ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: ธันวาคม 19, 2017, 02:08:47 pm »คุยกับ บรูน่า ซิลวา สาวบราซิลแท้ๆที่พูดภาษาไทยไฟแลบแบบที่คนไทยต้องหลงรักเธอ
Chasing The Dream with Bruna Silva สาวบราซิลรักไทย
บรูน่า ซิลวา ไม่ใช่ลูกครึ่ง แต่เป็นสาวบราซิลเลียนแท้ๆ เกิดและโตที่บราซิล เรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง ออกจากบ้านมาเผชิญโลกตั้งแต่อายุ 15 ด้วยการเป็นนางแบบในเอเชีย สุดท้ายชอบและตัดสินใจอยู่ประเทศไทย อยู่ไปอยู่มาเรียนภาษาไทยจนพูดได้คล่องเหมือนคนไทย นอกจากนี้ยังศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างลึกซึ้ง ปัจจุบันนอกจากเป็นนางแบบโฆษณา ยังทำโปรดักชันทีวี เป็นหุ้นส่วนในบริษัททำแอปพลิเคชัน และตอนนี้ก็กำลังเริ่มต้นสื่อสารกับคนไทยผ่านการทำแชนเนล ‘สาวบราซิลรักไทย’ ในยูทูบ เพื่อแชร์ประสบการณ์ของการเผชิญโลก และหวังว่าจะช่วยเป็นแรงบันดาลใจให้ใครก็ตามที่อยากออกตามหาความฝันเหมือนเธอ
1 ความมุ่งมั่นของเด็กผู้หญิงคนนั้น
คุณพ่อของบรูน่าเป็นทหารอากาศ เธอเลยได้ย้ายไปอยู่หลายเมืองในบราซิล เธอมีความอยากเหมือนพ่อ พ่อเจ๋งมาก เวลาไปทำงานสักที่ เขาจะลุย เป็นคนชอบ Explore เธออยากเป็นบ้าง อยากไปต่างประเทศ อยากเรียนภาษาอื่นๆ
บรูน่าเกิดที่เมือง Sao Jose dos Campos ห่างจากเซาเปาโลสองชั่วโมง แต่จริงๆ แล้วคุณพ่อคุณแม่่ของบรูน่าเป็นชาว Lorena เมืองเล็กๆ ในต่างจังหวัด
“คุณพ่อสู้ชีวิต เกิดมาลำบาก อยากเป็นทหารอากาศเพราะมีอาหารให้กินเยอะ เลยสมัครเข้าไป สอบติดเป็นทหารถึงทุกวันนี้ คุณพ่อไม่ชอบโลเรน่ามาก ตอนที่คุณแม่จะคลอด เขาก็ไม่ยอมให้เกิดที่นั่น เลยขับรถไปที่ Sao Jose dos Campos เพื่อไปคลอดในโรงพยาบาลของทหารอากาศ เขาอยากให้บรูน่าต่างจากคนอื่น ไม่เป็นแบบคนโลเรน่า ที่อาจจะมีความคิดแคบ ไม่มองไปที่อื่น”
บรูน่ามีน้องชายหนึ่งคน เกิดที่ Amazon ครอบครัวเคยไปอยู่ที่นั่น 3 ปี ครั้นพ่อแม่แยกทางกัน บรูน่าย้ายกลับไปอยู่โลเรน่ากับคุณแม่ ตอนนั้นเธออายุ 12
จากที่เคยไปอยู่เมืองใหญ่ๆ ไปผจญภัยมาหลายที่ เจอวัฒนธรรมหลากหลาย เธอเลยชอบความแตกต่าง แต่ที่โลเรน่าไม่มีแล้ว ไม่ได้เดินทาง จึงเป็นความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ว่าอยากจะไปต่างประเทศ ทำอะไรสักอย่าง ไม่อยากอยู่ในเมืองนี้
