ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: สิงหาคม 29, 2016, 10:57:29 pm »
http://youtu.be/65N946pPVps
28 พฤษภาคม 2562 ตรงกับวันอังคารนั่งดูสามเณรปลูกปัญญา(ย้อนหลัง)แล้วก็แวะมาที่นี่ สะสมปัญญาปัญญาก็สะสมไปทีละเล็กทีละน้อย
ในที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงความตายได้ ความทุกข์ในเวลานั้นจะเหมือนกับสิ่งที่เราพบอยู่ในปัจจุบัน เนื่องจากความตายนั้นเหมือนกัน ท่านควรจะปรารถนามอบชีวิตเพื่อ สัทธรรมปุณฑริกสูตร โดยคิดว่าการมอบน้ำหนึ่งหยดเข้ารวมกับมหาสมุทร หรือผงธุลี 1 เม็ดกลับสู่พื้นดิน
ภาพถ่ายโดย...時々๛༢༠༡༦ कभी कभी 一 ถ่ายจากสุสาน แห่งหนึ่ง ผมมักจะเอ่ยถึงความตายบ่อย ๆ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าเราไม่ควรประมาทในชีวิตเลยและความตายก็ไม่ใช่เรื่องที่ไกลตัวจนเกินไป เราอาจตายได้ทุกวินาทีบนท้องถนนมีอุบัติเหตุในแต่ละวันมากมายการขับรถเราไม่ชนเขา แตบางทีเขาเข้ามาชนเราโชคดีก็บาดเจ็บ - พิการ - ถ้าถึงคราวชะตาขาดก็ตายกลางถนนนั่นแหละภาพ ๆนี้ผมถ่ายไว้นนานแล้ว ก็เลยนำมาประกอบบทความซ่ะเลย อนึ่ง...วันนี้หัวข้อ Blog อาจจะเน้นหนักไปทางวิชาการแต่ก็ลองทบทวนดูเอาเองเถอะน่ะมีประโยชน์หรือไม่มีประโยชน์ขอให้กัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านตัดสินกันเอาเอง
การสูญเสียสมาชิกอันเป็นที่รักในครอบครัวเป็นเรื่องเศร้าและเจ็บปวดจริง ๆ ถึงแม้เราอาจเข้าใจได้ด้วยสมอง แต่ต้องใช้เวลาเพื่อให้ความรู้สึกและอารมณ์ของเรายอมรับความจริงนี้ผู้คนต้องการเวลาที่แตกต่างกันในการยอมรับถึงความตายของคนที่เรารัก เราอาจสูญเสียสมาชิกในครอบครัวจากการเจ็บป่วย จากอุบัติเหตุหรือภัยธรรมชาติอย่างกระทันหัน แต่ทุกคนที่อุทิศชีวิตของเขาบนเส้นทางของการเผยแพร่ธรรรมจะสามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเขาในชาตินี้ได้อย่างแน่นอน
พระปัจฉิมวาจาพุทธพจน์สุดท้ายก่อนพระองค์เสด็จดับขันธปรินิพพาน
ยัง กิญจิ สมุทะยะธัมมัง สัพพันตัง นิโรธะ ธัมมันติ
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรดา สิ่งใดสิ่งหนึ่งนั้นทั้งหมดมีความดับไปเป็นธรรมดา
อะชิคุจฌะนีโย หาใช่เป็นของน่าเกลียดไม่
อิมัง ปูติกายัง ปัตวา อะติวิยะ ครั้นเมื่อถึงกายอันเน่านี้แล้ว
ชิคุจฉะนีโย ชายะติ. ก็กลายเป็นของน่าเกลียดยิ่งนักไป
ยะถาปัจจะยัง ปะวัตตะมานัง ธาตุ เสนาสนะนี้ใด สักแต่ว่าเป็นธาตุ
มัตตะเมเวตัง ยะทิทัง เสนาสะนัง เป็นไปตามปัจจัย
ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราขอเตือนเธอทั้งหลาย สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดาเธอทั้งหลายจงทำหน้าที่ให้สำเร็จด้วยความไม่ประมาทเถิด นี้เป็นพระปัจฉิมวาจาของพระตถาคต
ชาติปิทุกขา แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์
ชะราปิทุกขา แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์
มะระณัมปิทุกขัง แม้ความตายก็เป็นทุกข์
โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิทุกขา
แม้ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ
ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์ปิเยหิ วิปปะโยโคทุกโขความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่พอใจก็เป็นทุกข์
ยัมปิจฉัง นะละภะะติ ตัมปิทุกขัง ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้ก็เป็นทุกข์
สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธาทุกขา ว่าโดยย่ออุปปาทานขันธ์ 5 ก็เป็นทุกข์
อจิรัง วตยัง กาโย ปฐวิง อธิเสสสติ ฉุฑโฑอเปตวิญญาโณ นิรัตถังวะ กลิงครัง
ร่างกายนี้อีกไม่ช้าไม่นานนัก ก็จะมีวิญญาณไปปราศแล้ว(คือ จะหมดวิญญาณ)
