ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: มกราคม 07, 2017, 06:30:12 am »
คนเล็กหัวใจใหญ่ “ครูเจี๊ยบ” แม่พิมพ์กลางไพร
ขอต้อนรับปีใหม่ 2560 ด้วยคนต้นเรื่องเจ้าของรางวัลคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 8 สาขารางวัลคนเล็กหัวใจใหญ่ ครูอาสาจากดอยสูง “ครูเจี๊ยบ” นฤมล แก้วสัมฤทธิ์ ครูอาสาสมัครจากศูนย์การเรียนชุมชนชาวไทยภูเขา “แม่ฟ้าหลวง” บ้านกรูโบ อ.อุ้มผาง จ.ตาก ยังคงหยัดยืนและทุ่มเททำหน้าที่ “ครูอาสา” มานานร่วม 20 ปี หากดูจากแผนที่ก็จะเห็นว่าศูนย์การเรียนแห่งนี้ตั้งอยู่ห่างไกลที่สุด เด็ก ๆ ยังขาดแคลนซึ่งโอกาสในทุก ๆ ด้าน ครูเจี๊ยบจึงอาสาขอย้ายเข้าไปสอนทันทีเพราะคิดว่าความรู้ที่ตัวเองมีสามารถจะสร้างประโยชน์ให้กับเด็ก ๆ และชุมชนได้อย่างเต็มที่ ในฤดูฝนศูนย์ฯ แห่งนี้แทบจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอก การเดินทางเข้าออกต้องอาศัยการเดินเท้าเพียงอย่างเดียวถึง 3 วัน ส่วนฤดูแล้งแม้จะใช้รถอีต๊อกเข้าไปได้แต่ก็ใช้เวลาร่วมค่อนวัน แต่เมื่อครูเลือกที่จะทำตรงนี้แล้ว การเดินทางก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับการทำงาน ครูเจี๊ยบได้ยึดหลักคำสอนของในหลวงรัชกาลที่ 9ไว้เป็นหลักในการทำงานว่า “เมื่อทำงานอย่าหยิบยกเอาความขาดแคลนมาเป็นข้ออ้างแต่ให้ทำงานบนความขาดแคลนให้ดีที่สุด” จากชาวกระเหรี่ยงที่ไม่สามารถพูดหรือสื่อสารภาษาไทยได้เลย ปัจจุบันนี้เด็กและผู้ปกครองสามารถพูดเขียนภาษาไทยได้ทั้งหมด ด้วยที่นี่มีครูเพียงคนเดียว เด็กโตนอกจากมีหน้าที่เรียนหนังสือแล้วยังช่วยครูดูแลน้อง ๆ รุ่นอนุบาล และหมุนเวียนกันไปทำอาหารกลางวัน นอกจากนี้ครูเจี๊ยบยังนำอาชีพเสริมมาแนะนำให้ชาวบ้านเพื่อสร้างรายได้และช่วยลดการบุกเบิกป่าและล่าสัตว์ รวมถึงการหาตลาดให้ด้วย ทุก ๆ สิ้นเดือนที่ครูเจี๊ยบต้องเดินเท้าข้ามน้ำ..ข้ามภูเขาเพื่อออกไปประชุมและรับเสบียงจากหน่วยงานกลับเข้ามา ครูยังรับหน้าที่เอาผลิตภัณฑ์ของชาวบ้านติดหลังเดินทางไปขายให้ด้วยเสมอ
แคทเธอรีน นางฟ้าตาน้ำข้าว.. หญิงชราจิตใจเมตตาแห่ง แบมบูสคูล
“สวรรค์บนดิน” สำหรับเด็ก ๆ และชาวบ้านที่หมู่บ้านบ้องตี้ล่าง อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี คำกล่าวนี้คงไม่เกินจริงอีกต่อไป..คนค้นฅน จะพาทุกท่านไปพบกับเรื่องราวของหญิงชราวัย 66 ปี ชาวนิวซีแลนด์เจ้าของรางวัลคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 8 สาขารางวัลผู้สร้างแรงบันดาลใจ เธอคือ แคทเธอรีน รูธ ไรลี่ ไบรอัน หรือ “มูแคท” นางฟ้าผู้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาหยิบยื่นโอกาส และมอบชีวิตใหม่ให้กับเด็ก ๆ และชาวบ้านที่บ้านบ้องตี้ล่าง ผ่านการก่อตั้ง “Bamboo School” ซึ่งเป็นมากกว่าพื้นที่การเรียนรู้ เพราะที่นี่เป็นบ้าน เป็นสนามเด็กเล่น เป็นโรงพยาบาลที่รักษาอาการเจ็บป่วยแก่ผู้คนทุกข์ยาก และเป็นศูนย์เพาะชำต้นกล้าแห่งความรักความเมตตา ที่พร้อมจะเติบโตให้ร่มเงาแก่ผู้คนในสังคม
ท่ามกลางผู้คนแปลกหน้า ความแตกต่างของความเป็นอยู่ และวัฒนธรรม กำแพงเชื้อชาติและภาษา ซ้ำยังต้องต่อสู้กับอาการเจ็บป่วยของโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะสุดท้าย ที่ลุกลามไปทั่วร่างกาย แม้รู้ว่าวาระสุดท้ายใกล้มาถึง แต่นั่นมิอาจเป็นอุปสรรคที่มาขวางกั้นหัวใจแห่งความเมตตาของเธอ
เพิ่มเติม https://www.youtube.com/playlist?list=PLTAEo6YE1xZnvwHqZWd74maQIzffZhIx1