ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2010, 11:55:28 am »[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=AFfE_c212C8&NR=1&feature=fvwp[/youtube]
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: สิงหาคม 09, 2010, 11:17:02 am »[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=d7HAqOB4Iwg[/youtube]
ข้อความโดย: กระตุกหางแมว
« เมื่อ: สิงหาคม 05, 2010, 01:11:34 am »เป็นเรื่องที่ซึ้งมากมายเลย..แล้วก็สอนใจเราได้ดีด้วย
แต่อย่างว่าคนเราถ้าไม่ไ่ด้ รับ รู้และเห็นก่อน..ก็คงไม่ค้นพบหนทางที่แท้
ผิดแล้วรู้ว่าผิดก็ยังดีกว่าคนที่ผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก..เพราะยังมีสำนึก
ขอบคุณพี่คนชลครับ..แต่ละเรื่องที่พี่นำมาลง โดนใจทุกเรื่องครับ
แต่อย่างว่าคนเราถ้าไม่ไ่ด้ รับ รู้และเห็นก่อน..ก็คงไม่ค้นพบหนทางที่แท้
ผิดแล้วรู้ว่าผิดก็ยังดีกว่าคนที่ผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก..เพราะยังมีสำนึก
ขอบคุณพี่คนชลครับ..แต่ละเรื่องที่พี่นำมาลง โดนใจทุกเรื่องครับ
ข้อความโดย: Plusz
« เมื่อ: สิงหาคม 04, 2010, 08:10:49 pm »เอิ่ม .... 
เป็นเรื่องของแม่ลิง .. ที่ซึ้งดีค่ะ ^w^ 
ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน
รักแม่กัน มาก ๆ น่ะค่ะ ^_________________^
การที่เรานั้น ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต ... ก๊ได้ตกนรก T-T (ขุมไหนมิรุ แต่ว่าอ่านมาแล้วสยอง
)
เป็นเรื่องของแม่ลิง .. ที่ซึ้งดีค่ะ ^w^ ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่านรักแม่กัน มาก ๆ น่ะค่ะ ^_________________^
การที่เรานั้น ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต ... ก๊ได้ตกนรก T-T (ขุมไหนมิรุ แต่ว่าอ่านมาแล้วสยอง
)ข้อความโดย: aun63
« เมื่อ: สิงหาคม 04, 2010, 03:50:11 pm » :47:การสูญเสีย ที่สร้างสรรค์สิ้งใหม่
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: สิงหาคม 03, 2010, 10:03:43 pm »
..พร้อมกันนี้ :07:ขอตั้งจิตอนุโมทนา
ขออนุโมทนา
ที่นำเรื่องราวที่แสนจะซาบซึ้ง..ประทับใจของแม่ลิงตัวนี้ มาแบ่งปัน เล่าสู่กันอ่านค่ะ..
ขอบคุณและอนุโมทนาฯกับเจ้าของกระทู้ คุณคนชล..
อนุโมทนาฯกับน้าหมู พงษ์เทพฯ ในความสำนึกแห่งความผิดชอบชั่วดี และนำมาซึ่งเรื่องราวเตือนสติฯ
อนุโมทนากับน้ำใจงามๆในความตั้งใจดีของน้องน้ำฝน..
สาธุฯ.. แม่ลิงในเรื่องราวที่เกิดขึ้นครั้งนั้น..
ความสำนึกดี เป็นเครื่องหมายของคนดี..
... อนุโมทนาในหัวใจ ที่งดงาม แห่งเมตตา และ มุทิตาจิต ของพี่เพียว พี่ชายใจดีคนนี้เช่นกันนะคะ ^^ ..สาธุ!~ การสูญเสีย..ตายไป ของสิ่งหนึ่ง (แม่ลิง )
ได้ก่อให้เกิด.. การได้มา...ซึ่งชีวิตใหม่..ของ อีกสิ่งหนึ่ง (น้าหมู)
ได้ก่อให้เกิด.. การได้มา...ซึ่งชีวิตใหม่..ของ อีกสิ่งหนึ่ง (น้าหมู)
.. การ สูญ เสีย / จาก ไป ใน ครั้ง นั้น จึง เรียก ได้ ว่า " คุ้ม ค่า " .. ยั ง ไม่ นับ ไป ถึง .. อีก ไม่ รู้ กี่ ร้อย พัน ชีวิต ที่ รอด ตาย โดย ปริยาย ... จาก การ สำนึก กลับ ตัว กลับใจ .. จาก ฆาตกร หรือ นักล่า .. กลับ มา เป็น นัก อนุรักษ์ ธรรมชาติ และ แกน นำ ใน การ ร่วมด้วย ช่วยกัน คุ้มครอง สัตว์ป่า ..