“ตอนไปอยู่โลเรน่าเป็นช่วงยากที่สุด บรูน่าไม่เคยเข้ากับสังคมที่นั่นได้ จริงๆ คนก็น่ารัก แต่ด้วยความที่เป็นจังหวัดเล็กๆ บางทีความคิดแคบมาก คนบราซิลอายุ 13-14 ก็มีแฟนจริงจังแล้ว ไปเที่ยวแฮงเอาต์กับเพื่อน บรูน่าไม่ได้เป็นแบบนั้น ชีวิตในโรงเรียนแย่มาก โดนแกล้งตลอด ผู้ชายชอบมาแกล้ง ตอนนั้นบรูน่าผอมมาก ใส่แว่น ไม่มีความมั่นใจเลย คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในโรงเรียน เพื่อนก็ไม่ค่อยชอบอยู่กับบรูน่า เพราะว่าบรูน่าเป็นเด็กที่แปลกมาก ชอบทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น”
อย่างเช่นเรื่องเรียนภาษาอังกฤษ บรูน่าเริ่มเรียนภาษาอังกฤษอย่างจริงจังด้วยตัวเองตอนอายุ 10 ขวบ ตอนนั้นยังไม่มีกูเกิล ยังไม่มีอินเทอร์เน็ตความเร็วสูงด้วยซ้ำ เธอมีเป้าหมายว่าอยากจะพูดภาษาอังกฤษให้ได้เหมือนคนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่
หรือการเป็นคนแรกในหมู่บ้านและเป็นผู้หญิงที่เริ่มเล่นสเกตบอร์ด ซึ่งทุกคนก็มองเป็นเรื่องแปลก แต่หลังจากนั้นทั้งเด็กชายหญิงในหมู่บ้านก็ไปซื้อสเกตบอร์ดมาเล่นบ้าง
การใช้ความคิดสร้างสรรค์ช่วยทำให้บรูน่าได้หนีจากโลกความจริงชั่วคราว เธอชอบทำคลิปทำหนังตั้งแต่เด็กๆ เคยเสนอโรงเรียนว่าอยากจะทำแชนเนลของโรงเรียน ตอนนั้นยังไม่มีโซเชียลมีเดีย เธอถ่ายเป็นวิดีโอเทป VHS เอาไปใส่ในโทรทัศน์ของโรงเรียน
“คนก็เลยไม่ค่อยเข้าใจบรูน่า เป็นคนที่ต้องทำอะไรตลอด ชอบเล่นบอลด้วย แต่คุณแม่ไม่อนุญาตให้เข้าไปยุ่งกับผู้ชาย เวลาผู้ชายเตะบอลกัน คุณแม่กลัวว่าบรูน่าจะโดนถีบ บรูน่าก็เลยเริ่มแต่งตัวเหมือนผู้ชายเพื่อที่จะได้ไปเล่นบอล มีวันหนึ่งบรูน่าเตะบอลอยู่กับผู้ชาย แล้วก็เห็นคุณพ่อคุณแม่กำลังเดินมา แล้วก็จับบรูน่ากลับบ้าน บอกอย่าใส่ชุดผู้ชายอีกต่อไปนะ เสียใจมาก เพราะว่าตอนนั้นชอบ รู้สึกเท่ๆ (หัวเราะ)”
จากเด็กผู้หญิงที่ชอบแต่งตัวเป็นผู้ชาย ถึงจุดหนึ่งเธอพบว่า หนทางที่จะได้ไปต่างประเทศของเธอนั้น คือการเป็นนางแบบ
“บรูน่าอ่านหนังสือ The Devil Wears Prada คุณพ่อเอามาฝากจากนิวยอร์ก ตอนนั้นเรื่องนี้กำลังดัง แล้วก็ได้ดูหนังด้วย หลังจากดูหนังก็รู้สึกอยากเป็นแบบนั้น อยากจะพูดภาษาอังกฤษ อยากไปคุยกับคน อยากใช้ชีวิตอยู่นิวยอร์ก อะไรประมาณนั้น แล้วก็เริ่มแต่งตัวมากขึ้น เริ่มเข้าใจความเป็นผู้หญิง เห็นเสน่ห์ของความเป็นผู้หญิงมากขึ้น พร้อมกับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะกลายเป็นผู้หญิงเหมือนกัน (หัวเราะ) บรูน่าบอกเพื่อนคนนี้ว่าอยากจะเป็นนางแบบ เขาก็ช่วยบรูน่าแต่งหน้าแต่งตัว ทำให้บรูน่าเริ่มเป็นผู้หญิงมากขึ้น และเราก็กลายเป็นผู้หญิงไปด้วยกัน เดี๋ยวนี้เขาเป็นกะเทย อยากมาเที่ยวเมืองไทย ที่โรงเรียนเองตอนนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ผู้ชายเริ่มมองมากขึ้น”
