ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: มกราคม 24, 2018, 09:47:56 pm »



http://www.tairomdham.net/index.php/topic,13466.0.html



เมื่อกระทู้ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องราวของบ้านร้างย่านฝั่งธนบุรีมาเรื่องนี้ผมหยิบยกของคนอื่นมาบ้างน่ะ

มีเพื่อนผู้หญิงมาเล่าเรื่องนี้ให้รุ่นพี่ฟังอีกที โดยแกเล่าว่า…..
เพื่อนผู้หญิงคนนี้อยู่หอในซึ่งเป็นหอหญิงล้วน อยู่กัน 3 คน
แต่ทุกครั้งที่อยู่ห้อง เหมือนมีคนอีกคนอยู่ด้วย

เหมือนอยู่กันมากกว่า 3 คน เวลาอาบน้ำในห้องคนเดียว
เหมือนมีใครเดินวนเวียนอยู่ในห้อง ทั้ง 3 คนรู้สึกเหมือนกันหมด
จนนานเข้าทั้ง 3 คนก็ออกไปนอนห้องเพื่อนบ้าง นอนห้องนี้บ้าง
เพราะทุกคนบอกเหมือนกันว่าอึดอัด อยู่แล้วไม่สบายใจนอนไม่ค่อยหลับ

จนมาวันหนึ่งเพื่อนแกนอนอยู่ห้องคนเดียว เพราะอีก 2 คนไปนอนห้องอื่น
ด้วยความไม่คิดอะไรก็อาบน้ำ ตอนแกอาบน้ำเหมือนมีเสียงเดินในห้อง
เสียงกอกแกกๆ เหมือนมีคนกำลังรื้ออะไรอยู่ ด้วยความที่คิดว่า
เป็นเพื่อนคนใดคนนึงมาเอาของก็ไม่คิดอะไร พออาบเสร็จออกมาก็ไม่เจอใคร.......
มานั่งบนเตียงเปิดโน็ตบุ๊กดูทีวีในเน็ต ปรากฏว่าน้ำจากฝักบัวไหลครับ
ไหลเองแกก็คิดว่า อ่อ เพิ่งอาบน้ำเสร็จน้ำอาจจะค้างปลายสาย
หรืออาจปิดไม่แน่น แกเลยลุกไปเข้าห้องน้ำ พอลงจากเตียงปั๊บ
โน๊ตบุ๊คที่วางไว้บนเตียงได้เอียงคว่ำลง เสียงทีวีก็หาย ทั้งห้องเงียบสนิท

ตาแกก็เหลือบไปตรงที่นอนของเพื่อนแก ปรากฏว่าที่นอนบุ๋มลงเป็นร่างคน
เหมือนมีคนนอนอยู่แต่ไม่มีใคร เป็นร่างชัดเจน ด้วยความตกใจ
ก็เปิดประตูวิ่งไปตามเพื่อนอีก 2 คนมาดู พอมาถึงเตียงก็ยังบุ๋มเป็นร่างคนเหมือนเดิม

ทั้ง 3 จึงตัดสินใจขอย้ายห้อง จนมารู้ทีหลังว่า ห้องนี้เคยมีนักศึกษาอยู่
แต่ประสบอุบัติเหตุทางถนน เสียชีวิตคาที่ เหมือนกับว่าคนนี้เค้ายังไม่รู้ตัวว่าตาย
ยังคงวนเวียนอยู่ที่ห้องแห่งนี้ตลอดเวลา จนเมทผู้เสียชีวิตอยู่ไม่ได้ต้องย้ายออก

เตียงอันนี้คนกี่คนก็นอนไม่ได้ นอนไม่สบายอึดอัด นอนไม่หลับ โดนอำบ้าง
บ้างเห็นเป็นรอยเตียงบุ๋มบ้าง บ้างเจอเป็นตัว ๆ เลยบ้าง
จนมาถึงรุ่นดังกล่าวก็เจออีก จนทางหอได้เปลี่ยนเตียงแล้วนำเตียงนั้นไปเผา........