สู่ สุข คติ นะ คะ แม่ ลิง ใจ เพชร จ๋า . . อานิสงส์ ครั้ง นี้ ของ ทั้ง 2 ท่าน .. ช่าง ยิ่ง ใหญ่ จน ประ มาณ มิ ได้ เลย ค่ะ .. สาธุฯ หนึ่ง ดวง คือ จิต แห่ง ความรัก เมตตา อุทิศเสียสละ ..
อีก ดวง คือ จิต ละ เลิก สำนึก ละอาย แห่ง มโนธรรม ปรากฎ ..
เมตตา อุทิศเสียสละ ..อีก ดวง คือ จิต
ละ เลิก สำนึก ละอาย แห่ง มโนธรรม ปรากฎ .. จิต อีก หลาย ดวง นับ ไม่ ถ้วน ร่วม อนุโมทนา สาธุการ ..:
:
:
ข้อความโดย: Pure+
« เมื่อ: สิงหาคม 03, 2010, 09:15:41 pm »
..พร้อมกันนี้ :07:ขอตั้งจิตอนุโมทนา
ที่นำเรื่องราวที่แสนจะซาบซึ้ง..ประทับใจของแม่ลิงตัวนี้ มาแบ่งปัน เล่าสู่กันอ่านค่ะ..
ขอบคุณและอนุโมทนาฯกับเจ้าของกระทู้ คุณคนชล..
อนุโมทนาฯกับน้าหมู พงษ์เทพฯ ในความสำนึกแห่งความผิดชอบชั่วดี และนำมาซึ่งเรื่องราวเตือนสติฯ
อนุโมทนากับน้ำใจงามๆในความตั้งใจดีของน้องน้ำฝน..
สาธุฯ.. แม่ลิงในเรื่องราวที่เกิดขึ้นครั้งนั้น..
ความสำนึกดี เป็นเครื่องหมายของคนดี..
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: สิงหาคม 03, 2010, 08:54:16 pm »
[jwp=350,24,image]http://dc165.4shared.com/img/140505270/6c029981/dlink__2Fdownload_2F3Ki4HgyM_3Ftsid_3D20100809-000411-cc20825a/preview.mp3[/jwp]
.. ลิงทะโมน - พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ..อ่านแล้วแทบพิมพ์ไรไม่ออกเลยค่ะ สัมผัสได้ถึงความรักอันแสนยิ่งใหญ่ กว่าคำว่า..ใหญ่ยิ่งของแม่ลิงตัวนี้มากมายเลยค่ะ... สงสารลิงแม่ลูกอ่อนกับลูกน้อยของเค้าจับใจจนพูดแทบไม่ออกเลยค่ะ .. แต่..ในท่ามกลางความสงสารและโศกเศร้าเสียใจตรงนี้..หากเราปาดน้ำตาที่กำลังไหลรินอยู่นี้ แล้วใช้จิตสัมผัส/ใจมองให้ลึกลงไป ..ลองสังเกตุดีๆนะคะ ธรรมชาติจะรักษาสมดุลย์ ปรับเปลี่ยนสภาวะการณ์ให้บาลานซ์ตัวเอง/รักษาความพอดีได้ตลอดเวลาค่ะ ..ท่ามกลางในสิ่งที่เลวร้าย..ย่อมก่อเกิดสิ่งดีงาม ควบคู่มาด้วยเสมอค่ะ .. แม้ การจากไปของแม่ลิงผู้น่าสงสารตัวนี้ จะสร้างความโศกเศร้า เสียใจ หรือ อาจทำให้เรามองเห็น ความใจร้าย โหดร้ายจากจิตใจของคนที่ฆ่าเค้าอย่างไร้ความปราณี ...แต่ ทว่า ..วีระกรรมแห่ง..ความรัก ความเมตตา ความกล้าหาญ ความเสียสละที่จะอุทิศตนเพื่อปกป้องลูกน้อย และ รับผิดชอบทำหน้าที่ โดยสัญชาตญาณของผู้เป็นแม่ ..