ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: มิถุนายน 30, 2016, 01:36:25 am »



......หยาดฝนแห่งธรรม......

...... เมื่อสามปีก่อนอาตมาได้บรรยายธรรมเป็นตอน ๆ เกี่ยวกับความรัก ครั้งแรกของอาตมา ทุกคนในหมู่บ้านพลัม - ชุมชนซึ่งอาตมาพำนัก และปฏิบัติธรรมในนประเทศฝรั่งเศส - ต่างสงบฟังอย่างตั้งใจ พวก เขาฟังด้วยตัวตนของเขาทั้งหมด ใช่แค่ฟังด้วยสมองซึ่งติดอยู่แค่ เหตุผล เมล็ดพันธุ์แห่งความรักความเข้าใจซึ่งฝังลึกอยู่ในจิตสำนึก ของพวกเขาได้รับการสัมผัส อาตมาเห็นว่าเขาไม่แค่ฟังคำพูดของ อาตมาเท่านั้น หากแต่กำลังฟังสิ่งที่ตัวเขาพูดด้วย ถ้าเรื่องราวน่า สนใจ เธอก็ย่อมฟังได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนนัก สมาธิ จะเกิดขึ้นเองโดยเราไม่ต้องใช้ความพยายาม แล้วความเข้าใจก็จะ ตามมา......

......เมื่อเธอฟังธรรมะก็จงปล่อยให้หยาดฝนแห่งธรรมได้ซึมซ่านสู่ผืนดิน แห่งจิตสำนึกของเธอด้วย อย่าคิดมาก อย่าโต้แย้งหรือเปรียบเทียบ การเล่นกับถ้อยคำหรือความคิดเท่ากับเรารองรับน้ำฝนใส่ถังไว้แค่นั้น แต่หากเธอปล่อยจิตสำนึกให้ได้รับหยาดฝน เมล็ดพันธุ์ซึ่งฝังลึกอยู่ ในตัวเธอก็จะโอกาสได้รับน้ำบำรุงเลี้ยงตัวมันด้วย ......

......ตามคติพุทธศาสนานั้น จิตสำนนึกประกอบด้วยสองส่วน คือ ห้วงวิญญาณ ( อาลยวิญญาณ ) กับจิตวิญญาณ ( มโนวิญาณ ) ห้วง วิญญาณเป็นที่ฝังตัวของเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตเรา ประสบการณ์ ทั้งหลาย ทุกสิ่งที่เราเคยทำเคยได้รับจะฝังตัวอยู่ที่นั่น เมื่อเมล็ดพันธุ์ นี้ได้รับน้ำ มันก็จะแสดงออกมาในจิตวิญญาณ การเจริญสติก็คือ การรดน้ำพรวนดินสวนแห่งห้วงวิญญาณเรา เมื่อเป็นชาวสวนเรา ก็ต้องวางใจผืนดินของเรา รู้ว่าเมล็ดพันธุ์แห่งความรักและความ เข้าใจ เมล็ดพันธุ์แห่งการรู้แจ้งและความสุขล้วนมีอยู่แล้วบนผืนดิน นั้น เมื่อเป็นอย่างนี้เวลาเราฟังธรรมะเราจึงต้องไม่คิดมาก ไม่ต้อง จดบันทึก ขอเพียงแต่เราอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก ความเข้าใจซึ่งฝังลึกอยู่ในตัวเราได้รับการรดน้ำ ไม่แต่ครูเท่านั้น ที่จะพูดธรรมะกับเราได้ ต้นไผ่สีม่วง เบญมาศเหลือง และแสง สีทองของดวงอาทิตย์อัสดงล้วนพูดกับเราได้พร้อม ๆ กัน สิ่งใด ก็ตามที่สามารถรดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์ซึ่งอยู่ส่วนลึกในห้วงวิญญาณ ของเราได้ สิ่งนั้นย่อมเป็นธรรมะแท้......

......เมื่อผู้หญิงตั้งครรภ์ อะไรบางอย่างได้เกิดขึ้นทั้งในร่างกายและจิต วิญญาณของเธอ ทารกในครรภ์ทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไป พลังใหม่ ๆ เกิดขึ้นในตัวเธอ เธอจึงสามารถทำหลาย ๆ อย่างซึ่งก่อน ๆ นั้นเธอ อาจไม่ทำได้ เธอยิ้มง่าย มั่นใจมวลมนุษย์มากขึ้น กลายเป็นลำธาร ลึกล้ำนำความสุขเบิกบานมาสู่ผู้อื่น แม้ยามเมื่อเธอรู้สึกไม่สบาย ความสงบสุขแท้จริงก็ยังอยู่ในตัวเธอ และคนอื่น ๆ ก็สัมผัสได้ ......

