ข้อความโดย: แก้มโขทัย
« เมื่อ: สิงหาคม 05, 2010, 10:13:59 pm »
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: aun63
« เมื่อ: สิงหาคม 05, 2010, 09:49:46 am »
ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 05, 2010, 01:47:39 am »ผมก็ชอบนะ..เมื่อก่อนผมทำบ่อยๆ..ผมชอบสัมผัสอุ่นไอกลิ่นดินนะ ดูแล้วอยากเอนกายหนุนนอนกลางพื้นหญ้า เหลียวมองฟ้าที่เต็มไปด้วยปุยเมฆ ที่ค่อยๆเคลื่อนผ่านไป...
ไม่กี่นาทีผมก็เผลอหลับ..
เพื่อนทำให้ผมนึกขึ้นมาได้..
เพราะวิธีนี้เป็นการพักผ่อนที่ดีมาก..ปล่อยจิตให้ล่องลอยไป
อืม ผมชักเพ้อนะ..พูดไปนึกภาพไป
ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: สิงหาคม 02, 2010, 11:17:48 pm » เอามั่ง=)=
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 01, 2010, 11:29:58 pm » ผมชอบสัมผัสอุ่นไอกลิ่นดินนะ ดูแล้วอยากเอนกายหนุนนอนกลางพื้นหญ้า เหลียวมองฟ้าที่เต็มไปด้วยปุยเมฆ ที่ค่อยๆเคลื่อนผ่านไป...ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 01, 2010, 05:07:55 pm »อ่านแล้วอยากขึ้นไปนั่งๆนอนๆบนก้อนเมฆจัง
ขอบคุณจ้ะฝนอิอิ..
ขอบคุณจ้ะฝนอิอิ..
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: สิงหาคม 01, 2010, 04:57:52 pm » ดอกหญ้าและก้อนเมฆ
บนพื้นดินที่แสนกว้างใหญ่......
มีต้นหญ้าอยู่ต้นนึงซึ่ง เป็นต้นหญ้าที่แสนจะอ่อนแอและอ่อนไหว....
เมื่อลมพัดมาทีไร
ต้นหญ้าก็จะปลิวไหวไปตามสายลมเสมอ.....
แต่ต้นหญ้าก็ไม่เคยล้ม
เพราะต้นหญ้ายังมีผืนดินที่แสนอบอุ่นโอบอุ้มไว้
พื้นดินที่กว้างใหญ่จะคอยดูแลต้นหญ้าอยู่เสมอ..
อยู่มาวันนึง..ต้นหญ้าได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า
และมองเห็นก้อนเมฆ
ต้นหญ้าได้คิดว่าบนฟ้าช่างน่าอยู่
ก้อนเมฆ..ช่างดูนุ่มนวล อบอุ่น สบายจัง..
ถ้าเราได้ไปอยู่บนนั้น
เราคงจะได้เป็นอิสระ
และสนุกสนานไม่ต้องทนติดอยู่กับพื้นดินที่น่าเบื่อนี้อีกต่อไป
เมื่อคิดได้ดังนั้น ต้นหญ้าก็ได้พยายามที่จะปลิวไปตามสายลม
ตายล่ะ!!
เราไปไม่ได้ พื้นดินนี่ช่างทำให้เราไม่เป็นอิสระเลย น่ารำคาญจริง
....ต้นหญ้าคิด
ต้นหญ้าพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะได้เป็นอิสระ
และแล้ว
ต้นหญ้าก็ทำได้
ต้นหญ้าได้เปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่...
ในที่สุด..
ต้นหญ้าก็สามารถเปลี่ยนตัวเองให้เป็นดอกหญ้าได้......
เมื่อลมพัดมาคราวนี้ต้นหญ้าไม่เพียงแต่อ่อนไหวไปตามสายลม
เมื่อเป็นดอกหญ้ากระแสลมได้ทำให้ดอกหญ้าฟ้งกระจายไปได้ทุกที่
ต้นหญ้าเป็นอิสระแล้วและต้นหญ้าก็พยายามปลิวขึ้นไปให้สูงขึ้น
สูงขึ้น.........