จนกระทั่ง วินาทีสุดท้าย ของ ชีวิตเธอ..นี้ช่างแสนยิ่งใหญ่นัก จนซาบซึ้ง สะเทือนไปถึงผู้ที่เป็นผู้ลงมือฆ่าเธอด้วยมือของเค้าเอง..เพียงเพราะปรารถนาจะตอบสนอง ความต้องการของตัณหา/ความอยากลิ้มในรสชาติ ของเนื้อแม่ลิง ณ.เวลานั้น ...ได้ จิตสำนึก แห่ง คุณธรรมความเมตตา ความเป็นคนกลับคืนมา .. ได้ สำนึกเสียใจ ในเหตุการณ์ที่เค้าเองก็คาดไม่ถึงว่า..จะกลายเป็นเช่นนี้ ... ที่สุดแห่งสำนึก ทำให้เค้าตัดสินใจที่จะ ... "เลิกฆ่า" ... "เลิกล่าสัตว์" ...หรือ "เลิกเบียดเบียนในชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วยการล่าสังหาร" อีกต่อไปค่ะ ... :27:ขอร่วมไว้อาลัย.. อนุโมทนา และ สดุดีในวีระกรรม อันแสนยิ่งใหญ่ ของแม่ลิงใจเพชร ตัวนี้ ที่แม้แต่..แม่ที่เป็นคนบางคนที่ ไร้จิตสำนึก ของความเป็นแม่ .. ยังต้องสำนึก ละอาย ที่ทำได้ไม่เท่าลิง..ที่ เป็นเหมือนดั่งผู้เสียสละ เลือดเนื้อ ชีวิต อุทิศ เพื่อปกป้องลูกน้อยอันเป็นที่รัก เสีสละ ยอมอดทน เจ็บปวดทุกข์ทรมานใจ-กาย จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต..อีกทั้งวีระกรรมอันยิ่งใหญ่ของเธอนั้น ยังส่งผล ส่งอานิสงส์ให้ "ผู้ฆ่า" ซาบซึ้ง ละอายใจ ... จนกระทั่ง คนหนึ่งคนที่เคยใจบาปหยาบช้า เกิดมโนธรรมสำนึกเลิกฆ่า..เลิกล่า ล้าง ทำร้าย ทำลายชีวิต ...เหล่าฝูงลิง และ สรรพสัตว์ต่อไปอีกมากมายที่อาจต้องตาย/ตกเป็นเหยื่อแห่งการล่า อีกจำนวนนับไม่ถ้วนค่ะ... ...หวังให้ ทุกคน ช่วยกัน เผยแพร่ ส่งต่อ เรื่องราวของแม่ลิงตรงนี้...ออกไปกันมากๆ เพื่อหวังให้ นายพราน หรือ ผู้ที่ยังคง หัวใจ "หลงทาง" สนุกสนาน อยู่บนความทุกข์ผู้อื่น มีความสุขอยู่กับการฆ่า การล่าล้าง ทำลาย เบียดเบียนชีวิตสรรพสัตว์ได้ ตระหนัก เป็นอุทาหรณ์สอนใจ .. ได้ บังเกิดจิต สำนึก ละอายเกรงกลัว ต่อบาปกรรม / เกิดจิตเมตตาสงสาร หยุดระราน ล่าสังหาร ชีวิตผู้อื่น ดั่ง ผักปลา ด้วยเทอญ ..สาธุ!~ ..พร้อมกันนี้ :07:ขอตั้งจิตอนุโมทนา
กับ น้าหมู พงษ์เทพ ที่ท่านได้ดวงตาเห็นธรรม ..และ บังเกิดความละอาย เกรงกลัวต่อบาป สำนึกผิดในกรรมที่ตนได้ก่อ และ กลับตัวกลับใจ เลิกเบียดเบียนชีวิตสรรพสัตว์อีกต่อไปตรงนี้ ด้วยค่ะ .. ขออนุโมทนา และ ขอบคุณมากมายนะคะ คุณ คนชล ^^ .. ที่นำเรื่องราวที่แสนจะซาบซึ้ง..ประทับใจของแม่ลิงตัวนี้ มาแบ่งปัน เล่าสู่กันอ่านค่ะ..
