ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: เมษายน 12, 2017, 06:59:11 pm »
ไม่ว่าในยามไหนชีวิตก็มีค่ารักษา
ชีวิตไว้ในยามที่โรคระบาดคุกคาม
บ้านเมืองระส่ำระสายประชาชนไร้
ที่พึ่งเราต้องช่วยตัวเองใช้ชีวิตให้
คุ้มค่าสมกับที่ได้เกิดมา
It Begin Never Ending
ขอให้ปลูกเมล็ดแห่งมิตรภาพและสันติภาพหล่อเลี้ยงผืนดินแห่งจิตใจของประชาชน
เพื่ออนาคตอีก 50 ปี 100 ปี นับจากนี้.....SGI
ตาท่านก็มี หูท่านก็อยากฟัง มือท่านก็อยากจับ จะทำอย่างไรดีจะให้เราสนใจในสิ่งที่ถูกต้อง เงินทอง ทรัพย์สิน เพศตรงข้าม เป็นสิ่งที่พึงพอใจสำหรับชีวิต พอหรือเปล่า ต้องรู้จักพอได้แล้ว รู้จักมีความสุขในสิ่งที่ตนเองมี ในสิ่งที่ตนเองถือ ในสิ่งที่ตาเราเห็น สิ่งที่หูเราได้ยินแต่เป็นเพราะอะไร ตอนนี้เราไม่พึงพอใจในตาที่เรามอง หูที่เราได้ยินมือที่เราสัมผัส เราเลยต้องทุกข์กับการแสวงหาเดิน ๆ ต้องหยุดเพื่อไขว่คว้า ใช่หรือไม่ การเดินทางของชีวิตเราจึงเป็นระยะทางที่ไกลเพราะว่าเราเดินไปแล้วก็หยุดไปบ้าง เดินไป -
- แล้วเราก็หยุดพัก เดินไปแล้วเราก็แสวงหาไป ทำให้ชีวิตเรามีค่าแค่เพียงอะไร วัตถุ ใช่หรือเปล่ามีค่าแค่ความสนใจของ หู ตา และมือ เท่านั้นเองหรือ แต่ในเมื่อตาเราก็ยังปิดเป็น มือเราก็อ้าหุบได้ หูก็ยังรู้จักอุดไม่ฟังได้ หากเราใช้สติปัญญา แม้จะมีใครมาพูดให้เราอยากมากเท่าไร หากเราใช้สติปัญญาและคุณธรรมที่อยู่ในตัวเรายับยั้ง ความอยากที่ได้ยิน ความโลภที่จะบังเกิด ก็คงจะไม่สามารถทำอันตรายจิตใจเราได้ และจะไม่ทำให้การเดินทางของชีวิตเราต้องเหนื่อย ต้องดิ้นรนมากไปกว่านี้
ท่านแปดเซียน หลันไฉ่เหอ พุทธสถานไท่อิน กรุงเทพมหานคร 30 พฤษภาคม 2542
http://youtu.be/TP3jQWN5w6g
