ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 09:23:43 pm »

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 03:16:24 pm »

 :45: ขอบคุณครับพี่แป๋ม อิอิ

อ้างถึง
พี่แป๋มใจร้าย ทำไมต้องให้เมี๊ยวเป็นผู้ร้าย
ใจร้าย.. :24: :27:
ไม่ยอมๆๆเขาจะเป็นพระเอก  :30:

เพื่อนไม่ต้องกลัวครับ แมวมีเก้าชีวิตเน้อ ตอนนี้เหลือ 8 ชิมิ๊
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 12:36:01 pm »





 :13:  :19:  :06:  :19:  :13:

ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 11:24:03 am »

พี่แป๋มใจร้าย ทำไมต้องให้เมี๊ยวเป็นผู้ร้าย
ใจร้าย.. :24: :27:
ไม่ยอมๆๆเขาจะเป็นพระเอก  :30:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 05:15:28 am »




หนูฆ่าแมว
ครูกระดาษทราย



ณ แดนแคว้นกาสี     มีเศรษฐีร่ำรวยหลาย
ฝังเงินไว้มากมาย    สี่สิบโกฏิมิหมดไป

ต่อมาท่านเศรษฐี    สิ้นชีวีไปตามขัย
ภรรยาสิ้นหทัย    เกิดเป็นหนูผู้แสนดี


นิทานขานหยิบยก    เล่าชาดกแสนสุขี
พระพุทธเจ้านี้    เป็นช่างหินผู้เมตตา

นางหนูได้พบพาน    จึงสมานไมตรีหา
ตรงเข้าสนทนา    ว่าเงินตราเธอมากมาย

แต่ไม่เป็นประโยชน์    ขอช่างโปรดตามใจหมาย
นำเงินมาให้นาย    ช่างซื้อเนื้อเผื่อฉันกิน

นายช่างฟังหนูกล่าว    ทราบเรื่องราวถ้อยถวิล
ช่วยเหลือเอื้อตามจินต์    ซื้อเนื้อส่งตรงสัญญา

นางหนูแบ่งเงินให้    ต่างอาศัยสุขหรรษา
วันหนึ่งจึงวิฬาร์    มาพบหนูขู่ขบเธอ

หนูขอชีวิตตน    จะเปรอปรนพร้อมเสนอ
แบ่งเนื้อให้แมวเกลอ    แมวอิ่มหนำแสนสำราญ

มันจึงไปบอกเพื่อน    แมวมาเยือนถึงถิ่นฐาน
นิสัยไอ้แมวพาล    หนูแบ่งกินจำยินยอม

นายช่างนั่งสังเกต    เกิดอาเพศหนูผ่ายผอม
นางหนูผู้ตรมตรอม    บอกนายช่างดังความจริง

นายช่างฟังหนูว่า    อย่ากลัวหนาแม่ยอดหญิง
แก้ไขไม่ประวิง    นำหินแก้วสร้างถ้ำมา

หนูกินนอนในนั้น    มินานวันสุขหรรษา
อ้วนท้วนตามเวลา    เจ้าแมวนั้นมันแค้นเคือง

โดดเข้าผนังถ้ำ    หมายขย้ำกลับคางเหลือง
ดับดิ้นหมดสิ้นเปลือง    ช่างกับหนูอยู่ร่มเย็น






นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า

การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข  มีได้เพราะความเข้าใจกัน

และต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน  เหมือนช่างหินกับนางหนู  ฉะนั้น





  http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem132437.html