ต่อจากนั้นบรูน่าไปหาเอเยนซีเจ้าหนึ่งในโลเรน่า เป็นเอเยนซีแปลกๆ
“เขาพานางแบบไปดูรายการทีวีสด แล้วบอกว่านี่แหละเป็นงานนางแบบ ถ้าวันหนึ่งมีผู้จัดการดารามาขอเบอร์แล้วจะดังเลย แต่จริงๆ เขาเก็บตังค์ของทุกคนที่ไป บรูน่าก็คิดว่าไม่ใช่ละ เราอยากจะไปต่างประเทศ อยากทำงานนางแบบจริงๆ เลยขอให้เอเยนซีพาไปถ่ายรูป ที่บราซิลพออายุ 15 ผู้หญิงบราซิลจะมีปาร์ตี้ใหญ่มาก ต้องใช้ตังค์เยอะ คุณพ่อเลยบอกว่าอยากได้ตังค์หรืออยากได้ปาร์ตี้ บรูน่าก็บอกว่าอยากได้ตังค์มากกว่า จากนั้นก็ไปเซาเปาโลซึ่งเป็นเมืองใหญ่กว่า พร้อมกับเอเยนซีคนนั้น แต่เขาไม่ได้ลงทุนอะไรเลย บรูน่าเป็นคนที่ลงทุนเองทุกอย่าง ซึ่งตอนนี้ย้อนกลับไปคิด มันไม่ใช่นะ (หัวเราะ)”
เธอไปถ่ายรูปกับช่างภาพที่ดีคนหนึ่งในเซาเปาโล แล้วส่งรูปไปเอเยนซีที่เอเชีย ซึ่งมีฟิลิปปินส์ ไทย ฮ่องกง เลือกเธอไปทำงาน
เด็กสาวชาวบราซิลอายุ 15 ตัวคนเดียว เดินทางออกนอกประเทศเป็นครั้งแรก ไปทำงานในประเทศอีกซีกโลกที่เธอแทบไม่รู้จัก และเลิกเรียนหนังสือ
“คือบรูน่าดื้อมากน่ะค่ะ คุณพ่อไม่ได้ว่าอะไรมาก คุณแม่ก็เป็นห่วงนิดหนึ่งเรื่องการเรียน แต่เขารู้ว่าบรูน่าตั้งใจมาก เขาเห็นจากการกระทำของบรูน่าที่บรูน่าตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษทุกวัน มากกว่าเรียนวิชาของโรงเรียน แล้วตอนนั้นทุกคนในโรงเรียนมีแฟนหมดเลย ไปเที่ยว คุณพ่อคุณแม่เห็นว่าบรูน่าไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่มีความตั้งใจมากที่อยากจะไปต่างประเทศ และทำด้วยตัวเอง เขาก็เลยเชื่อใจ ให้ไป”
แน่นอน การเลิกเรียนเป็นเรื่องใหญ่มาก แปลกมาก โดยเฉพาะในเมืองเล็กๆ อย่างโลเรน่า
“ทุกคนตกใจกันหมด ด่าคุณพ่อคุณแม่ ทำอย่างนี้ได้ไง อนาคตลูกจะเป็นยังไง เขาคิดว่าบรูน่าจะไม่ประสบความสำเร็จ เพราะว่าทุกคนที่บรูน่ารู้จักที่อยู่ในเมืองโลเรน่าก็มีงานปกติกันหมด ทุกคนมีการงานที่มั่นคง มีงานประจำ เข้าตอนเช้า 9 โมงถึง 5 โมงเย็น เสาร์-อาทิตย์หยุด แต่บรูน่ารู้สึกว่าได้ประสบการณ์เยอะกว่าถ้ายังอยู่ที่โลเรน่า แล้วก็ยังมีเพื่อนที่ยังงงๆ ไม่รู้จะทำอะไรกับชีวิต มีงานมั่นคง ทุกอย่างครบ แต่ไม่มีความสุข เขาก็ยังมองบรูน่าว่าอยากทำแบบนี้บ้าง อยากจะไปตามฝันของตัวเอง แต่ว่าเขาจะยึดติดกับความคิดของเมืองเล็กๆ ว่าต้องมีงานที่มั่นคง ถ้าไม่มีก็อยู่ไม่ได้”
ถ้ายังอยู่ที่นั่น คิดว่าตอนนี้ตัวเองจะทำอะไร?