......... บนท้องฟ้ากว้างใหญ่มีก้อนเมฆลอยไปลอยมา
ก้อนเมฆซึ่งเงียบเหงาและเคว้งคว้างมานาน
ได้สังเกตเห็นดอกหญ้าปลิวมา
จึงได้เกิดความสนใจ...
ตัวก้อนเมฆเองก็ไม่เคยได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่อยู่รายล้อม
และคิดว่าตัวเองนั้นเงียบเหงา ลอยเคว้งคว้างอยู่โดดเดี่ยว
เมื่อได้เห็นดอกหญ้า จึงคิดว่าดอกหญ้าก็ต้องเป็นเหมือนก้อนเมฆ
จึงรับดอกหญ้าไว้
ดอกหญ้า เมื่อได้อยู่กับก้อนเมฆ
ดอกหญ้าก็ได้รับความสนุกสนาน
และพอใจมากที่ได้อยู่บนท้องฟ้าและ
อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ก้อนเมฆ.......
ก้อนเมฆก็ดีใจที่มีดอกหญ้า เพราะดอกหญ้าดูพลิ้วไหว
ไม่หนักแน่นและร้อนแรงเหมือนแสงอาทิตย์ ...
วันเวลาผ่านไป....
พื้นดินก็ได้รับรู้ว่า ต้นหญ้าตอนนี้ได้เป็นดอกหญ้า
พื้นดินก็กลัวจะสูญเสียต้นหญ้าอันเป็นที่รัก
เลยพยายามทำทุกวิธีให้ได้ต้นหญ้าคืนมา..........
อยู่มาวันนึง
พื้นดินได้ขอร้องให้นกตัวน้อยบินขึ้นมาหาก้อนเมฆ
และบอกเรื่องราวระหว่างดินและต้นหญ้าให้ก้อนเมฆรับรู้.......
......เมื่อก้อนเมฆได้รับรู้ว่าดอกหญ้าเป็นของพื้นดิน ...
ก้อนเมฆก็รู้สึกเจ็บปวด
เลยตัดสินใจบอกเรื่องราวให้ดอกหญ้าได้รับรู้
เพื่อให้ดอกหญ้าได้ตัดสินใจ
เมื่อดอกหญ้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของพื้นดิน
ดอกหญ้าก็สงสารพื้นดินจับใจ
และรู้สึกผิดที่ทำร้ายพื้นดินที่ให้ความอบอุ่นแก่ต้นหญ้ามาตลอด
ดอกหญ้าจำเป็นต้องเลือกระหว่าง
ความสนุกสนานเป็นอิสระ
กับความอบอุ่นและมั่นใจ
ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกได้
..ก้อนเมฆเลยจำเป็นต้องตัดสินใจที่จะให้ดอกหญ้าจากไป.......
กลับไปหาผืนดิน...
แม้ก้อนเมฆจะเจ็บปวด...
ดอกหญ้าไม่เคยรู้เลย
ว่าทำให้พื้นดินและก้อนเมฆเจ็บปวดเพียงใด......
ในที่สุด..ดอกหญ้าก็ได้กลับไปหาพื้นดิน
ไม่ว่าดอกหญ้าจะเป็นเช่นไร
พื้นดินก็ยังคงให้อภัยกับทุกเรื่องที่ผ่านมา..
และแล้วดอกหญ้า
ก็ได้ตัดสินใจที่จะฝังตัวลงบนพื้นดินกลายเป็นต้นหญ้าอีกครั้งหนึ่ง.....
