ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กรกฎาคม 16, 2016, 04:33:40 pm »
ฟังแล้ว รู้สึกว่า ไม่ร้องไห้ แบบ ฟูมฟายยยยย แบบว่า ตายกันไปเลย ลาแล้ว โลกใบนี้ กรู ไม่อยู่แล้ว เศร้าจริงเว้ยยยยย เฮ้ยยยยยยยย
เศร้า เหงา ร้องไห้ น้ำตาไหลบ้าง แต่ พองาม จบแล้ว ฟังแล้ว กลับชื่นใจ ฟื้นกำลัง พลังมา คิดถึงบ้าน ไม่ถึงกับ โครตคิดถึง จังเลยยยยย
มียิ้ม มีขำ มีหัวเราะ มาแซม ๆ ด้วย ฟังแล้ว สดชื่น ไม่กล่นด่า ประนาม สาปแช่ง ชีวิต ขนาดนั้น
ประชด เสียดสี สังคม ชะตาชีวิต แบบ มีขำ มีอมยิ้ม มีน้ำตานิดหน่อย แบบว่า ฟังแล้ว ฟื้นคืนสภาพ กลับมีความสุข ดังเดิม
...
เขาว่าดี มีงานทำเยอะเเยะ เค้าเเนะนำให้ไปอยู่ในเมือง
ก็เลยทิ้งนาร่ำลาป้าลุง มุ่งไปกรุงเทพฯทันที
บ้านที่เช่ายังกะรูเล็กๆ ข้าวก็เเพงเเกงก็มีเเต่น้ำๆ
เช้าถึงเย็นนั่งทำเเต่งาน เฝ้ารอวันพรุ่งนี้คงมีตังค์
ทนทำไปสองสามปี เเค่มีหม้อข้าวใบเดียว (หม้อไฟฟ้า)
คิดๆเเล้วหัวใจหดเหี่ยว ทำไมต้องทนยังนี้
เป็นคนบ้านนอกมาอยู่บ๊างกอก เค้าบอกว่าดีก็ตามเค้ามา
มาเเล้วมันไม่ใช่ กลับบ้านดี๊กว่า
คิดถึงท้องนา แผ่นฟ้าบ้านเรา
อัลบั้ม ผูกใจ ปีพ.ศ. 2553
Produce - ฉัตรชัย ดุริยประณีต
บันทึกการแสดงสดคอนเสิร์ต เพลงรักยุคคีตา โดย นกเฉลียง ปีพ.ศ. 2553