“คิดว่ายังไงก็ไม่อยู่ค่ะ (หัวเราะ) มันเป็นความรู้สึกที่เกิดจากข้างในเลย คนบอกว่าไม่กลัวเหรอ จริงๆ อยู่ที่นี่กลัวมากกว่า ตอนนี้ยังไม่เข้าใจ ทำไมผู้หญิงอายุ 15 มีความคิดแบบนั้น บางทีกลับไปอ่านไดอารี่แล้วตกใจกับตัวเอง มุ่งมั่นมาก ตอนนี้ยังอยากเป็นแบบนั้นบ้าง (หัวเราะ)”
2 ภาษาเปลี่ยนชีวิต
บรูน่ามีโอกาสมาอยู่เมืองไทยครั้งแรก 3 เดือน หลังจากนั้นเธอกลับไปบราซิล และกลับมาทำงานในเอเชียอยู่อีกสักพัก สุดท้ายเธอคิดว่าชอบประเทศไทยมากที่สุด เลยอยู่มาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ 5 ปีแล้ว โดยเดินทางออกไปทำงานต่างประเทศบ้าง และกลับบ้านที่บราซิลประมาณปีละครั้ง
นอกจากรับงานนางแบบโฆษณา บรูน่าก็ทำช่องในยูทูบไปด้วย
“ตอนนั้นเริ่มทำช่อง Asian Taste คนดูเยอะมาก แต่หลังจากนั้นมีคนมาด่าเยอะ เพราะว่ายังพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่ง แล้วก็ไม่เคยทำงานเป็นพิธีกรมาก่อน การที่บรูน่าไปถ่ายวิดีโอคืออยากจะฝึกความมั่นใจของตัวเอง เพราะจริงๆ แล้วบรูน่าเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง ทุกวันนี้ก็ยังต้องจัดการปัญหานี้ การที่มีกล้องอยู่ตรงหน้าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับบรูน่า น่ากลัวมาก ก็เลยพยายามที่จะบังคับตัวเองให้ไปทำวิดีโอบ่อยๆ แต่ว่าหลังจากนั้นก็มีคนมาด่า บอกว่าคนนี้ไม่ใช่โปรเฟสชันแนล ดูคอมเมนต์แล้วไม่โอเคเลย ไม่มั่นใจ ก็เลยไม่ทำแล้ว ไปทำอย่างอื่น ไปทำงานให้กับช่อง ไปเป็นโปรดิวเซอร์ ไปตัดต่อ ไปเป็นพิธีกรให้ช่องที่จ้างบรูน่า คือไม่ใช่ช่องที่ครีเอทเอง”
บรูน่าเคยร่วมงานกับช่องใหญ่ๆ ของไทยหลายช่อง รวมท้ังรับงานเวลามีกองถ่ายจากต่างประเทศมา ไม่ว่างานแปล โปรดิวซ์ เขียนสคริปต์ หรือจัดการทุกอย่าง เพราะเธอพูดภาษาไทยได้ และรู้วัฒนธรรมไทย
นอกจากนี้ปัจจุบันบรูน่ายังอยู่ในวงการ Startup ด้วย โดยถือหุ้นในบริษัท Everyday People ซึ่งทำแอปพลิเคชันมือถือ เริ่มจากเธอเข้าไปช่วยงานคนรู้จัก แล้วก็กลายเป็นพาร์ตเนอร์ทำธุรกิจด้วยกัน
“นางแบบเป็นงานที่ไม่มั่นคง แต่โชคดีเพราะว่าเงินจะดี ถ้าไม่มีงานเข้ามาทุกวันก็อยู่ได้ในระยะเวลาสักพักหนึ่ง สัก 2-3 งานต่อเดือนก็ดี ก็เลยตอนนี้วิ่งทำ Everyday People ทำทุกอย่าง ตั้งแต่โฟโต้ชอปจนถึงไปคุยกับนักลงทุน แล้วก็ทำงานโปรดักชันด้วย เป็นคนที่ตัดต่อตลอดเวลา ตอนนี้มีแพลนที่จะทำสารคดี ก็เลยต้องไปคุยกับคนนั้นคนนี้ อยากจะทำให้เป็นทีมงานที่ดี เป็นคนที่ไม่อยู่นิ่งๆ ค่ะ (หัวเราะ)”
