ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 08, 2015, 05:52:28 pm »
นิทานคติ - ต้นไม้ใหญ่ที่ไร้ประโยชน์
โดย ASTV ผู้จัดการออนไลน์
ฮุ่ยจื่อบอกแก่จวงจื่อ “ข้ามีต้นไม้ใหญ่ชนิดที่ผู้คนต่างเรียกว่า ‘ซู’ ลำต้นคดเคี้ยวเต็มไปด้วยปุ่มปมมากเหลือเกินจนไม่อาจใช้สายวัด อีกทั้งกิ่งก้านหงิกงอเคี้ยวคดจนไม่อาจใช้วงเวียนหรือไม้ฉากมาวัดขนาดได้ บรรดาช่างไม้ที่เดินผ่านมาพบมันเข้า ไม่มีแม้คนเดียวที่จะเหลียวกลับมามอง คำพูดของท่านก็เช่นกัน ช่างฟังดูยิ่งใหญ่แต่ไร้ประโยชน์ ผู้คนล้วนระอาเอือมหน่ายหนี!”
จวงจื่อโต้ตอบว่า “บางทีท่านอาจไม่เคยเห็นแมวป่าหรือหมาไม้ มันมักย่อตัวหมอบซุ่ม เพ่งสายตาจ้องคอยดูสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่อาจผ่านมา มันกระโดดยักย้ายสู่ทิศตะวันออกทีสู่ทิศตะวันตกที พุ่งตัวสู่เบื้องสูง กระโจนลงมาอย่างไม่ยั้งคิด กระทั่งถลำสู่กับดักสิ้นชีพในร่างแหตาข่าย ยังมีจามรี ร่างยักษ์ราวเมฆบดบังผืนนภา มันรู้ที่จะใหญ่โต แต่หารู้จักการจับหนูไม่
"ตอนนี้ท่านมีต้นไม้ใหญ่ และขุ่นเคืองต่อ..
...ความไร้ประโยชน์ของมัน
ไยท่านไม่นำมันไปปลูก ณ หมู่บ้าน ‘ไร้มี’
หรือทุ่งใหญ่เวิ้งว้าง ผ่อนพักหรือนอนเล่นอย่างอิสระเสรี
ใต้ร่มเงาอันแผ่กว้างของมันเล่า?
ไม้ใหญ่จักรอดพ้นจากคมขวานและเภทภัยทั้งปวง
ในเมื่อไม่มีประโยชน์อันใด ก็ไร้ความลำบาก
ทุกข์ยากใดบังเกิดแก่มันได้”
- http://www.360doc.com/content/11/1218/20/8169391_173231899.shtml
...ความไร้ประโยชน์ของมัน
ไยท่านไม่นำมันไปปลูก ณ หมู่บ้าน ‘ไร้มี’
หรือทุ่งใหญ่เวิ้งว้าง ผ่อนพักหรือนอนเล่นอย่างอิสระเสรี
ใต้ร่มเงาอันแผ่กว้างของมันเล่า?
ไม้ใหญ่จักรอดพ้นจากคมขวานและเภทภัยทั้งปวง
ในเมื่อไม่มีประโยชน์อันใด ก็ไร้ความลำบาก
ทุกข์ยากใดบังเกิดแก่มันได้”
- http://www.360doc.com/content/11/1218/20/8169391_173231899.shtml
แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ（庄子） บทที่หนึ่ง อิสระจร （逍遥游）