นนำในสหรัฐอเมริกาและได้ทำงานในสถาบันทรงเกียรติเช่นจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยจะละท้ิงตำแหน่งการงาน อาชีพที่มั่นคง และโอกาสที่จะได้เดินทางไปหลายประเทศ
เดินทางภายใน สอนภาษาธรรม
ฉันหยุดการเดินทางภายนอกเพื่อเดินทางภายใน ฉันเลิกสอนภาษาศาสตร์เพื่อสอนภาษาธรรม ฉันปวารณาตัวเป็นโยคินีในโลกสมัยใหม่เดินตามรอยเท้าครู แม้ทางข้างหน้าจะขรุขระ แต่ก็เป็นทางแห่งความสุขที่ยั่งยืน แม้จะมีเพื่อนน้อย แต่ฉันมีกัลยาณมิตรที่จะคอยเช็ดเหงื่อ พยุงให้ลุกขึ้นยืน และมอบรอยยิ้มให้ กัลยาณมิตรที่ช่วยกันทำให้พันดาราเป็นชุมชนที่อบอุ่นที่พร้อมจะทำประโยชน์ เพื่อสรรพชีวิต กัลยาณมิตรที่จะช่วยกันสร้างพระสถูปด้วยหัวใจบริสุทธิ์
กราบครูค่ะ
http://www.thousand-stars.org/Site/Welcome.htmlhttp://krisadawan.wordpress.com/
..ขอร่วมอนุโมทนาในกุศลจิตที่บริสุทธิ์ งดงาม ดั่ง พระโพธิสัตว์ และ อุดมการณ์ ปณิธานที่ยิ่งใหญ่ของ ท่านอาจารย์ กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ ... มา ณ.ที่นี้ ด้วยค่ะ 