ทุกอย่างล้วนมาจากคอนเนคชัน การที่บรูน่าชอบไปคุยทำความรู้จักกับคนที่มีความสนใจเหมือนกัน และดูว่าเธอจะเข้าไปช่วยอะไรได้บ้าง
ทั้งนี้ จุดเปลี่ยนที่สำคัญมาจากการที่เธอมุ่งมั่นตั้งใจเรียนภาษาไทยอย่างจริงจัง เพื่อพูดภาษาไทยให้ได้เหมือนคนไทย ไม่ใช่แค่ชาวต่างชาติคนหนึ่งที่พอพูดไทยได้
“ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ บางทีก็คิด เรายังไม่มีปริญญา ถ้าไม่สำเร็จจะทำยังไง นั่นคือเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นอายุ 20-21 มีอยู่ครั้งหนึ่งอยากสมัครสอบเข้ามหา’ลัย แต่พอเริ่มเรียนภาษาไทย มันเห็นผลเลย เราตั้งใจมากเวลาเรียนภาษา เรียนได้ทั้งวัน แต่ไม่มีความตั้งใจแบบนี้เวลาไปสอบมหา'ลัย พอเริ่มพูดภาษาไทย ได้งานมากขึ้น ได้ทำอะไรหลายๆ อย่างที่ถ้าไม่ได้พูดภาษาไทยอาจจะไม่มีโอกาสแบบนั้น เช่นเป็นโปรดิวเซอร์ ช่วยแปลงาน ได้เจอคนโน้นคนนี้ มีโอกาสเยอะแยะมากมาย ก็เลยไม่อยากเข้ามหา’ลัยแล้ว เพราะเห็นอีกทางหนึ่ง คือเป็นสิ่งที่ทำด้วยใจแล้วได้ผลเลย
“มี 3 ช่วงชีวิตที่บรูน่ามุ่งมั่นมากที่สุด ก็คือตอนที่เรียนภาษาอังกฤษ ภาษาไทย แล้วก็ภาษาจีน ตอนนี้ภาษาจีนยังไม่คล่องมาก เวลาเรียนภาษาอะไรก็ตามจะลงทุนทุกอย่าง แต่ถ้าเข้าไปเรียนวิชาที่ไม่ชอบ ไปสอบ แล้วก็ไปทำงานในบริษัทเหมือนเพื่อนที่ทำงานอยู่ รู้สึกไม่เมกเซนส์ ก็เลยทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ และเห็นคุณค่าของการที่ได้มาอยู่เมืองไทย เรียนภาษาไทย เปลี่ยนชีวิตเราไปเป็นอีกแบบหนึ่งเลย เราเห็นคุณค่าของตัวเองในด้านภาษา และพาไปในทางที่ต้องการจะไป”
3 ทางสายกลาง
ทำงานตั้งแต่อายุ 15 ต้องใช้ความสามารถตัวเองที่มีอยู่ ทุกอย่างที่เรียนในโรงเรียนเอามาใช้ต่างประเทศไม่ได้ ต้องปรับตัว และจัดการความรู้สึกตัวเอง
“เป็นนางแบบ เป็นผู้หญิงอยู่ต่างประเทศ อยู่วงการนี้คนไม่ดีเยอะ มีคนมาเสนอยาอะไรพวกนี้เยอะมาก แต่เรามีเป้าหมายตัวเอง ไม่เคยหลงไปกับสิ่งพวกนั้น มีแค่ช่วงหนึ่งที่ชอบไปเที่ยวแต่ก็ดึงตัวเองกลับมาได้” เธออาจจะแตกต่างจากสาวบราซิลทั่วไปที่ไม่ค่อยชอบปาร์ตี้นัก “คือไม่ใช่ว่าไม่ได้เที่ยวนะคะ แต่เป็นคนที่ตั้งแต่เด็กไม่ชอบอะไรที่ทุกคนทำเหมือนกัน ตอนแรกที่บรูน่าไปเที่ยว บรูน่าไม่ชอบเลย อายุ 15 บางทีไปเพราะว่ามีคนมาชวนไป แล้วบรูน่าจะโทรฯ หาแม่ บอกไม่อยากไปแต่ต้องไป แต่ว่ามีช่วงหนึ่งที่ไปฮ่องกง ตอนอายุ 17 เริ่มเที่ยวทุกคืน เพราะคิดว่าเจ๋ง (หัวเราะ) แต่ว่าพอสองเดือนหลังจากนั้นก็รู้สึกอันนี้ไม่ใช่เป้าหมายของชีวิต ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ก็เลยหยุดตั้งแต่ตอนนั้น”
เป้าหมายที่ว่านี้คือ?
