ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: พฤษภาคม 12, 2016, 12:43:08 am »
สามเณรในนิกายมหายาน
17.00 P.M ตอนนี้สามเณรกำลังสรงน้ำเตรียมตัวทำวัตรเย็นก็เลยถือโอกาสแว๊ปมา Post
บทว่า ทุปฺปพฺพชฺชํ ความว่า - ชื่อว่า การละกองแห่งโภคะน้อยก็ตาม มากก็ตาม และละเครือญาติ แล้วบวชมอบอุระ [ถวายชีวิต] ในศาสนานี้เป็นการยาก
ถ่ายภาพโดย.....時々๛༢༠༡༦ कभी कभी 一
เมื่อบุคคลใส่ใจโดยแยบคาย โยนิโสมนสิการ กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้นและอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วย่อมเสื่อมไป
ผู้มีปัญญาควรตามรักษาจิตที่เห็นได้ยากนัก ละเอียดนัก มักตกไปในอารมณ์ฝ่ายตํ่า จิตที่ระวังรักษาดีแล้วนำความสุขมาให้ สุทุทฺเทสํ สุนิปุนัง ยตฺถ กามนิปาตินํ จิตฺตํ รกฺเขถ เมธาวี จิตฺตํ คุตุตํ สุขาวหํ (ธรรมบท 25/17)
บทส่งเสริมกำลังใจ...จงเป็นผู้มีชัยชนะที่ยิ่งใหญ่แห่งความสุขอย่าปล่อยให้ตัวเอง เฉื่อยชา ว่างเปล่าจมอยู่กับความเพลิดเพลินหรือความสนุกสนานทางโลก จงตั้งเข็มมุ่งไปสู่ความสุขขั้นรากฐาน
เทพธรรมบาล ทั้งหลายรวมทั้งพระพุทธะและโพธิสัตว์ทั่วจักรวาลที่เปล่งแสงและโลดเต้นด้วยความปีติยินดี จะปกป้องชีวิตที่สดใสของท่าน จะให้คำชมเชยสูงสุดแก่ท่านและนำทางท่านไปสู่ความสุข
ถ้าหากว่าเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น
ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นจากขณะนี้เป็นต้นไป
ขอให้เริ่มต้นแต่ละวันด้วย
ท่าทีใหม่ที่จะทำให้ดีขึ้น
จงลุกโชนด้วยความเร่าร้อน ขอให้ก้าวหน้า
ในท่ามกลางการแสวงหาการพัฒนา
และการท้าทายกับตัวเราเอง
ที่ทำให้ชีวิตของเราส่องประกายอันรุ่งโรจน์
สิ่งที่พวกเราแต่ละคนสามารถจะทำได้คืออะไร ก็คือ ทำอย่างดีที่สุด เราสามารถต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดในวิถีทางของตนเอง ไม่ถูกรบกวนจากคำยกย่องหรือตำหนิ ซึ่งไม่อาจคาดเดาได้เราสามารถ ก้าวหน้าด้วยจิตใจที่เร่าร้อน และภาคภูมิใจ ด้วยการทุ่มเททุกอย่างของเราถ้าเราสามารถดำเนินไปเช่นนี้ได้ตลอดชีวิต แน่นอนว่า เราสามารถมีชัยชนะในที่สุด
