ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กรกฎาคม 23, 2016, 02:57:31 pm »



ครั้งหนึ่งอาตมาเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วไปเข้าคอร์สกรรมฐานทางศาสนาพุทธ มีอาจารย์องค์หนึ่งสอนวิธีนั่งสมาธิ ตอนนั้นยังเป็นฆราวาสอยู่ และก็ยังไม่รู้เรื่องการนั่งสมาธิเท่าไหร่ พอดีเข้าคอร์สสามวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์

ทีนี้ก็ไปนั่งพับเพียบขัดสมาธิกับพื้น ชาวต่างชาติไม่เคยนั่งกับพื้นนั่นนะ ทรมาน เจ็บปวดโอ๊ยไม่ไหว เจ็บหัวเข่ามากเลย มันปวดมากๆ ปวดจนคิดว่าจะทนไม่ไหว

อาจารย์ก็เลยได้สอน ให้จดจ่อที่จุดที่มันเจ็บ เราก็เลยนั่งจดจ่อ เออมันเจ็บที่หัวเข่า เขาก็เลยถามว่ามันเจ็บมากเท่าไหน เราบอกเออขนาดนี้ เขาก็เลยบอกว่าให้ใช้จิตของเรามาบีบลงให้เล็กลง บีบเวทนา แล้วเขาบอกให้ตัดเวทนาเป็นสองก้อนตัดครึ่งหนึ่งเหมือนวงกลม แล้วเราก็บีบสองวงกลมนั้นให้เล็กลง แล้วก็ตัดครึ่งหนึ่ง แล้วบีบลงบีบลง อาตมาก็ทำตามเขา จนเวทนามันมันละเบิดเลย
ตู๊ม...!!! หายเลย

เราก็เกิดความอัศจรรย์ ทำไมจิตมันทำให้เวทนาหายได้ ทำไมเวทนาที่แรงกล้ามาก ภาวนาทำให้หายได้ เราก็เลยเห็นความอัศจรรย์ของจิตตอนนั้น เลยทำให้อาตมาสนใจอยากจะศึกษาจิตภาวนามากขึ้น.....



ครั้งหนึ่งอาตมาตายแล้วฟื้น อยู่ที่แม่ฮ่องสอน อยู่ที่ป่าช้าเวียงเหนือ อยู่กันสามองค์ ทีนี้อาตมาก็ไม่สบายตอนนั้นมีปัญหาโรคตับ

วันนั้นคุยกับเพื่อนพระสามรูป ปฎิบัติธรรมที่เวียงเหนือ อ.ปาย แม่ฮ่องสอน ละก็องค์นั้นก็ถามอาการของโรค เราก็อธิบายให้ท่านฟัง พระองค์องค์นั้นก็บอกว่า เออ ผมรู้จักยาสมุนไพรผมจะทำถวายท่าน เราก็เลยปล่อยให้ท่านทำ ไม่อยากฉันเท่าไหร่หรอกแต่เกรงใจเพื่อน

ท่านก็เลยไปทำยาสมุนไพรมาถวายเรา เราก็แพ้ยาสมุนไพร เราก็ไม่รู้เราแพ้ยานั้น ฉันแล้วรู้สึกจะวูบ หน้ามืด ก็เดินกลับมากุฎิ เปิดประตูสลบในกุฎิเลย สลบลงเพื่อนก็ตามหลัง เห็นว่าเราสลบและชักด้วย ในชีวิตอาตมาไม่เคยชัก แต่แปลกนะ จิตไม่ดิ้นก็เห็นร่างกายมันดิ้นอยู่

ทีนี้เพื่อนสององค์ก็ตกใจเลย รีบเอายาหม่องมาอัดจมูก ทาจมูกละก็บีบนวด

ทีนี้จิตของเราปล่อยเรื่องกาย มันก็เห็นนิมิตครูบาอาจารย์ที่เคารพสองรูป และจิตมันก็กลายเป็นสมาธิเห็นแสงสว่าง ไม่รู้สึกทางกายแล้ว หมู่เพื่อนเห็นเราชัก แต่สำหรับเราไม่มีกายแล้ว เรารู้ไปในจิตว่า ถ้าตายขณะนี้ไปสบายมาก เพราะจิตมันก็ฝึกตามที่ครูบาอาจารย์สอนไว้ ก็ได้ยินเพื่อนพูดอยู่ แต่เหมือนเขาห่างเราเป็นกิโล ได้ยินเพื่อนพูดว่า ตายแล้ว ท่านตายจริงๆ เราผิด เราให้ยาสมุนไพรให้ท่าน ท่านจะต้องตายเพราะการกระทำของเรา

ในขณะนั้นเกิดความสงสารเพื่อน อยากจะบอกเพื่อนว่าอย่าไปกังวล เราสบายแล้ว ไม่อยากให้เพื่อนทุกข์ จิตก็เลยมันพลิกก็ค่อยๆดึงเรากลับมา....



พระอาจารย์ ฟิลลิป ญาณธัมโม ณ วัดป่ารัตนวัน บ้านคลองปลากั้ง ต.วังหมี อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา

พระธรรมเทศนา : เรื่อง วาระสุดท้าย

ฟังเพิ่มเติม : https://www.youtube.com/watch?v=FfGUfnv4TbY

<a href="https://www.youtube.com/v/FfGUfnv4TbY" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/FfGUfnv4TbY</a>

https://www.facebook.com/DhammaAriyadham/photos/a.621949674556285.1073741828.621509917933594/868622489889001/?type=1&theater