ข้อความโดย: होशདངພວན2017
« เมื่อ: พฤษภาคม 07, 2018, 04:11:58 pm »
ต่อจากตอนที่แล้ว
ตอนที่กลับมาจากเมืองนอก อีกสักพักหนึ่งก็เริ่มทำบริษัททัวร์ ส่วนทางบ้านสวนก็ต้องพัฒนา และก็รับงานแสดงควบคู่ไปด้วย ซึ่งเป็นภาพยนตร์ทั้งหมดที่ติดต่อเข้ามา ดังนั้นเพื่อเป็นการแบ่งเวลาให้สามารถทำทุกอย่างได้พร้อมๆ กัน ก็เลยต้องกลับมาทำงานในระบบเดิมอีก คือจะรับงานแสดงจันทร์ - พฤหัสบดี ส่วนวัน ศุกร์ - อาทิตย์ จะเป็นวันที่ผมจะมาทำทัวร์และกลับมาอยู่บ้านเพื่อดูแลสวนสำหรับบริษัททัวร์มีชื่อว่า My Holiday เปิดมาได้ 2 ปีกว่า เป็นทัวร์ภายในประเทศ และส่วนมากแล้วลูกทัวร์ก็จะเป็นคนไทย เป็นบริษัททัวร์เล็กๆ ในระดับภูมิภาค แค่ในจังหวัดจันทบุรี ตราด ระยอง และสระแก้ว โดยที่บริษัทแม่อยู่ที่จังหวัดกรุงเทพฯ ส่วนที่อยู่ในจันทบุรีเป็นเพียง
สาขา ซึ่งปัจจุบันนี้ก็ปิดไปแล้ว ด้วยเหตุผล 3 ประการ อย่างแรกคือห้องแถวที่เราเช่าอยู่เขาจะขาย ทีนี้มันก็ไม่คุ้มแล้วที่เราจะต้องไปซื้อตึกราคา 3 ล้านบาท เหตุผลต่อมาคือ บริษัทเราเป็นบริษัทเล็กบางครั้งปีหนึ่ง อาจจะมีนักท่องเที่ยวเข้ามาเพียง 2-3 ทัวร์เท่านั้นเอง และก็ไม่ใช่จังหวัดใหญ่อย่างภูเก็ต หรือเชียงใหม่ ที่มีสถานที่ท่องเที่ยวราคาแพง เพราะส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการท่องเที่ยวแบบธรรมดา และเน้นธรรมชาติ เหตุผลสุดท้ายคือ จันทบุรีอยู่ใกล้กรุงเทพฯ มากเกินไป แขกที่มาอาจจะให้เราแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้แค่เพียงครั้งเดียว ส่วนครั้งต่อๆ ไปก็สามารถมากันเองได้แล้ว ก็เลยปิดสาขาที่จันทบุรีไปทุกวันนี้ที่ผมรับงานละคร ก็เพื่อนำรายได้มาเลี้ยงบริษัท รองรับการท่องเที่ยวกลุ่มเล็กๆ เท่านั้นเอง เพราะความรู้สึกของเราคือ เราอยู่ที่นี่มา 30 ปี เคยเจอประสบการณ์ที่ว่า มีคนมากมายมาจันทบุรี
แล้วไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน เนื่องจากอยู่ใกล้กรุงเทพฯ มาก เวลามาเที่ยวที่นี่เลยไม่ได้เตรียมแผนการท่องเที่ยวไว้ล่วงหน้า ซึ่งบริษัทเราจะช่วยในเรื่องนี้ให้ เพราะจันทบุรีมีสถานที่ท่องเที่ยวเยอะ เราสามารถให้คำแนะนำได้ว่าคุณชอบท่องเที่ยวแบบไหนทั้งแบบโบราณสถาน และแบบธรรมชาติ ส่วนลูกค้าจะไปหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เลยส่งผลให้บริษัทของเราแทบจะไม่มีรายได้ ที่จริงแล้วก็คงต้องปิดตัวบริษัทแม่ที่อยู่กรุงเทพฯ ด้วย แต่เพราะความที่อยากทำก็เลยจะแปรสภาพไปเป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด เพราะเรามีความพอใจในจุดนี้ ที่ได้มีส่วนในการช่วยประชาสัมพันธ์ให้กับทางจังหวัดวกกลับมาที่เรื่องของงานแสดง ที่เราก็ได้เห็นกันไปแล้ว วิญญาณนักแสดงของเขาไม่ได้จืดจางไปตาม
กาลเวลาเลย การกลับสู่วงการของเขา เป็นเหมือนการไปกระตุ้นเลือดนักแสดงภายในกายที่กรุ่นมานาน ให้ออกมาโลดแล่นเอาใจคนดูอีกครั้งสำหรับเรื่องของงานแสดงนั้น ถ้ายังสามารถแบ่งเวลาได้ลงตัว คือเราพอมีเวลาส่วนตัวบ้าง ก็จะยังคงรับแสดงไปเรื่อยๆ วงการนี้มันมีเสน่ห์ใครเข้ามาแล้วก็มักยากที่จะถอนตัวออกไป แต่ถึงแม้จะถ่ายละครเลิกดึก ผมก็ยังคงขับรถกลับมาที่จันทบุรีเสมอ เพราะที่นี่คือบ้านของผม ส่วนที่กรุงเทพฯ เป็นแค่ที่ทำงาน เดี๋ยวนี้ก็สะดวกสบาย หิวก็แวะปั๊มน้ำมันหาของกิน หรือถ้าง่วงมากขับรถไม่ไหวก็จะจอดรถนอนก่อน เพื่อความปลอดภัยหลายคนถามผมว่าทำไมไม่มีคนขับรถ ก็เป็นเพราะว่าผมไม่รู้ใจเขา บางทีเขาอาจจะง่วง แต่ด้วยความที่เกรงใจเรา ก็เลยไม่กล้า
