ข้อความโดย: 時々होशདང一རພຊຍ๛
« เมื่อ: สิงหาคม 12, 2019, 12:42:15 pm »
ชีวิต อัตภาพ สุข และทุกข์ทั้งมวลเป็นธรรมประกอบกัน เสมอด้วย จิต ดวงเดียว
ขณะย่อมเป็นไปพลันเทวดาเหล่าใดย่อมตั้งอยู่ตลอดแปดหมื่นสี่พันกัปล์ทวดาเหล่า
นั้นย่อมไม่เป็นผู้ประกอบด้วยจิต 2 ดวงเป็นอยู่เลยขันธ์เหล่าใดของสัตว์ผู้ตาย หรือ
ของสัตว์ที่เป็นอยู่ในโลกนี้ดับแล้วขันธ์เหล่านั้นทั้งปวงเที่ยวเป็นเช่นเดียวกันดับไป
แล้วมิได้สืบเนื่องกัน ขันธ์ เหล่าใดแตกไปแล้วในอดีตเป็นลำดับและขันธ์เหล่าใด
แตกไปแล้วในอนาคตเป็นลำดับความแปลกกันแห่งขันธ์ทั้งหลายที่ดับไปในปัจจุบัน
กับด้วยขันธ์เหล่านั้น ย่อมมิได้มีในลักษณะสัตว์ไม่เกิดแล้วด้วยอนาคตขันธ์ ย่อมเป็นอยู่
ด้วยปัจจุบัน ขันธ์ สัตว์โลกตายแล้วเพราะความแตกแห่งจิตนี้เป็นบัญญัติทาง ปรมัตถ์
ขันธ์ทั้งหลายแปรไปโดย ฉันทะ ย่อมเป็นไปดุจน้ำไหลไปตามที่ลุ่มฉะนั้นย่อมเป็นไป
ตามวาระอันไม่ขาดสายเพราะอายตนะ 6 เป็นปัจจัย ขันธ์ ทั้งหลายแตกแล้วมิได้ถึง
ความตั้งอยู่ กองขันธ์มิได้มีในอนาคต ขันธ์ทั้งหลายที่เกิดแล้วย่อมตั้งอยู่เหมือนเมล็ด
พันธุ์ผักกาดทั้งอยู่บนปลายเหล็กแหลมฉะนั้นก็ความแตกแห่งธรรมขันธ์ทั้งหลายที่เกิด
แล้วนั้นสกัดอยู่ข้างหน้าแห่งสัตว์เหล่านั้น ขันธ์ ทั้งหลายมีความทำลายเป็นปกติมิได้
รวมขันธ์ที่เกิดก่อนย่อมตั้งอยู่ ขันธ์ ทั้งหลายมาโดยไม่ปรากฏแตกแล้วก็ไปสู่ที่ไม่
ปรากฏย่อมเกิดขึ้นและเสื่อมไปเหมือนสายฟ้าแลบในอากาศฉะนั้นชีวิตน้อยเพราะ
ตั้งอยู่น้อยอย่างนี้
ชีวิตน้อยเพราะมีกิจน้อยอย่างไร ? ชีวิตเนื่องด้วยลมหายใจเข้าชีวิตเนื่องด้วย
ลมหายใจออกชีวิตเนื่องด้วยลมหาย - ใจเข้า และลมหายใจออกชีวิตเนื่องด้วย
มหาภูตรูป ชีวิตเนื่องด้วยไออุ่นชีวิตที่เนื่องด้วยอาหารที่กลืนกินชีวิตเนื่องด้วย
วิญญาณ กรัชกาย อันเป็นที่ตั้งแห่งลมหายใจเข้า และลมหายใจออกเหล่านี้ก็ดี อวิชชา
สังขาร ตัณหา อุปาทาน และภพอันเป็นเหตุเดิมแห่งลมหายใจเข้าและลมหายใจออก
เหล่านี้ก็ดีปัจจัยทั้งหลายก็ดีตัณหาอันเป็นแดนเกิดก่อนก็ดี รูปธรรมและอรูปธรรมที่
เกิดร่วมกัน แห่งลมหายใจเข้าและลมหายใจออกเหล่านี้ก็ดี อรูปธรรม ที่ประกอบกันแห่ง
ลมหายใจเข้าและลมหายใจออกเหล่านั้นก็ดี ขันธ์ ที่เกิดร่วมกันแห่งลมหายใจเข้าและ
ลมหายใจออกเหล่านี้ก็ดีตัณหาอันประกอบกันก็ดีก็มีกำลังทราม ธรรม เหล่านั้นมีกำลัง
ทรามเป็นนิตย์ต่อกันและกันมิได้ตั้งมั่นต่อกันและกัน ย่อมยังกันและกันให้ตกไปเพราะ
ความต้านทานมิได้มีแก่กันและกันธรรมเหล่านั้นจึงไม่ดำรงกันและกันไว้ได้ ธรรมแม้ใด
ให้ธรรมเหล่านี้เกิดแล้วธรรมนั้นมิได้มีก็แต่ธรรมอย่างหนึ่งมิได้เสื่อมไปเพราะธรรม
อย่างหนึ่งก็ ขันธ์ เหล่านี้แตกไปเสื่อมไปโดยอาการทั้งปวงขันธ์เหล่านี้อันเหตุปัจจัยมี
ในก่อนให้เกิดแล้วแม้เหตุปัจจัยอันเกิดก่อนเหล่าใดเหตุปัจจัยเหล่านั้นก็ตายไปแล้ว
ในก่อน ขันธ์ ที่เกิดก่อนก็ดี ขันธ์ที่เกิดภายหลังก็ดีมิได้เห็นกันและกันในกาลไหน ๆ
ฉะนั้นชีวิตจึงชื่อว่าเป็นของน้อยเพราะมีกิจน้อยอย่าง
