ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: สิงหาคม 18, 2010, 02:23:22 pm »สงสารแม่เลยล่ะครับ การ์ตูนนี้ออกจะ หนักนิดๆนะครับ
ปกติแล้วเราจะวิ่งไปกอดแม่ถามว่าแม่เหนื่อยไหม ไม่ว่าแม่เราจะเป็นอย่างไร ไม่น่าจะอายนะครับ เพราะแม่เรา ถ้าไม่มีแม่ก็ไม่มีเรา
ขอบคุณครับพี่น้ำฝน
โอ๋ๆๆ.. ไม่เศร้า ไม่หนักน๊าคะ บอลจ๋า ศึกษาธรรม ต้องค่อยๆปรับจนรู้สึกเข้าใจ และเบาสบายจิต 
สิคะ ^^ ..มองได้2มุมนะคะ..แบบแรกคือมุมที่บอลคิด/เห็นค่ะ .. เพราะบอลเป็นเด็กดี^^ เป็นลูกกตัญญูพอมาอ่านเรื่องนี้ ย่อมมีความรู้สึกในมุมของผู้เป็นแม่ และ เกิดจิตเมตตา สงสาร เป็นกระจกสะท้อนจิตและความคิดของตัวผู้นั้นเป็นธรรมดาค่ะ .. 
ซึ่งสิ่งนี้ เป็นเรื่องดีๆอีกมุมนะคะ^^.. แต่อีกมุม คือ "ความจริง" ที่หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินบ่อยๆ/บางคนเป็นเช่นนั้น ...แต่เรื่องนี้ สอนอะไรเราหลายอย่าง มากกว่า ธรรมะ ข้อ ความกตัญญูนะคะ..แต่ ชี้ให้เราเห็นว่า คนเรา บางครั้งจิตก็อาจหลงทางบ้าง คิดผิด พูดผิด ทำผิดบ้าง .. แต่ สุดท้ายๆคนทุกๆคนจะมี มโนธรรมสำนึก ลึกๆ รู้ ผิด-ชอบ ชั่ว-ดี...เป็นคำตอบในใจตัวเองเสมอค่ะ ...แต่ จุดที่ยากที่สุด คือ คิดแล้ว.ได้แต่ แค่ "คิด" ..หรือ ตัดสินใจที่จะไปกระทำมันให้เกิดเป็นจริง ขึ้นมา.. รวมถึงจะเห็นได้ว่า คนที่แม้เคยทำผิดดังเช่นเด็กนร.ชายในการ์ตูน แต่กลับลำ/กลับตัวได้ในภายหลัง ...นอกจะ จะเพื่อนนร.ญที่เค้าแอบชอบจะไม่ โกรธ เคือง ไม่รังเกียจ ตำหนิ ต่อว่า/รู้สึกไม่ดีอะไรใดๆทั้งสิ้น แต่ตรงกันข้าม กลับชื่นชม เสมือนเป็นกำลังใจที่ดีเยี่ยม ในการที่เด็กนร.ชายคนนั้น จะรู้สึกดีๆ และ มีพลังจิตกำลังใจกายที่จะ สร้างสรรค์/ทำความดี ต่อไปเรื่อยๆ .. ค่ะ ^^.. .. หมั่นมอบรอยยิ้ม ความรัก เมตตา อภัย กำลังใจ 
ร่วมให้ และ แบ่งปัน ซึ่งกันและกัน ทุกวัน .. นะคะ ทุกคน ^^
