ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: พฤษภาคม 20, 2016, 02:17:50 am »
ขณะนี้เวลา17.00 น.เวลานี้ในเดือนที่แล้ว(18 พฤษภาคม 2562)ซึ่งตรงกับวันเสาร์สามเณรกำลังเวียนเทียนก่อนที่จะทำวัตรเย็นร่วมกัน ณ.ลานหินโค้ง ก่อนที่จะมีพิธีลาสิกขาในวันรุ่งขึ้น
ดึกมากแล้วขอนอนก่อนล่ะเดี๋ยวว่าง ๆ ค่อยมาต่อใหม่ล่ะกันสุขภาพยิ่งไม่ค่อยอำนวยเท่าไรนักไม่ใช่ดึกสิ นี่มันเกือบตี 3 แล้วอีกไม่นานฟ้าก็จะสว่างอีกแล้วขอนอนก่อนดีกว่า
ดัง กับ ดับ มันเป็นของคู่กัน
เพราะ--->ง..งู กับ บ.ใบไม้
ไม่้มันอยู่ด้วยกันไม่ได้
ถ้างูมาจอดสงบนิ่งเมื่อไร
ใบไม้ก็จะหล่นทับงูอยู่เรื่อย ๆ
จนกว่าคนจะมองไม่เห็นงู
ความดังหรือดับ
จึงเป็นธรรมดาโลก
เป็นอนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา
เป็นเพียงสมมติทางโลก
และเป็นกิเลสธรรมดา ๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น
นักประพันธ์ชาวเยอรมัน ลุดวิก แฟน บีโธเป่น (ค.ศ.1770-1827) เขียนข้อความซึ่งเป็นความเชื่อต่อมาภายหลังในชีวิตว่า เนื่องจากมีความทุกข์ จึงมีความสุข นี่คือคำพูดที่น่าประทับใจมาก ทุกคนมีปัญหา สิ่งสำคัญคือ ไม่ปล่อยให้ปัญหามาเอาชนะเราได้ แต่กลับใช้มันให้แป็นกระดานโดด ช่วยให้เราหล่อหลอมสภาพชีวิตที่กว้างใหญ่มากยิ่งขึ้น
ขอขอบคุณภาพจากสามเณรปลูกปัญญาธรรม Season 8
.