ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: aun63
« เมื่อ: สิงหาคม 25, 2010, 12:18:08 pm »

:19:ย้อนกลับไปสัก 50เปอร์เซ็นต์ของชีวิต ตอนนั้นก็วัยทีน8พอดี ตอนนั้นจีบหญิง รักก็บอกรู้ว่าชอบก็บอกรักประมาณนั้นเลยหละ ไม่กัวที่จะบอกรักเลยสักครั้ง แต่เชื่อมั้ยว่าไม่เข้าใจความรักแม้สักครั้งเดียว เข้าใจความรักอย่างหวานๆว่า รักคือการให้ ความเข้าใจ ความปราถนาดี ความสื่อสัตย์ การเดินทางของความรักเหมือนถึงทางตันอ่ะ แต่จิงๆไม่ใช่ผมได้พบความจิงที่แจ่มแจ้งในคำว่าความรักเหมือนประตูของความรักที่ไม่เคยได้ก้าวผ่านมันเปิดออกให้ได้เห็นและสัมผัสถึงตัวตนที่เป็นองค์รวมของมัน วันนั้นผมได้คุยกับกัลยาณมิตรที่เรียกได้ว่า...เราและนาย ถ้าเธอคือความรู้สึกผมก็คือคำพูดของเธอ ประมาณนั้น พูดให้เห็นภาพเท่านั้นอ่ะนะ พูดตรงๆนะว่าไม่ได้จำสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกที่เธอผ่านมาทางผมแต่มันคือความเข้าใจที่เรียกได้ว่าพิเศษที่สุดของชีวิตนี้เลยที่เดียวมันเลยไม่ได้รู้เพื่อจำแต่มันรู้ด้วยความเข้าใจ วันนั้นจำไม่ได้แล้วว่าวันไหนแต่รู้ว่าวันนั้นฝนไม่ได้ตก555+ ผมนั่งนิ่งหลังจากที่ได้คุยกะเธอรู้สึกว่าใจมันเต็มเปี่ยมด้วยพลังของความเบิกบานด้วยความรักที่รอวันมาเข้าใจมันจิงๆหละ ผมเรียบเรียงชีวิตตัวเองตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน มันเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติผมเห็นภาพของการเกิดทางที่ผ่านเรื่องราวต่างๆมาจนปัจจุบันมันเปี่ยมล้นด้วยพลังของความรักจิงๆ ความรักที่ประกอบด้วย การให้ การเมตตา ความปราถนาดี ความสื่อสัตย์ การโกหก การหลอกลวง การแย้งชิง การโกรธ เกียจ อาฆาต และจองเวร เมื่อสิ่งเหล่านี้รวมตัวกันนั้นหละเรียกว่าความรัก ความเข้าใจในรักของผมจึงเกิดขึ้นอย่างแจ่มใส เพราะนั้นทำให้ผมเข้าใจในภาวะของรักอย่างเต็มเปี่ยม มันช่างสร้างสรรค์อะรัยเช่นนี้ ความรักที่แท้จิงจะไม่สามารถทำให้เราได้ทุกข์ในภาวะใดๆได้แล้ว ด้วยความเข้าใจ ทุกคนมีภาวะของรักที่แตกและต่างกัน เราจะเห็นถึงภาวะในรักของคนนั้นๆได้อย่างเข้าใจ เพราะนั้นก็คือเราเมื่อครั้งหนึงที่รักมันยังไม่รวมเป็นหนึง เพราะเรายังแบ่งแยกความรักนั้นอยู่นั้นคือสิ่งที่ผมเป็น วันนี้ ผมไม่เคยกัวอีกเลยที่จะบอกรักใครเหมือนดังเมื่อครั้งวัยทีน55+แต่ครั้งนี้มันต่างกันมาก เพราะรักไม่ได้มีไว้ยึดถือ ไม่ได้มีว่าให้รู้ว่ารัก แต่รักมีไว้เพื่อสรรค์สร้างประสบการณ์และกระบวนการความเข้าใจในรักเท่านั้น พลังแห่งรักคือตรงนี้ ตรงกลางที่เข้าใจในภาวะของรักในมุมต่างๆ ผมรักคุณนะเชื่อมั้ย ดีใจนะที่คุณได้อ่านความรักของผมที่มีให้คุณตลอดมาจากใจจิงๆ :47: :19:


