ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: พฤศจิกายน 01, 2017, 04:40:05 pm »
สำหรับใครที่ติดตามอ่าน กฏแห่งกรรม ในตอนที่ชื่อว่า ไม้เท้าคุณตา ของ ท.เลียงพิบูลย์ซึ่งผมได้นำมาแปะไว้ที่ ใต้ร่มธรรม ตั้งแต่ต้นจน(จบ)ผมคิดท่านคงได้ข้อคิด - คติเตือนใจไม่มากก็น้อย
ผมฟัง กฏแห่งกรรม ตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 16 ขวบ จนถึง 20 กว่าขวบปีซึ่งอ่านออกอากาศที่สถานีวิยุ 01 ภาคพิเศษ อ่านโดย คุณ อาคม ทันนิเทศน์ และ คุณ อาคม ทันนิเทศน์ ได้จากโลกนี้ไปนานแล้ว(ราว ๆ ปี 2545)ถ้าผมจำไม่ผิดและเด็กรุ่นใหม่ที่อายุไม่ถึง 20 ขวบอาจจะไม่รู้จัก คุณ อาคม ทันนิเทศน์เลยเพราะในสมัยโน้นปีพุทธศักร 2519 ยังไม่มีอินเตอร์เนทในประเทศไทย
ไม้เท้าคุณตาตอนจบ
คืนหนึ่งผู้เป็นย่าฝัน หลานชายมาเข้าฝันบอกว่า ต่อนี้ไปจะไปเกิดเป็นคน จึงมาบอกให้ย่าทราบ และก็แปลกในคืนเดียวกันนั้น ผู้เป็นพ่อก็ฝันเช่นเดียวกันว่าผู้เป็นบุตรจะไปเกิด เมื่อมาเล่าสู่กันฟังจึงทำให้เกิดความรู้สึกว่า คงเป็นความจริงตามฝันทั้งพ่อและย่าต่างก็อาลัยรักลูกและหลานชายไม่สร่าง ต่างก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไป
ให้
วันหนึ่งผู้เป็นย่าไปพบกับพระนั่งกรรมฐาน และวิปัสสนา สามารถจะรู้เรื่องของวิญญาณตายเกิด จึงขอให้ท่านช่วยดู
ว่าหลานชายได้ไปเกิดแห่งหนตำบลใด พระท่านก็ได้นั่งสมาธิดู แล้วก็บอกตำบลให้ทราบ ถึงลักษณะหมู่บ้านที่เด็กไปเกิด ลักษณะของเด็ก และพ่อแม่และวันเดือนปีเกิดของเด็ก และทั้งได้บอกว่า เมื่อเด็กมีอายุ ๑๒ ปีจึงจะพบ แต่ห้ามไม่ให้บอกความจริงจะเป็นการทำลายเด็ก ต่อเมื่อได้บวชเป็นสงฆ์แล้ว จึงเป็นเวลาสมควรจะบอกให้ทราบได้
ต่อมาคุณย่าของเด็กก็ถึงแก่กรรม ก่อนถึงแก่กรรมได้มอบเพชรน้ำหนึ่งฝากไว้ให้หลานชาย โดยฝากบุตรเลี้ยง สั่งไว้เมื่อพบตัวก็ขอให้บุตรเลี้ยงมอบให้ เหตุการณ์ตลอดมาจนครบ ๑๒ ปี จากนั้นผู้พ่อก็ส่งคนไปสืบหาเด็กชายจนพบ แล้วก็ได้สร้างบ้านอยู่ใกล้ๆ บุตรชายในชาติก่อน ด้วยไม่ได้บอกอะไรให้รู้ตัว ตั้งใจจะบอกเมื่อมีอายุครบบวชได้เป็นองค์พระโดยสมบูรณ์แล้ว ก็ขอให้อาตมาเปิดเผยความลี้ลับนี้ได้ โยมคุณตาสั่งไว้แก่อาตมาเพราะเกรงว่าจะไม่ได้เห็นชายผ้าเหลือง
บัดนี้ ถึงเวลาที่โยมคุณตาได้สั่งไว้แล้ว อาตมาจึงได้แจ้งเรื่องประหลาดให้ทราบ โยมคุณตาก็คือบิดาพระภิกษุแสนเมื่อชาติก่อน นายหมานางบางและชาวบ้านตื่นเต้นเมื่อรู้เรื่องอัศจรรย์ ต่างก็อยากรู้ชื่อจริงของคุณตาจึงพากันรุมถามท่านสมภาร ท่านสมภารจึงบอกว่า
เรื่องนี้อาตมาก็อยากทราบ ครั้นจะถามโยมคุณตา ก็คิดว่ามันไม่ใช่กิจอะไรของสงฆ์ไม่บังควรจะถาม แต่ก็เป็นความ
สุขอย่างหนึ่งที่ไม่รู้ ฉะนั้น เรื่องชาติตระกูลของคุณตาจึงเป็นเรื่องลึกลับตลอดมา
เมื่อพ่อเฒ่ารุ่งเล่าเรื่องนี้ก็ยังย้ำว่า เมื่อผมเป็นเด็กชาวบ้านนี้ ยังรู้เรื่องนี้ดี แต่บัดนี้นานวันผู้เฒ่าผู้แก่รู้เรื่องในยุคนั้น
ก็ล้มตายกันเกือบจะหมดแล้ว ยังเหลือผมรุ่นเด็กในสมัยก่อนรู้เรื่องนี้ดี ก็จะหมดตัวลงในไม่ช้า เด็กรุ่นหลังๆ ก็คงจะไม่รู้เรื่อง เพราะไม่สนใจ ทั้งบ้านเมืองก็เจริญการติดต่อก็สะดวกสบาย มีถนนวิ่งไปได้ตลอดถึงบางกอกและจังหวัดอื่น ๆ ตำบลหมู่บ้านก็เปลี่ยนชื่อใหม่ตามความเจริญของบ้านเมืองเรื่องเก่า ๆ กำลังจะลืมกันหมดผมก็มีเรื่องเท่านั้นแหละ
ครับ
พวกเราขอบคุณพ่อเฒ่ารุ่งด้วยความจริงใจ แล้วก็บอกลากลับมา ต่างก็มีความรู้สึกถึงชีวิตที่แปลกประหลาดอันน่าคิดนี้ตลอดทาง
ไม้เท้าคุณตา
...อวสาน...
http://youtu.be/_IBDLxV--NU
http://youtu.be/R1XAkkjh2zA