......พวกเราผู้ฝึกเจริญสติสามารถเรียนจากสิ่งนี้ พุทธะน้อย ๆ มีอยู่แล้ว ในห้วงวิญญาณของเรา เราจึงควรให้โอกาสพุทธะนั้นได้ตื่นขึ้น เมื่อ เราสัมผัสพุทธะองค์น้อยในตัวเรา - เมล็ดพันธุ์แห่งความรักความเข้าใจ ซึ่งฝังอยู่ในตัวเรา - โพธิจิต หรือจิตแห่งความรัก ความรู้แจ้งจะเปี่ยมล้น อยู่ในตัวเรา นับแต่นาทีนั้น ทุกสิ่งที่เราพูดหรือกระทำก็จะบำรุงเลี้ยง พุทธะองค์น้อยในตัวเรา เราจะมีแต่ความเบิกบาน มั่นใจและมีพลัง พุทธศาสนามหายานเชื่อว่า การทำให้โพธิจิตตื่น หรือการได้สัมผัสจิต แห่งการรู้แจ้ง หรือจิตแห่งความรักนี้เองคือการเริ่มต้นปฏิบัติธรรม ......

......จิตแห่งความรักอาจถูกความหลงลืมหรือความทุกข์ทับถมจมลึกอยู่ใน ห้วงวิญญาณเราของเรา ครูจึงมีหน้าที่ช่วยรดน้ำทำให้จิตนี้ได้แสดงตัว ครูในพุทธศาสนานิกยเซนอาจสอนด้วยกุงอัน ( ภาษาญี่ปุ่น โกอาน หมายถึง ปริศนาธรรม ) ซึ่งถ้าทั้งครูและศิษย์โชคดีมีความชำนาญเพียงพอ จิตแห่ง การรู้แจ้งของศิษย์ก็จะได้รับสัมผัสนี้ กุงอันจะฝังลึกอยู่ในห้วงวิญญาณ ของศิษย์ การปฏิบัติของเขาจึงมุ่งบำรุงเลี้ยงกุงอันนี้ เพ่งสมาธิอยู่ที่กุงอัน ไม่ว่ากำลังกวาดพื้น ล้างจาน หรือฟังเสียงระฆัง เขาวางใจกุงอันในห้วง วิญญาณของตนเช่นเดียวกับหญิงมีครรภ์วางใจร่างกายเธอที่บำรุงเลี้ยงทารก......

...... การเข้าใจธรรมะอย่างลึกซึ้งจะต้องค่อยเป็นค่อยไป ถ้าเธอบอกอาตมาว่า เธอเข้าใจดีแล้ว อาตมาออกจะรู้สึกไม่สบาย เธอคิดว่าเธอเข้าใจ แต่จริง ๆ แล้วเธออาจไม่เข้าใจเลย แต่ถ้าเธอบอกว่าเธอยังไม่เข้าใจ อย่างนี้อาตมา ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เมื่อเธอฟังด้วยตัวตนทั้งหมดของเธอ ปล่อยตัว อยู่กับปัจจุบันขณะอย่างเต็มที่ หยาดฝนแห่งธรรมก็จะประพรมเมล็ดพันธุ์ ซึ่งอยู่ลึกสุดในห้วงวิญญาณของเธอ เมื่อเมล็ดพันธุ์แห่งความเข้าใจได้รับน้ำ พรุ่งนี้เมื่อเธอล้างจาน หรือมองท้องฟ้าสีคราม เมล็ดนั้นอาจหยั่งรากแตกใบ แล้วดอกผลแห่งความรัก ความเข้าใจก็จะเติบโตงดงามจากห้วงวิญญาณ ของเธอ......


 - จาก ปลูกรัก วิธีฝึกมองอย่างลึกซึ้งตามคติพุทธศาสนามหายาน ผู้เขียน   ติช นัท ฮันห์ -



...... ปลูกรัก คือสิ่งที่หลวงปู่ ติช นัท ฮันห์ ได้แลกเปลี่ยนเกี่ยวกับเรื่องความรัก ในเพศบรรพชิตยามวัยหนุ่มของท่าน โดยนำคำสอนต่างๆ ของพระสูตรมหายานมาพิจารณาความรักของท่านได้อย่างลึกซึ้ง จนเข้าถึงความเป็นอิสระจากความรักอันลุ่มหลง ติดยึด และสัมผัสได้ถึงพลังแห่งความเมตตากรุณาอันยิ่งใหญ่ในจิตแห่งรักที่แท้จริงที่มีต่อสรรพชีวิต อันเป็นความรักที่หนักแน่นมั่นคง......

......ไม่จำกัดอยู่แค่บุคคลเดียว แต่เป็นความรักเมตตาที่พร้อมจะมอบให้กับทุกคน นอกจากคุณจะได้สัมผัสกับความหมายของ รักแรก ที่แท้จริงแล้ว ยังจะได้เรียนรู้ สัมผัสความรักแห่งพระพุทธองค์ โดยผ่านการศึกษาพระสูตรต่างๆ ของมหายาน อันช่วยเปิดโลกทัศน์ของเราให้กว้างเกินกว่าความคิด และการกระทำที่เป็นแค่ตัวฉัน ของฉัน ถือเป็นความงดงามอย่างยิ่งที่หลวงปู่สามารถที่จะแลกเปลี่ยนพระสูตรมหายานต่างๆ ในเล่มนี้ ทำให้ได้เรียนรู้เข้าใจในคำสอนของพุทธมหายานมากขึ้น พร้อมทั้งยังได้รดน้ำเมล็ดพันธุ์จิตแห่งรักที่แท้จริงของเรา ผ่านพระสูตรเหล่านั้นด้วย......

จาก http://www.sookjai.com/index.php?topic=175973.0