ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กันยายน 07, 2016, 04:42:21 pm »




วิญญาณสัมภเวสี มาขอส่วนบุญ กับ หลวงพ่อเกษม ที่ป่าช้าแม่อาง


หลวงพ่อเกษม เขมโก

หลวงพ่อเกษม เขมโก แห่งสุสานไตรลักษณ์จ.ลำปางเมื่อครั้งที่ท่านยังไม่ละสังขารขันธ์นั้น ชื่อของท่านขจรขจายเลื่องลือกว้างไกลไปในหมู่พุทธบริษัทมีพุทธศาสนิกชนไปกราบไหว้สักการะท่านด้วยความเคารพศรัทธาเนืองแน่นทุกวันแม้จะไม่ได้พบตัวท่านก็ขอให้ได้กราบนมัสการกุฏิหลังน้อยที่ท่านพักผ่อนอยู่ภายใน แค่นี้ก็เกิดปีติยินดีแล้ว

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ผู้ใกล้ชิดที่สุดได้มาจากบันทึกสั้นๆ ... เป็นคำบอกเล่าของเจ้าประเวท ณ ลำปางซึ่งเป็นหลานของท่านมีความว่า ...



เวลานั้นเจ้าประเวทย์บวชเป็นสามเณรคอยรับใช้อุปัฏฐากหลวงพ่อเกษมอยู่ที่ป่าช้าแม่อางปฏิปทาของหลวงพ่อเกษมนั้นพอใจจำพรรษาในป่าช้ามาโดยตลอดเสนาสนะของท่านคือกระต๊อบหลังเล็กๆที่ญาติโยมปลูกสร้างถวายขณะที่เกิดเหตุนี้สามเณรประเวทย์นอนอยู่กับพระหวันอีกที่หนึ่ง(พระหวันบวชหน้าไฟเพียง๗วันเนื่องจากบุพการีเสียชีวิตแล้วนำศพมาเผาที่ป่าช้าแม่อางในวันนั้นพระหวันบวชแล้วก็ขออยู่ในป่าช้ากับหลวงพ่อเกษม)

เช้าวันรุ่งขึ้น... สามเณรประเวทย์มาหาหลวงพ่อเกษมที่กระต๊อบกุฏิเพื่อปรนนิบัติท่านเมื่อพบหน้ากันหลวงพ่อเกษมถามสามเณรหลานด้วยความสงสัยว่า

“เมื่อคืนนี้มาที่นี่หรือ?  ใครบุกเข้ามาเมื่อคืนนี้...มาจับมือเรา?”

“ผมไม่ได้ขึ้นไปครับ... ผมอยู่ข้างล่าง”  สามเณรเจ้าประเวทย์ตอบตามความเป็นจริง

“ถ้าอย่างนั้นอสุรกายก็มาจับมือเรา...”





จากนั้นหลวงพ่อเกษมก็ได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้สามเณรเจ้าประเวทย์ฟังว่า

เมื่อคืนนี้เวลาประมาณตีหนึ่งขณะที่หลวงพ่อเกษมนั่งภาวนาอยู่ในกระต๊อบกุฏิท่านรู้สึกว่ามีมือใครคนหนึ่งเอื้อมมาจับข้อมือท่านซึ่งกำลังประสานฝ่ามือไว้บนหน้าตักจับข้อมือไว้แล้วบีบเสียแน่นแม้จะมีผู้ล่วงเกินขณะกำลังเจริญภาวนา หลวงพ่อเกษมก็มิได้สะดุ้งหวั่นไหว ยังคงเจริญภาวนาต่อไปท่านเล่าว่า

“จับมือเราก็ให้จับ ... ภาวนาติ๊กๆ”

หมายถึงว่า หลวงพ่อเกษมก็ภาวนาไปเรื่อยๆครู่หนึ่งมือลึกลับที่มาจับข้อมือของท่านก็ถอนออกไปแต่ไม่ยังยอมผละจากไปเลยกลับมาบีบนวดที่เอวของท่านแทนจนท่านอดรนทนไม่ไหวเอื้อมมือมาจับแขนนั้นเพื่อห้ามมิให้รบกวนท่านอีก  สัมผัสที่หลวงพ่อเกษมรับรู้ก็คือแขนข้างนั้นรุงรังไปด้วยขนหยาบๆแล้วแขนข้างนั้นก็อันตรธานหายไปแต่มีเสียงกระซิบที่หูท่านว่า

“อยู่ดีๆเน้อพ่อ...เน้อ”

ต่อจากนั้นก็ไม่มีอะไรมารบกวนท่านอีกตลอดคืนตราบจนอรุณของวันใหม่

เจ้าประเวทย์เล่าว่าตอนเช้าที่มาหาหลวงพ่อเกษมและถูกท่านซักถามดังกล่าวเจ้าประเวทย์ยังจับข้อมือของหลวงพ่อเกษมมาดูเห็นรอยแดงเป็นจ้ำตรงข้อมือท่านชัดเจน

นี่คือประสบการณ์เกี่ยวกับวิญญาณที่หลวงพ่อเกษมเขมโกเล่าไว้เพียงเรื่องเดียวในอัตประวัติของท่านอาจจะมีวิญญาณที่ทุกข์ทรมานมาขอความเมตตาจากพระอริยสงฆ์เช่นท่านอีกก็ได้ ... เพียงแต่ไม่เป็นที่เปิดเผยเท่านั้น

คัดลอกมาจาก:หนังสือฤทธิ์อภิญญา-พระอภิญญาณรวบรวม-เรียบเรียงโดย นที ลานโพธิ

http://www.poonporn.com/http://www.buddhakhun.org/main//index.php?topic=418.0

จาก http://panyayan.tnews.co.th/contents/203659/