“คือพ่อแม่อนุญาตให้บรูน่ามาตามฝันของตัวเอง แล้วถ้าบรูน่ากลับไปบราซิลแล้วบรูน่าไม่มีอะไรเลยก็จะเสียใจ จะเคารพคุณแม่คุณพ่อมากกว่า ให้เกียรติเขาที่เขาให้โอกาสเรา
“แล้วเวลาดื่มหรือทำอะไรแบบนี้ เห็นเลยว่าชีวิตจะแย่ลงมากขึ้น มีแต่คนไม่ดีเข้ามา ต้องจัดการเรื่องคนไม่ดี โน่นนี่เยอะแยะ ทุกวันนี้ถ้ามีเพื่อนชวนไปที่บ้าน ทำกับข้าวกินกัน หรือว่าไปต่างจังหวัด อันนี้ชอบ แต่ไม่ชอบไปสถานที่เที่ยวกลางคืน เบื่อมาก นอกจากเวลาไปบราซิล ชอบฟังเพลงบราซิล ที่บราซิลจะสนุกสนานไม่จริงจังมาก ไม่เหมือนผับที่นี่”
บรูน่าบอกว่าเธอต้องสู้มาตลอด เรียกว่าอยู่ใน Fight Mode มาจนถึงทุกวันนี้
“บรูน่าก็เลยเริ่มศึกษาธรรมะ คำสอนของพระพุทธเจ้า ศาสนาพุทธ จริงๆ ศึกษามา 3 ปีแล้ว และก็เริ่มปฏิบัติด้วย อันนี้เป็นสิ่งที่ช่วยได้เยอะมาก คือบรูน่ามีพื้นฐานอยู่แล้วเรื่องการนั่งสมาธิ อันนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งตอนอยู่บราซิล อายุ 14-15 เริ่มศึกษาเรื่องนั่งสมาธิ แต่ไม่รู้เรื่องศาสนาพุทธเลย พอมาอยู่เมืองไทยเริ่มเห็นว่าพระพุทธเจ้านั่งสมาธิ เห็นจากพระพุทธรูป อ๋อ มาจากศาสนาพุทธนี่นา ก็เลยเริ่มศึกษามากขึ้นๆ
“จริงๆ พอมาอยู่เมืองไทย ศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า แค่อยากเรียนรู้ว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไรบ้าง ไม่ได้คิดว่าอยากจะนับถือศาสนาพุทธ แต่ที่ตอนนี้บอกว่านับถือศาสนาพุทธ ด้วยเหตุที่ว่า ศาสนาพุทธให้โอกาสให้บรูน่ามาเดินทางนี้ มีความคิดแบบนี้ได้ พัฒนาตัวเองขึ้นได้ขนาดนี้ บรูน่าก็เลยนับถือจริงๆ ขอบคุณที่ทำให้พามาทางนี้”
จุดเปลี่ยนในชีวิตอีกอย่างนี้ของบรูน่าก็ยังคงเกี่ยวข้องกับเรื่องภาษาเช่นกัน
“บรูน่าคิดว่าทุกภาษามีหน้าที่ของตัวเอง อย่างเช่นภาษาโปรตุเกส เป็นภาษาที่อธิบายถึงความรู้สึกได้ดี คนบราซิลเป็นคนที่ Expressive มาก ภาษาอังกฤษก็จะใช้เมื่ออยากจะพูดถึงธุรกิจ เป็นภาษาที่ตรงๆ พูดได้ง่ายๆ คุยธุรกิจแป๊บเดียวก็รู้เรื่องแล้ว แต่ภาษาไทย คิดว่าหน้าที่ของภาษาไทยก็คือ อธิบายถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า คืออ่านหนังสือพุทธศาสนาเป็นภาษาอังกฤษแล้วไม่ค่อยเข้าไปในใจ ไม่ค่อยอิน แต่พอมาศึกษาธรรมะเป็นภาษาไทย รู้สึกว่าเข้าใจมากกว่า”