ก้อนเมฆเองก็รู้สึกสูญเสีย
และรู้สึกโกรธดอกหญ้าเป็นอย่างมาก
ที่ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกอะไรได้
และยังโกหกก้อนเมฆมาตลอด
แต่ในวันนึง
ก้อนเมฆก็คิดได้ว่า
ดอกหญ้าก็คือต้นหญ้าที่อ่อนแอ และอ่อนไหว
ไม่มีความมั่นคงและแน่นอน
ในที่สุดก้อนเมฆก็สามารถทำใจได้
..แต่ถึงกระนั้น
ก้อนเมฆก็ยังคงเจ็บปวด ในบางครั้งก้อนเมฆจึงร้องไห้
กลายเป็นหยาดฝนที่ตกลงมาบนพื้นดิน.......
ที่อย่างน้อย..ก็ได้ช่วยให้ต้นหญ้า
ได้มีน้ำมาหล่อเลี้ยง ณ พื้นดินแห่งนั้น........
----------------------------------
ขอขอบคุณ คุณ Ple Boosakorn Lerdpaisalwong ที่ส่งเรื่องดีๆมาให้เราได้อ่านกัน
http://www.carefor.org/index2.php?option=com_content&task=view&id=1299&Itemid=151&pop=1&page=0
บนพื้นดินที่แสนกว้างใหญ่......
มีต้นหญ้าอยู่ต้นนึงซึ่ง เป็นต้นหญ้าที่แสนจะอ่อนแอและอ่อนไหว....
เมื่อลมพัดมาทีไร
ต้นหญ้าก็จะปลิวไหวไปตามสายลมเสมอ.....
แต่ต้นหญ้าก็ไม่เคยล้ม
เพราะต้นหญ้ายังมีผืนดินที่แสนอบอุ่นโอบอุ้มไว้
พื้นดินที่กว้างใหญ่จะคอยดูแลต้นหญ้าอยู่เสมอ..
อยู่มาวันนึง..ต้นหญ้าได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า
และมองเห็นก้อนเมฆ
ต้นหญ้าได้คิดว่าบนฟ้าช่างน่าอยู่
ก้อนเมฆ..ช่างดูนุ่มนวล อบอุ่น สบายจัง..
ถ้าเราได้ไปอยู่บนนั้น
เราคงจะได้เป็นอิสระ
และสนุกสนานไม่ต้องทนติดอยู่กับพื้นดินที่น่าเบื่อนี้อีกต่อไป
เมื่อคิดได้ดังนั้น ต้นหญ้าก็ได้พยายามที่จะปลิวไปตามสายลม
ตายล่ะ!!
เราไปไม่ได้ พื้นดินนี่ช่างทำให้เราไม่เป็นอิสระเลย น่ารำคาญจริง
....ต้นหญ้าคิด
ต้นหญ้าพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะได้เป็นอิสระ
และแล้ว
ต้นหญ้าก็ทำได้
ต้นหญ้าได้เปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่...
ในที่สุด..
ต้นหญ้าก็สามารถเปลี่ยนตัวเองให้เป็นดอกหญ้าได้......
เมื่อลมพัดมาคราวนี้ต้นหญ้าไม่เพียงแต่อ่อนไหวไปตามสายลม
เมื่อเป็นดอกหญ้ากระแสลมได้ทำให้ดอกหญ้าฟ้งกระจายไปได้ทุกที่
ต้นหญ้าเป็นอิสระแล้วและต้นหญ้าก็พยายามปลิวขึ้นไปให้สูงขึ้น
สูงขึ้น.........
......... บนท้องฟ้ากว้างใหญ่มีก้อนเมฆลอยไปลอยมา
ก้อนเมฆซึ่งเงียบเหงาและเคว้งคว้างมานาน
ได้สังเกตเห็นดอกหญ้าปลิวมา
จึงได้เกิดความสนใจ...
ตัวก้อนเมฆเองก็ไม่เคยได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่อยู่รายล้อม
และคิดว่าตัวเองนั้นเงียบเหงา ลอยเคว้งคว้างอยู่โดดเดี่ยว
เมื่อได้เห็นดอกหญ้า จึงคิดว่าดอกหญ้าก็ต้องเป็นเหมือนก้อนเมฆ
จึงรับดอกหญ้าไว้
ดอกหญ้า เมื่อได้อยู่กับก้อนเมฆ
ดอกหญ้าก็ได้รับความสนุกสนาน
และพอใจมากที่ได้อยู่บนท้องฟ้าและ
อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ก้อนเมฆ.......
