ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 11:09:37 pm »

ขอบคุณค่ะ พี่แป๋ม

ขอบคุณที่นำข้อคิดและสาระดีๆมาปันให้อ่านค่ะ

ชอบรูปประกอบมากๆค่ะ ดูแล้วมีความหวังถึงวันพรุ่งนี้
อิ่มเอมและอบอุ่นค่ะ พี่ ^_^
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 11:00:48 pm »

ขอบคุณครับพี่แป๋ม ^^ สายใยในครอบครัวคือสิ่งมหัศจรรย์ในโลกใบเล็กที่เรามีครับ รักษาไว้ให้มั่น
อนุโมทนาครับพี่แป๋ม :13:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 07:50:55 am »




Good Lesson

ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามีภรรยา ลูกชาย
และอาม่าแก่ๆคนหนึ่งอาม่าแก่มาก
และไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลาทำให้ถือของลำบาก

โดยเฉพาะเวลาที่อาม่า ทานข้าวร่วมกับครอบครัว
อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอด
เวลาลูกสะใภ้อาม่ารำคาญกับเรื่องนี้มากจึงปรึกษากับสามี

ว่าเวลาอาม่า ทานข้าวเขาจะทำข้าวหกเกลื่อนโต๊ะนางทนไม่ได้
เพราะมันทำให้รู้สึกกินข้าวไม่ ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
เพราะเขาไม่สามารถทำให้อาม่าหายมือสั่นได้
อีกไม่กี่วัน ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเรื่องนี้อีกว่าจะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ
 
นางทนไม่ได้แล้ว หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก
สามีก็ยอมตามภรรยา โดยเมื่อถึงเวลาทานข้าว
เขาจะจัดให้แม่นั่งแยกโต๊ะต่างหาก เพียงคนเดียว
และใช้ถ้วยข้าว ถูกๆ บิ่นๆ เพราะอาม่าทำถ้วยแตกบ่อยๆ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้
นางนึกถึงอดีตที่นางเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา
นางไม่เคยบ่นต่อ ความเหนื่อยยากและเวลา ที่ลูกชายเจ็บไข้ นางก็ดูแลอย่างดี

เวลาลูกชายมีปัญหาก็ ช่วยแก้ไขทุกครั้ง แต่ตอนนี้อาม่ารู้สึกว่าถูกทิ้ง
อาม่าเสียใจมากหลายวันผ่านไปอาม่ายังเศร้าใจ
รอยยิ้มเริ่มจางหายไปจากใบหน้าของอาม่า

หลานชาย น้อยๆของอาม่าซึ่งเฝ้าดูทุกอย่างมาตลอดก็เข้ามาปลอบใจ
และบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่าคุณย่าเสียใจมากที่พ่อแม่ของเขาทำแบบนี้
แต่หลานชายมีวิธีที่จะให้ อาม่ากลับไป ทานข้าวรวมกับทุกคนได้

ความหวังเริ่มเกิดขึ้นในหัวใจของหญิงชรา
จึงถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร หลานก็ตอบว่าเย็นนี้ให้คุณย่า

แกล้งทำชามของคุณย่า ตกแตกเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ
 
อาม่าได้ฟังก็แปลกใจ แต่เด็กน้อยยืนยันว่า ให้คุณย่าทำตามที่บอก
ที่เหลือปล่อย เป็นหน้าที่ของหลานเองและแล้วเมื่อได้เวลาอาหารเย็น
หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูดเพื่อจะดูว่า หลานมีแผนอะไร

หญิงชรายกถ้วยข้าวเก่าที่เต็มไปด้วย รอยบิ่นขึ้นแล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้น
เหมือนกับหลุดมือถ้วยข้าวเก่าๆแตกกระจาย ยับเยิน
ลูกสะใภ้เห็นถ้วยแตกเสียหายก็ลุกขึ้นเตรียมจะด่าว่าอาม่า

แต่ลูกชาย ตัวน้อยของนางกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน ว่า   
" คุณย่าทำไมทำชามแตกหมดเลยล่ะครับหนูกะว่าจะเก็บไว้ให้คุณแม่ใช้ตอนแก่นะ "
แล้วคุณแม่จะ ได้ใช้ชามเก่าที่ไหนกันล่ะเนี่ย..."

ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูด เช่นนี้ก็หน้าซีดและด่าอาม่าไม่ออกอีกต่อไป
นางรู้ทันทีว่าสิ่งที่นางทำจะเป็นตัวอย่างให้ลูกชายของนางปฏิบัติ เมื่อนางแก่ตัวลง
นางรู้สึกอับอายและสำนึกกับการกระทำของตัวเอง

ตั้งแต่นั้นมาทุกคนก็ทานข้าวรวมกันมาตลอด
ตรงกับคำยอดฮิตตอนนี้พอดี "ทำดีให้เด็กดู"






 :yoyo045:  http://www.uradio.in.th/v2/public/user/blogs/name_nongkae_narak/page_2/