คำสอนของพระพุทธเจ้าทำให้บรูน่าเปลี่ยนไปเยอะ จากที่ยึดมั่นถือมั่นในความคิดของตัวเอง ก็ทำให้ชีวิตเบาลง
“แต่ก่อนจะ Defend ความคิดของตัวเองตลอด Fight Mode ฉันคิดอย่างนี้ๆ มันต้องเป็นอย่างนี้ เป็นคนที่ใจร้อนมาก อยากพิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็น แต่ว่าพอเริ่มศึกษาเริ่มปฏิบัติ ชีวิตเบาลงเยอะ ใจเย็น ทุกวันนี้ก็ยังต้องจัดการความรู้สึกของตัวเอง เอาสิ่งที่เรียนในการปฏิบัติธรรมมาใช้ในชีวิตประจำวัน เวลามีความรู้สึกเกิดขึ้นก็จะรู้ทันทีว่าอันนี้คือโกรธอยู่นะ เริ่มแก้ปัญหามากขึ้น แต่ไม่ใช่ว่าทำได้เลย ยังอยู่ในขั้นตอนของการปฏิบัติ คิดว่าต้องใช้เวลาอีกหลายปีจึงจะถึงเป้าหมายของตัวเอง ว่าอยากใช้ชีวิตตรงกลางแบบที่พระพุทธศาสนาสอน อยากให้ตัวเองเบา อยากจะฝึกจิตใจให้มากกว่านี้ ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ”
4 สาวบราซิลรักไทย
ตอนนี้บรูน่าเริ่มกลับมาทำแชนเนลในยูทูบใหม่อีกครั้งในชื่อ ‘สาวบราซิลรักไทย’ ถือเป็นความพยายามครั้งใหม่หลังจากที่เลิกทำช่อง Asian Taste เธอบอกว่าถือเป็นอีก Chapter ในชีวิตที่กำลังเริ่มต้น
“บรูน่าอยากแชร์ประสบการณ์ของตัวเอง คนบราซิลเอาตัวรอดตั้งแต่อายุ 15 ไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งที่สุด แต่ผ่านอะไรมาเยอะมาก อยากแชร์กับน้องๆ ที่เพิ่งเริ่มตามฝันของตัวเอง หรือว่าคนไทยอายุเท่าไหร่ก็ตาม อยากจะทำอะไรสักอย่าง อยากจะบอกว่า ถ้าคุณอยากจะทำอะไรสักอย่างจริงๆ ถ้ามุ่งมั่นกับมัน ทำให้สุดเลย มันได้ผลจริงๆ เหมือนตอนที่บรูน่าเรียนภาษาอังกฤษ เรียนภาษาไทย ภาษาจีน หรือว่ามาอยู่เมืองไทย มาทำงาน อดทนหลายอย่าง ผ่านมาเยอะมาก อดทนให้สุด แล้วก็จะทำได้ อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคน”
ยูทูบเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากสำหรับบรูน่า สามารถที่จะครีเอทีฟได้ เป็นตัวเองได้ เธอเห็นอนาคตที่ยาวมาก จากสาวบราซิลรักไทย ยังทำอะไรได้อีกหลายอย่าง
แต่ถึงอย่างนั้น จริงๆ แล้วเธอเป็นคนไม่ค่อยเล่นโซเชียลมีเดียเท่าไหร่