ข้อความโดย: คนชล
« เมื่อ: สิงหาคม 03, 2010, 04:47:20 pm »> เพื่อน ๆ ช่วยอ่านข้อความนี้ดีมาก ชีวิตคน
>
> > มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ
>
> > กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
>
> > แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6
>
> > คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร.
>
> > วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ
>
> > แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป...
>
> > อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ.....คือแกงเนื้อลิง...
>
> > พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก.
>
> > เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้..
>
> > แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง..
>
> >
> > เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น...
>
> > ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที...
>
> >
> > แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา...
>
> > จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้...
>
> > เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้
>
> > เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...
>
> > ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง...
>
> > ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก..... ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน
>
> > ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหา
>
> > ลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด...
>
> > แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
>
> > สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง. โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิง
> ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็
> หล่นตุ๊บ...
>
>
> > ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู...
>
> > ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว...
>
> > คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...
>
> > ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง...
>
> > เธอกำลังให้นม ลูก...
>
> >
> > ลูกตัว น้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง..
>
> > ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้.....
>
> >
> > แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้..
>
> > เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ...
>
> > รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย...
>
> > เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...
>
> > มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ...
>
> > พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด...
>
> > ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..
>
> > แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
>
> >
> > หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจ
> ว่า...ลูก
> ปลอดภัยแล้ว...
>
> > จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย.. คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้ว
> ร้องไห้...
> > เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน...
>
> > คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...
>
> > ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย.ตลอดชีวิต..
>
> > และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ......
>
> > เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...
>
> > ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... '
>
> > เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
>
> >
> > ************ *****
> >
> > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่
>
> > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
>
> >
> > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
>
> > กลุ้มเรื่องทุกข์
>
> > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
>
> > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
>
> > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
>
> >
> > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
>
> > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
>
> > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
>
> > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
>
> > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
>
> > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
>
> > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
>
> > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
>
> > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
>
> > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
>
> > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
>
> > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
>
> >
> > ----- จบการส่งข้อความ -----
>
> >
> > อย่าลืม ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส.....
บทความนี้มาจากเมล์ ทีมงานฝ่ายปฎิบัติการFrom: Pairoj@thaioilgroup.com
>
> > มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ
>
> > กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
>
> > แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6
>
> > คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร.
>
> > วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ
>
> > แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป...
>
> > อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ.....คือแกงเนื้อลิง...
>
> > พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก.
>
> > เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้..
>
> > แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง..
>
> >
> > เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น...
>
> > ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที...
>
> >
> > แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา...
>
> > จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้...
>
> > เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้
>
> > เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...
>
> > ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง...
>
> > ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก..... ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน
>
> > ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหา
>
> > ลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด...
>
> > แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
>
> > สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง. โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิง
> ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็
> หล่นตุ๊บ...
>
>
> > ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู...
>
> > ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว...
>
> > คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...
>
> > ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง...
>
> > เธอกำลังให้นม ลูก...
>
> >
> > ลูกตัว น้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง..
>
> > ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้.....
>
> >
> > แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้..
>
> > เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ...
>
> > รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย...
>
> > เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...
>
> > มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ...
>
> > พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด...
>
> > ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..
>
> > แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
>
> >
> > หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจ
> ว่า...ลูก
> ปลอดภัยแล้ว...
>
> > จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย.. คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้ว
> ร้องไห้...
> > เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน...
>
> > คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...
>
> > ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย.ตลอดชีวิต..
>
> > และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ......
>
> > เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...
>
> > ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... '
>
> > เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
>
> >
> > ************ *****
> >
> > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่
>
> > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
>
> >
> > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
>
> > กลุ้มเรื่องทุกข์
>
> > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
>
> > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
>
> > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
>
> >
> > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
>
> > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
>
> > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
>
> > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
>
> > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
>
> > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
>
> > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
>
> > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
>
> > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
>
> > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
>
> > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
>
> > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
>
> >
> > ----- จบการส่งข้อความ -----
>
> >
> > อย่าลืม ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส.....
บทความนี้มาจากเมล์ ทีมงานฝ่ายปฎิบัติการFrom: Pairoj@thaioilgroup.com