จอดรถแวะนอน ความเกรงใจนี่แหล่ะที่ทำให้คนต้องตายมาเยอะแล้ว ก็เลยคิดว่าเราจะต้องมีคนขับรถทำไม ถ้าจะต้องฝากชีวิตเอาไว้กับเขา ชีวิตของเราก็ต้องฝากไว้ที่ตัวเอง ตนคือที่พึ่งแห่งตนส่วนเรื่องข่าวลือกับนักแสดงมันเป็นของคู่กัน ก็ต้องดูก่อนว่าข่าวมันเป็นจริงมากน้อยแค่ไหน ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ต้องแคร์ เพราะมันเกี่ยวข้องกับส่วนรวมที่เราทำงาน แต่ถ้าเป็นเรื่องเท็จก็จะไม่สนใจ จะเป็นข่าวก็ปล่อยไป อีกสักพักเรื่องมันก็ซาไปเอง แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็จะต้องมีการมาคุยกันเพื่อให้ทราบถึงข้อเท็จจริง ไม่ใช่การตีโพยตีพาย เขาอาจไปได้ยินใครพูดมา แล้วเก็บมาพูดกันปากต่อปาก กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตไปเมื่อคุยกันไปพอสมควรแล้ว ก็อดที่จะถามมุมมองในเรื่องการใช้ชีวิตคู่มาฝากผู้อ่านด้วยไม่ได้ คุณนิรุตน์ก็อมยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะตอบด้วยทีท่าสบายๆ ว่าสำหรับมุมมองในเรื่องของความรัก และการใช้ชีวิตคู่นั้น เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก ผมก็ไม่เข้าใจ
เหมือนกันว่า ทำไมต้องบอกว่าเดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนแห่งความรัก เพราะคนเราก็รักกันทุกวันอยู่แล้ว หลายคนมักพูดว่า เพราะคนเรารักกันจึงแต่งงานกัน แต่ผมว่าไม่จริงหรอก คำว่ารัก มันเป็นเพียงนิยามที่คนพูดขึ้นมาเพื่อต้องการจะเอาใจอีกฝ่ายหนึ่ง ความรักมันมีหลายอย่าง เช่นความรักของพ่อ แม่ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ความรักของเพื่อนต่อเพื่อน ก็ยังเป็นความรักที่บริสุทธิ์อยู่ แต่ความรักของคน 2 คน ที่จะมาเป็นสามีภรรยากัน อันนี้เป็นความรักที่มีมลทินมาตั้งแต่ต้นผู้ชายกับผู้หญิงมาเจอกันก่อนแต่งงาน คือผู้ชายก็อยากจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผู้หญิง ส่วนผู้หญิงก็จะมองผู้ชายในแบบที่ว่าจะสามารถเป็นที่พึ่งของครอบครัวได้ แล้วอะไรคือความรักของชีวิตคู่ อยู่ด้วยกันจนตายบางทียังไม่รู้เลย ต้องเรียนรู้กันไปทุกวัน ดังนั้นความรักตามความเห็นของผม คือการมาอยู่ร่วมกันของคน 2 คนที่มีความต้องการที่ตรงกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ศึกษาและดูแลซึ่งกันและกัน อยากจะอยู่ใกล้ๆ พูดจาปรึกษาหารือด้วย จนเกิดเป็นความผูกพัน ส่วนคำว่ารักเนี่ยใช้พูดเพื่อให้ได้มาซึ่งทั้งหมด แต่ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกอย่างที่บอกไปแล้ว คำว่ารักก็ไม่มีความหมายอะไร ใครก็สามารถ
พูดกันได้กว่า 30 ปี ในความผูกพันของคุณนิรุตน์กับจังหวัดจันทบุรีแห่งนี้ ทำให้พูดได้อย่างเต็มปากและเต็มหัวใจว่าที่แห่งนี้คือบ้าน นั่นก็เป็นเพราะเสน่ห์ที่มีอยู่มากมายของที่นี่เสน่ห์ของจันทบุรีอย่างแรกเลยที่ผมสัมผัสได้ ก็คือเสน่ห์ของผู้คน ที่ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ก้าวก่ายวุ่นวายกับชีวิตของใคร แต่มีน้ำจิตน้ำใจทั้งกับคนบ้านเดียวกัน และคนต่างถิ่น ใบหน้าก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เห็นแล้วก็สบายใจ