อั๋นบ่นอะไรคะ?
อ่านจนจบ รู้สึกขัดใจกับคำว่า จิง และจิงๆที่มีอยู่เยอะมากค่ะ   :38:


 :44:มันก็แค่สมมุติ จิงๆจึงไม่ใช่จริงๆ ไม่อยากให้ยึดในจริง อยากแค่ให้เข้าใจใน จิงๆ
ข้อความโดย: (〃ˆ ∇ ˆ〃)
« เมื่อ: สิงหาคม 25, 2010, 11:06:26 am »

แป่ว..จะกลัวกันเองไปทำไมหละคะเนี่ยย เป็นซุปเปอร์หน่อไม้กางเกงในแดง เอ๊ย!ซุปเปอร์แก้จ๋า หรอ เออหนะ...ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ยังเป็นอย่างที่เคยเป็นเช่นนั้นอยู่เสมอเลยหละนะ ^^
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 10:07:37 pm »

 :42: พี่อั๋นเสร็จแน่ครับ..ไม่อยากคิดต่อแย้ว....สู้ๆคร๊าบบบ
ผมใส่กางเกงในไว้ข้างหน้า แล้วคุมผ้าคุม ไปช่วยชาวโลกต่อไปเลย ซุปหน่อไม้ เอ๊ยซุปเปอร์แก้วจ๋า วู้ๆ สไปเดอร์แมนไม่เอ๊าครับ กลัวแมงมุม กรี๊ดๆๆ กลัวๆ
ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 08:25:42 pm »

:19:ย้อนกลับไปสัก 50เปอร์เซ็นต์ของชีวิต ตอนนั้นก็วัยทีน8พอดี ตอนนั้นจีบหญิง รักก็บอกรู้ว่าชอบก็บอกรักประมาณนั้นเลยหละ ไม่กัวที่จะบอกรักเลยสักครั้ง แต่เชื่อมั้ยว่าไม่เข้าใจความรักแม้สักครั้งเดียว เข้าใจความรักอย่างหวานๆว่า รักคือการให้ ความเข้าใจ ความปราถนาดี ความสื่อสัตย์ การเดินทางของความรักเหมือนถึงทางตันอ่ะ แต่จิงๆไม่ใช่ผมได้พบความจิงที่แจ่มแจ้งในคำว่าความรักเหมือนประตูของความรักที่ไม่เคยได้ก้าวผ่านมันเปิดออกให้ได้เห็นและสัมผัสถึงตัวตนที่เป็นองค์รวมของมัน วันนั้นผมได้คุยกับกัลยาณมิตรที่เรียกได้ว่า...เราและนาย ถ้าเธอคือความรู้สึกผมก็คือคำพูดของเธอ ประมาณนั้น พูดให้เห็นภาพเท่านั้นอ่ะนะ พูดตรงๆนะว่าไม่ได้จำสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกที่เธอผ่านมาทางผมแต่มันคือความเข้าใจที่เรียกได้ว่าพิเศษที่สุดของชีวิตนี้เลยที่เดียวมันเลยไม่ได้รู้เพื่อจำแต่มันรู้ด้วยความเข้าใจ วันนั้นจำไม่ได้แล้วว่าวันไหนแต่รู้ว่าวันนั้นฝนไม่ได้ตก555+ ผมนั่งนิ่งหลังจากที่ได้คุยกะเธอรู้สึกว่าใจมันเต็มเปี่ยมด้วยพลังของความเบิกบานด้วยความรักที่รอวันมาเข้าใจมันจิงๆหละ ผมเรียบเรียงชีวิตตัวเองตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน มันเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติผมเห็นภาพของการเกิดทางที่ผ่านเรื่องราวต่างๆมาจนปัจจุบันมันเปี่ยมล้นด้วยพลังของความรักจิงๆ ความรักที่ประกอบด้วย การให้ การเมตตา ความปราถนาดี ความสื่อสัตย์ การโกหก การหลอกลวง การแย้งชิง การโกรธ เกียจ อาฆาต และจองเวร เมื่อสิ่งเหล่านี้รวมตัวกันนั้นหละเรียกว่าความรัก ความเข้าใจในรักของผมจึงเกิดขึ้นอย่างแจ่มใส เพราะนั้นทำให้ผมเข้าใจในภาวะของรักอย่างเต็มเปี่ยม มันช่างสร้างสรรค์อะรัยเช่นนี้ ความรักที่แท้จิงจะไม่สามารถทำให้เราได้ทุกข์ในภาวะใดๆได้แล้ว ด้วยความเข้าใจ ทุกคนมีภาวะของรักที่แตกและต่างกัน เราจะเห็นถึงภาวะในรักของคนนั้นๆได้อย่างเข้าใจ เพราะนั้นก็คือเราเมื่อครั้งหนึงที่รักมันยังไม่รวมเป็นหนึง เพราะเรายังแบ่งแยกความรักนั้นอยู่นั้นคือสิ่งที่ผมเป็น วันนี้ ผมไม่เคยกัวอีกเลยที่จะบอกรักใครเหมือนดังเมื่อครั้งวัยทีน55+แต่ครั้งนี้มันต่างกันมาก เพราะรักไม่ได้มีไว้ยึดถือ ไม่ได้มีว่าให้รู้ว่ารัก แต่รักมีไว้เพื่อสรรค์สร้างประสบการณ์และกระบวนการความเข้าใจในรักเท่านั้น พลังแห่งรักคือตรงนี้ ตรงกลางที่เข้าใจในภาวะของรักในมุมต่างๆ ผมรักคุณนะเชื่อมั้ย ดีใจนะที่คุณได้อ่านความรักของผมที่มีให้คุณตลอดมาจากใจจิงๆ :47: :19:


อั๋นบ่นอะไรคะ?
อ่านจนจบ รู้สึกขัดใจกับคำว่า จิง และจิงๆที่มีอยู่เยอะมากค่ะ   :38:
ข้อความโดย: (〃ˆ ∇ ˆ〃)
« เมื่อ: สิงหาคม 24, 2010, 06:46:53 pm »

แหม๋ แค่คำว่า รัก เลยชักจะพาคิดกันไปไกลเลยเนาะ
หยอกกันพอหอมปากหอมคอ เด๋วจะเลยเถิดเปิดผ้ากันไปอีก  :12:
ข้อความโดย: (〃ˆ ∇ ˆ〃)
« เมื่อ: สิงหาคม 23, 2010, 06:49:21 pm »

ผมอาจมีภาระบางเรื่องที่ต้องทำตามคำมั่นสัญญาที่ได้ให้ไว้ครับ คำว่าสัญญาดุจชีวิตก็ว่าได้..การค้นหาอาจไม่สมบูรณ์แบบ..
ต่างคนต่างวาระ ต่างแนวทาง แตกต่างกันไปครับ ขอบคุณพี่อั๋นนะครับที่แนะนำได้ตรงใจ ^^ ขอบคุณมากมายครับ
แหมบอลจ๋า พูดหยั่งกะสไปเด้อแมนเรยเนาะ  :12:   
 
" พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ "
 
แล้วเค้าจะผนึกพลังจักรวาล กาแล็คซี่ อวกาศได้สำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคร๊าาท่านผู้โชมมม.... ^^
ข้อความโดย: Siranya
« เมื่อ: สิงหาคม 23, 2010, 11:27:31 am »

:19: :19:ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์   รักมากทุกข์มาก..รักน้อยทุกข์น้อย..ไม่รักไม่ทุกข์.. แต่ทุกคนมักจะเลือกที่จะมีทุกข์ นั้นมันก็เป็นธรรมของสัตว์โลก :11: :11:
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 23, 2010, 02:47:55 am »




ชีวิตมันหลากหลายแม้แต่จิตเราเองมันก็หลากหลาย
ต้องเข้าใจตัวตนของตนให้อย่างถึงแก่น
ที่แอบและเก็บไว้นั้นแหละ คือสิ่งที่เราพยายามหลอกตัวและตนแม้กะทั้งจิต


             :14:  :46:
                  :13:
           :45: :45: :45:
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 22, 2010, 11:04:36 pm »

