ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: ธันวาคม 30, 2017, 07:42:17 pm »
ในฤดูที่ดอกไม้บาน เป็นฤดูที่ยังความรื่นรมย์ให้แก่มนุษย์และสัตว์ดอกไม้หลากชนิด หลายสีบานสะพรั่ง อวดสีและกลิ่นอยู่บนต้น บางอย่างหอมมาก บางอย่างหอมน้อย บางอย่างไม่หอมเลยบางอย่างสวยทั้งสีและกลิ่น บางอย่างสีสวยแต่ไม่มีกลิ่น บางอย่างไม่สวยทั้งสีและกลิ่น บางอย่างหอมชั่วเวลาเช้า บางอย่างหอมตอนสาย บางอย่างหอมเวลาบ่าย บางอย่างหอมเวลาเย็น บางอย่างหอมเฉพาะกลางคืน บางอย่างหอมทั้งวันทั้งคืน แต่บางอย่างก็หอมทนอยู่ได้หลายวัน ถึงกระนั้น
เมื่อเหี่ยวแห้งร่วงโรยแล้วก็หมดหอม ไม่มีดอกไม้ชนิดใดเลยที่จะหอมอยู่เป็นนิจทั้งในเวลาบาน
และโรยหล่น แม้เมื่อเวลาบานอยู่ ถูกลมพัดร่วงพรูจากต้น ลงประดับพื้นดินจะยังมองดูงามแปลกตา
และกลิ่นของมันยังหอมกรุ่น เป็นที่ชื่นชอบของผู้พบเห็น แต่เมื่อมันเหี่ยวแห้งอับเฉา ก็ไม่เป็นที่ต้องการ
ของผู้ใดปกติของกาย วาจา ใจ ที่เป็นกุศล มีกุศลจิตเป็นเหตุให้เกิด ชื่อว่า กุศลศีล
มีบางเวลาที่ชีวิตดูซึมเศร้าและอับเฉา เมื่อเรารู้จึกจมอยู่ในสถานการณ์บางอย่าง เมื่อเรามองทุกสิ่งในแง่ลบ เมื่อเรารู้สึกสูญเสียหรืองุนงง ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน ในเวลาดังกล่าวเราจะต้องเปลี่ยนท่าทีจิตใจ และความตั้งใจของเราว่า ฉันจะดำเนินไปบนเส้นทางนี้ ฉันจะทำภาระหน้าที่ของฉันในวันนี้ เมื่อเราทำเช่นนั้น ฤดูใบไม้ผลิที่แท้จริงก็จะมาถึงในจิตใจของเรา และดอกไม้ก็เริ่มเบ่งบาน