“บรูน่าชอบยูทูบมากที่สุด แต่ว่าเป็นคนที่ไม่ชอบถ่ายรูป ต่อให้เป็นนางแบบ เวลาไปถ่ายงานก็ชอบ ไม่ได้แย่ เพราะเข้าใจว่าเป็นงาน มันมีศิลปะ มีทั้งงานของช่างภาพ ช่างไฟ ช่างแต่งหน้า ช่างผม เสื้อผ้า อันนี้เป็นงานศิลปะสำหรับบรูน่า แต่ถ้าให้บรูน่ามานั่งถ่ายเซลฟี่” ว่าพลางทำท่าทาง-ส่ายหน้า “จะอัพโหลดไปทำไม (หัวเราะ) ยากมากที่จะเล่นโซเชียล แต่ตอนนี้จะเริ่มเล่น เพราะมีคนที่ติดตามอยู่เยอะ กลายเป็นงานก็เลยจะสนุก”
เธอไม่ชอบดราม่า และเป็นคนชอบอยู่กับตัวเอง
“อยู่ในกลุ่มไม่ค่อยเวิร์กเท่าไหร่ เพราะว่าไม่ชอบยุ่งกับดราม่า อาจจะเป็นเพราะว่าบรูน่าไม่ชอบดีลกับปัญหามั้ง (หัวเราะ) เป็นคนที่ง่ายๆ ไม่ชอบเข้าไปอยู่ในกลุ่มแล้วมีปัญหา แล้วก็ต้องแก้ปัญหา ต้องฟังคนนี้ฟังคนนั้น ไม่ได้บอกว่าผิด แต่ว่าอาจจะเป็นคนที่ขี้เกียจมากกว่า จะชอบมีเพื่อนบางคนแล้วบรูน่าก็ไปเจอ บรูน่าชอบเป็นเพื่อนกับหลายคนที่ไลฟ์สไตล์อาจจะไม่เหมือนกัน แต่ว่าชอบอยู่กับคนที่ดีมีแต่เจตนาที่ดี ตอนนี้ตัดหลายคนออกจากชีวิต เพราะว่าอยากอยู่กับคนที่มีเจตนาที่ดี รู้ว่าเป็นคนดี รู้ว่ากำลังเดินในทางเดียวกัน”
เป้าหมายในชีวิต ชีวิตที่ดีของคุณเป็นยังไง? GM ถาม
“บรูน่าอยากจะเป็นคนที่สามารถให้ เป็นผู้ที่ให้ตลอด เพราะอันนี้เป็นสิ่งที่บรูน่าสังเกตจากวัฒนธรรมไทย คือคนไทยถูกปลูกฝังตั้งแต่เด็กว่าการให้สำคัญมาก เหมือนวันเกิด บรูน่าเห็นเพื่อนคนไทยจะพาแม่ไปกินข้าว ที่บราซิลไม่ได้เป็นแบบนี้ จะคิดว่าวันเกิดฉัน ไปเที่ยว ไม่ได้อยู่กับแม่ด้วยซ้ำ คนไทยจะไปปล่อยปลา ให้อาหารปลา จะทำบุญ จะให้ บรูน่าก็เลยอยากเป็นแบบนั้น ตอนนี้ก็ทำได้ แต่ว่าอยากจะทำมากขึ้นเรื่อยๆ จะให้ให้มากที่สุด
“เหมือนเป้าหมายสาวบราซิลรักไทย ไม่อยากให้แค่บันเทิง ทุกวิดีโอที่บรูน่าทำทุกวันนี้ บรูน่ามีเจตนาที่อยากจะช่วย อยากจะให้ อะไรสักอย่าง อะไรก็ตาม สิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่ว่าอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่บรูน่าพูดไป หรือว่าเป็นประสบการณ์ที่บรูน่าแชร์ออกไป แล้วคนคนหนึ่งได้แรงบัดาลใจ แล้วเริ่มทำอะไรสักอย่าง แค่นี้บรูน่าก็คิดว่าดีมากแล้ว”
จาก GM Live