ก้อนเมฆก็ดีใจที่มีดอกหญ้า เพราะดอกหญ้าดูพลิ้วไหว
ไม่หนักแน่นและร้อนแรงเหมือนแสงอาทิตย์ ...
วันเวลาผ่านไป....
พื้นดินก็ได้รับรู้ว่า ต้นหญ้าตอนนี้ได้เป็นดอกหญ้า
พื้นดินก็กลัวจะสูญเสียต้นหญ้าอันเป็นที่รัก
เลยพยายามทำทุกวิธีให้ได้ต้นหญ้าคืนมา..........
อยู่มาวันนึง
พื้นดินได้ขอร้องให้นกตัวน้อยบินขึ้นมาหาก้อนเมฆ
และบอกเรื่องราวระหว่างดินและต้นหญ้าให้ก้อนเมฆรับรู้.......
......เมื่อก้อนเมฆได้รับรู้ว่าดอกหญ้าเป็นของพื้นดิน ...
ก้อนเมฆก็รู้สึกเจ็บปวด
เลยตัดสินใจบอกเรื่องราวให้ดอกหญ้าได้รับรู้
เพื่อให้ดอกหญ้าได้ตัดสินใจ
เมื่อดอกหญ้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของพื้นดิน
ดอกหญ้าก็สงสารพื้นดินจับใจ
และรู้สึกผิดที่ทำร้ายพื้นดินที่ให้ความอบอุ่นแก่ต้นหญ้ามาตลอด
ดอกหญ้าจำเป็นต้องเลือกระหว่าง
ความสนุกสนานเป็นอิสระ
กับความอบอุ่นและมั่นใจ
ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกได้
..ก้อนเมฆเลยจำเป็นต้องตัดสินใจที่จะให้ดอกหญ้าจากไป.......
กลับไปหาผืนดิน...
แม้ก้อนเมฆจะเจ็บปวด...
ดอกหญ้าไม่เคยรู้เลย
ว่าทำให้พื้นดินและก้อนเมฆเจ็บปวดเพียงใด......
ในที่สุด..ดอกหญ้าก็ได้กลับไปหาพื้นดิน
ไม่ว่าดอกหญ้าจะเป็นเช่นไร
พื้นดินก็ยังคงให้อภัยกับทุกเรื่องที่ผ่านมา..
และแล้วดอกหญ้า
ก็ได้ตัดสินใจที่จะฝังตัวลงบนพื้นดินกลายเป็นต้นหญ้าอีกครั้งหนึ่ง.....
ก้อนเมฆเองก็รู้สึกสูญเสีย
และรู้สึกโกรธดอกหญ้าเป็นอย่างมาก
ที่ดอกหญ้าไม่สามารถเลือกอะไรได้
และยังโกหกก้อนเมฆมาตลอด
แต่ในวันนึง
ก้อนเมฆก็คิดได้ว่า
ดอกหญ้าก็คือต้นหญ้าที่อ่อนแอ และอ่อนไหว
ไม่มีความมั่นคงและแน่นอน
ในที่สุดก้อนเมฆก็สามารถทำใจได้
..แต่ถึงกระนั้น
ก้อนเมฆก็ยังคงเจ็บปวด ในบางครั้งก้อนเมฆจึงร้องไห้
กลายเป็นหยาดฝนที่ตกลงมาบนพื้นดิน.......
ที่อย่างน้อย..ก็ได้ช่วยให้ต้นหญ้า
ได้มีน้ำมาหล่อเลี้ยง ณ พื้นดินแห่งนั้น........
----------------------------------
ขอขอบคุณ คุณ Ple Boosakorn Lerdpaisalwong ที่ส่งเรื่องดีๆมาให้เราได้อ่านกัน
http://www.carefor.org/index2.php?option=com_content&task=view&id=1299&Itemid=151&pop=1&page=0