ข้อความโดย: होशདངພວན2017
« เมื่อ: มิถุนายน 05, 2018, 12:04:18 pm »
http://youtu.be/CiRgC3OmpjQ
Nichiren Buddism
ขอความสะอาด
สว่าง
สงบ
จงบังเกิดแก่ทุกท่าน
คุณพระคุ้มครอง
ยาทัมใจ(ต้องทำใจ)Nichiren Daishonin wrote this letter while he was in exile in Itō on the Izu Peninsula. It was addressed to Kudō Sakon-no-jō Yoshitaka, known also as Kudō Yoshitaka, the lord of Amatsu in Awa Province.
Kudō Yoshitaka is said to have converted to Nichiren Daishonin’s teachings around 1256, about the same time Shijō Kingo and Ikegami Munenaka did, a few years after the Daishonin first proclaimed his teachings. While the Daishonin was in exile on Izu, Yoshitaka sent offerings to him and continued to maintain pure faith. He was killed defending the Daishonin at the time of the Komatsubara Persecution in the eleventh month of 1264. The Four Debts of Gratitude is the only letter still extant that the Daishonin addressed to him.
In this letter, in light of the reason for his banishment, Nichiren Daishonin expresses his conviction that he is a true practitioner of the Lotus Sutra. He mentions the “two important matters” that concern his Izu Exile. He states, “One is that I feel immense joy,” and explains the reasons for his joy. The greater part of the letter consists of this explanation. Following this, he states, “The second of the two important matters is that I feel intense grief.” Citing passages from the Lotus and Great Collection sutras that reveal the gravity of the offense of slandering the Law and its devotees, the Daishonin explains that he grieves at the thought of the great karmic retribution his tormentors must undergo. This is the concluding part of the letter.
In the body of the letter, the Daishonin gives two reasons for his “immense joy.” One is that he has been able to prove himself to be the votary of the Lotus Sutra by fulfilling the Buddha’s prediction made in the sutra that its votary in the Latter Day of the Law will meet with persecution. The other reason is that, by suffering banishment for the sutra’s sake, he can repay the four debts of gratitude. He declares that the ruler who condemned him to exile is the very person to whom he is the most grateful; thanks to the ruler, he has been able to fulfill the words of the Lotus Sutra and so prove himself to be its true votary.
Then, the Daishonin stresses the importance of repaying the four debts of gratitude set forth in the Contemplation on the Mind-Ground Sutra. p.47The four debts of gratitude are the debts owed to all living beings, to one’s father and mother, to one’s sovereign, and to the three treasures—the Buddha, the Law, and the Buddhist Order. Among these four debts of gratitude, the Daishonin places special emphasis on the debt owed to the three treasures, without which one could not attain Buddhahood.
พระนิชิเร็น ไดโชนินเขียนจดหมายนี้ขณะที่เขาลี้ภัยอยู่ในอิโต้บนคาบสมุทรอิซุ มันถูกจ่าหน้าถึงคุโดะ ซาคอน-โนะ-โจ โยชิทากะ หรือที่รู้จักในชื่อคุโด โยชิทากะ เจ้าเมืองอามัตสึในจังหวัดอาวะ
กล่าวกันว่าคุโด โยชิทากะได้เปลี่ยนคำสอนของพระนิชิเร็น ไดโชนินราวปี 1256 ในช่วงเวลาเดียวกับที่ชิโจ คิงโกะและอิเคงามิ มุเนนากะทำ ไม่กี่ปีหลังจากที่ไดโชนินประกาศคำสอนของเขาเป็นครั้งแรก ขณะที่ไดโชนินถูกเนรเทศไปยังอิซุ โยชิทากะได้ส่งเครื่องบูชาไปให้เขาและยังคงรักษาศรัทธาอันบริสุทธิ์ต่อไป เขาถูกสังหารเพื่อปกป้องไดโชนินในช่วงเวลาของการกดขี่ข่มเหงโคมัตสึบาระในเดือนที่สิบเอ็ดของปี 1264 หนี้สี่ประการแห่งความกตัญญูกตเวทีเป็นจดหมายฉบับเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ซึ่งไดโชนินส่งถึงเขา
ในจดหมายฉบับนี้ ด้วยเหตุผลของการถูกเนรเทศ พระนิชิเร็น ไดโชนินได้แสดงความเชื่อมั่นว่าเขาเป็นผู้ปฏิบัติสัทธรรมปุณฑริกสูตรอย่างแท้จริง เขาพูดถึง "สองเรื่องสำคัญ" ที่เกี่ยวข้องกับ Izu Exile ของเขา เขากล่าวว่า “หนึ่งคือฉันรู้สึกปีติอันยิ่งใหญ่” และอธิบายเหตุผลสำหรับความปิติของเขา ส่วนใหญ่ของจดหมายประกอบด้วยคำอธิบายนี้ ต่อจากนี้ เขากล่าวว่า “เรื่องสำคัญที่สองในสองเรื่องคือฉันรู้สึกเศร้าโศกอย่างแรง” ไดโชนินอธิบายว่าเขาเสียใจเมื่อนึกถึงผลกรรมครั้งใหญ่ที่ผู้ทรมานของเขาต้องได้รับ นี่คือส่วนสุดท้ายของจดหมาย
ในเนื้อความของจดหมาย ไดโชนินให้เหตุผลสองประการสำหรับ "ความสุขอันยิ่งใหญ่" ของเขา ประการหนึ่งคือท่านสามารถพิสูจน์ตนเองว่าเป็นพระสูตรแห่งสัทธรรมปุณฑริกสูตรโดยทำตามคำทำนายของพระพุทธเจ้าในพระสูตรว่าพระสูตรในธรรมยุคสุดท้ายจะพบกับการกดขี่ข่มเหง อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ โดยการทนทุกข์กับการถูกเนรเทศเพราะเห็นแก่พระสูตร เขาสามารถชำระหนี้สี่ประการแห่งความกตัญญูได้ เขาประกาศว่าผู้ปกครองที่ประณามเขาให้เนรเทศเป็นคนที่เขารู้สึกขอบคุณมากที่สุด ต้องขอบคุณผู้ปกครองที่ทำให้เขาสามารถบรรลุคำพูดของสัทธรรมปุณฑริกสูตรได้และได้พิสูจน์ตัวเองว่าเป็นสัจธรรมที่แท้จริง
จากนั้น Daishonin เน้นถึงความสำคัญของการชำระหนี้สี่ประการของความกตัญญูที่กำหนดไว้ใน Contemplation on the Mind-Ground Sutra น.๔๗ หนี้บุญคุณ ๔ ประการ คือ หนี้ที่เป็นหนี้ของสรรพสัตว์ทั้งปวง บิดามารดา อธิปไตย และทรัพย์สมบัติ ๓ ประการ คือ พระพุทธ พระธรรม และพระพุทธบัญญัติ ในบรรดาหนี้แห่งความกตัญญูทั้งสี่นี้ ไดโชนินให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับหนี้ที่เป็นหนี้สมบัติทั้งสาม โดยที่ไม่มีใครสามารถบรรลุพุทธภาวะได้
