ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: มิถุนายน 20, 2016, 05:52:22 pm »
1905-Bkk by arnocha2002, on Flickr
IMG_007739 by arnocha2002, on Flickr
ภาพด้านบนเป็นยุคสมัยที่มีความสุขผู้คนก็ไม่มีจำนวนมากซึ่งในยุคปัจจุบันต่างกันเยอะ
http://youtu.be/W9D3y5uMka4
สวัสดีครับทุก ๆ ท่านก็พบกันอีกเช่นเคยแต่ไม่รู้ว่าจะพบกันได้นานแค่ไหนน่ะเกริ่นนำก่อนเข้าเรื่อง
ทุก ๆ คนมีกิเลส(มีความอยาก)อยากได้ อยากมี อยาก เป็นอันความอยาก ความต้องการนั้นเป็นโลภมูลจิต เมื่อต้องการ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่ดี จึงเสาะแสวงหา เมื่อแสวงหาได้มาแล้ว ขณะจิตที่รู้ รูป เสียง กลิ่น ฯลฯ ดี ๆ นั้น มิใช่ผล มาจากความอยากความต้องการนั้น เพราะโลภมูลจิตเป็นเหตุที่ไม่ดี จะให้ผลที่ดีไม่ได้ ขณะจิตที่รู้อารมณ์ที่ดี ทาง ตา หู จมูก ฯลฯ เป็นกุศลวิบากจิต ต้องเป็นผล มาจากกุศลกรรม มิใช่ผลมาจากความอยากความต้องการ ที่เป็นโลภมูลจิต วิปัสสนาญาณขั้นแรกมิใช่ให้ละความอยาก ความต้องการในชีวิตประจำวัน แต่เป็นปัญญาที่ประจักษ์แจ้งลักษณะที่ต่างกันของนามธรรม รูปธรรม ในชีวิตประจำวันนี่เอง ซึงก็ไม่ใช่จะประจักษ์แจ้งได้ทันที ต้องอบรมเจริญวิปัสสนา รู้ลักษณะของนาม - รูปเป็นระยะเวลาที่ยาวนานนับไม่ถ้วน
อรรถคาถา.....ผู้มีปัญญา อยู่ครองเรือน เพื่อประโยชน์แก่หมู่ชน พหูนํ วต อตฺถาย สปฺปญฺโญ ฆรมาวสํ(สัปปุริสสูตร ๒๓/๒๑๙)
หัวข้อธรรม....ขอให้ใช้ทุกโอกาสที่เป็นไปได้
พบปะกับผู้อื่น
ขอให้พยายามพูดคุยและ เสวนา
กับเพื่อนของเรา
เมื่อเรากระทำอย่างกล้าหาญและทรงพลัง
เราสามารถช่วยคนจำนวนมากขึ้น
ให้สร้างความสัมพันธ์กับ พุทธธรรม
ในขณะเดียวกัน
เราจะยกระดับสภาพชีวิตของเราเองได้โดย ธรรมชาติ
ดังนั้น....ขอให้ท้าทายเอาชนะข้อจำกัด
จงสนับสนุนอย่างอบอุ่นและส่งเสริมกำลังใจอย่างหมดหัวใจ
ไม่ว่าพวกเขากำลังเผชิญกับปัญหาอะไรอยู่
สิ่งสำคัญคือผู้นำจะต้องอธิบายอย่างชัดเจน
ถึงอะไรเป็นจุดสำคัญของสิ่งที่ตัวเองพูด
ด้วยการพูดคุยหรือสนทนา ฯลฯ
ซึ่งปลุกเร้า มีความหมาย และมีประโยชน์ต่อทุกคน
จงเร่งความก้าวหน้าของเรามุ่งสู่ชัยชนะสูงสุด