ผมอาจมีภาระบางเรื่องที่ต้องทำตามคำมั่นสัญญาที่ได้ให้ไว้ครับ คำว่าสัญญาดุจชีวิตก็ว่าได้..การค้นหาอาจไม่สมบูรณ์แบบ..
ต่างคนต่างวาระ ต่างแนวทาง แตกต่างกันไปครับ ขอบคุณพี่อั๋นนะครับที่แนะนำได้ตรงใจ ^^ ขอบคุณมากมายครับ
ข้อความโดย: aun63
« เมื่อ: สิงหาคม 22, 2010, 12:46:27 pm »

พลังกัลยาณมิตร นุ่มนวลและอ่อนละไมครับ บอกรักได้ตลอดเวลาถ้าใจเราต้องการ

 :27: แต่ผมไม่เคยกล้าบอกรักใครสักครั้งครับความเหงาก็เลยมาเยียนใจทุกขณะจิต ดีที่มีอกาลิโก และใต้ร่มธรรม
กล้าบอกรักธรรมครับ^^ ส่วนเรื่องความรักในทางโลก พักไว้ก่อนครับ

ความรักที่ผมมีไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะ
การที่เราโตขึ้น เราจะเข้าใจในสัจะนิรันดร์แห่งรัก และรู้จักรักมากขึ้นครับ
ความรักมีหลากหลาย ทั้งกายภาพ จินตภาพ และธรรมภาพ ^^ อย่างหลังนี่มั่นคงกว่าครับ
ความรักอันเป็นนิรันดร์คือ รักในธรรม

ตอนนี้ผมก็คิดอย่างนี้ต่อไปอาจเปลี่ยนไปตามเวลาหรือสถานะการณ์ ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไปเสมอ..เป็นไปตามกาล..
หวังว่าผมคงไม่เปลี่ยน หลักการนี้นะครับ ^^

 :13: ^^มาบ่นครับ
ขอบคุณครับพี่อั๋น รักนะจุ๊ฟๆ


 :30: อ่ะนะตัวเอง เหมือนจะรู้ว่ารักนะจุ๊ฟๆเหมือนกัน555+
 อะรัยที่บอกว่าเราโตขึ้นงับ การที่เราโตขึ้นมันจะทำให้เราเข้าใจในสัจะนิรันดร์แห่งรักได้จิงอ่ะ
ต้องโตกันอีกกี่ชาติเนี๊ย555+ น้องชายสุดหล่อพ่อแสนดีพ่อเจ้าพระคุณ555+ ฮาๆอ่ะนะ
คนเราถ้ารักในธรรมก็ต้องเข้าใจในธรรมเน้อ เข้าใจในทุกข์ก็วางทุกข์ เข้าใจในสุขก็วางสุข เข้าใจในรักก็วางรัก ไอ้ที่เรียกว่า....วางนั้น
มันจะเหมือนว่าเราได้เข้าใจแล้วในเรื่องนั้นใช่ปะ ก็แปลว่า เข้าใจนั้นเองอ่ะเน้อ อยู่ดีๆจะวางโน้น วางนี้ถ้ายังไม่ได้เข้าใจถึงตัวและตนของตนเองจิงๆแล้วนั้น จะวางใจวางจิตในเรื่องนั้นๆได้อย่างรัยจิงปะ ชีวิตมันหลากหลายแม้แต่จิตเราเองมันก็หลากหลาย ต้องเข้าใจตัวตนของตนให้อย่างถึงแก่น ทีแอบและเก็บไว้นั้นแหละคือสิ่งที่เราพยายามหลอกตัวและตนแม้กะทั้งจิต555+ เรื่องนี้เป็นทุกคน ถ้าพี่ไม่เป็นพูดไม่ได้555+มันเคยๆ มันเป็นธรรมชาติ เข้าใจในธรรมชาติของตัวตนและจิตตนนั้นแหละคือ ธรรมที่ประเสริฐแล้วแท้ ไม่ต้องไปหาที่ไหน เพราะไม่ว่าอะรัยมันก็แค่สมมุติ เพียงแต่เราต้องให้เกียรติสมมุติเพื่อละในสมมุติ จะไปอะรัยกะมันจิงปะมันเป็นธรรม....ธรรมดา...ของธรรมชาติ.....ของธรรม ที่สุดของประสบการณ์คือการวางในธรรม555+ รักแค่ไหนก็ต้องวางนะสุดหล่อพ่อแสนดี พ่อเจ้าพระคุณ อย่ากัวค้นมันออกมา คนค้นคน รักนะจุ๊ฟๆ  :47: