ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 25, 2010, 09:15:56 pm »
อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่มดขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่มดข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: สิงหาคม 25, 2010, 09:17:44 am »ที่วัด Tashiding ชาวสิกขิมถือว่าที่นี่มีความศักดิ์สิทธิ์มาก การไปวัดแห่งนี้ต้องนั่งรถขึ้นไปด้วยความยากลำบากพอควร ถนนนั้นเป็นถนนลูกรังแคบๆ เลียบไปตามไหล่เขา เมื่อไปถึงบันไดวัด เราจะต้องเดินขึ้นไปอีกไกลไม่น้อย
ที่วัดนี้มีสถูปเจดีย์บรรจุอัฐิธาตุของบุคคลสำคัญ ในจำนวนนั้นคืออัฐิของท่านจัมยัง เคนเซ ซือคิ โลธิ พระลามะที่ได้รับคำยกย่องว่า เป็นปรมาจารย์สายการปฎิบัติของธิเบต ท่านได้ออกมาจากธิเบตก่อนที่ธิเบตจะแตกเพียงเล็กน้อย ท่านได้จาริกไปยังสังเวชนียสถานในอินเดีย และได้รับการนิมนต์ไปเยือนสิกขิม ซึ่งตอนนั้นยังอยู่ในฐานะประเทศเล็กๆที่มีกษัตริย์ปกครอง
ที่สิกขิม ท่านจัมยังล้มป่วย ในช่วงเวลาที่มีข่าวว่าธิเบตแตก ท่านละสังขารที่สิกขิม เรื่องราวนี้ข้าพเจ้าได้อ่านเจอในหนังสือที่ชื่อ ประตูสู่สภาวะใหม่ ( The Tibetan book of living and dying ) ซึ่งแต่งโดย โซเกียว รินโปเช แปลเป็นไทยโดยพระไพศาล วิสาโล
เป็นการบังเอิญที่ข้าพเจ้าได้อ่านเรื่องราวของท่านจัมยัง จากหนังสือเล่มนี้ ก่อนที่จะได้ไปสิกขิม ไม่นานนัก
ในหนังสือเล่าว่า ท่านจัมยังละสังขารในท่าสีหไสยาสน์ อาการทั้งหมดบ่งชี้ว่าท่านยังอยู่ในสมาธิ ไม่มีใครแตะต้องร่างท่านตลอด 3 วัน ตอนที่ท่านออกจากสมาธิและละสังขารไป จมูกของท่านพลันยุบลง ใบหน้าเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว แล้วศีรษะของท่านก็ตกเอียงไปอีกเล็กน้อย
นี่คือสภาวะของท่านตอนที่ละสังขาร บอกเล่าโดยลูกศิษย์ของท่านเองที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ลูกศิษย์ของท่านเล่าในหนังสืออีกว่า ร่างของท่านจัมยังมิได้ส่งกลิ่นหรือทำท่าจะเน่าเลย พวกเขาจึงได้เก็บร่างท่านไว้ถึง 6 เดือน
ในที่สุด Tashiding คือสถานที่ที่พวกเขาใช้เป็นที่ปลงศพของท่าน หนังสือยังเล่าต่อว่า ลูกศิษย์ทั้งหมดพากันไปที่นั่น และได้สร้างสถูปบรรจุอัฐิท่านจัมยัง ด้วยน้ำพักน้ำแรงของพวกเขาเอง ทุกคนทั้งหนุ่มและแก่ ไม่เว้นแม้แต่พระลามะที่อาวุโสที่สุด หรือคนธรรมดาสามัญ พวกเขาต่างช่วยกันขนหินขึ้นไปบนเขาและสร้างทั้งหมดด้วยมือเปล่า
ในบรรดาสถูปทั้งหลายเหล่านี้ ข้าพเจ้าไม่อาจทราบได้ว่า สถูปใดเป็นของท่านจัมยัง เพราะไม่มีชื่อเขียนบอกไว้เป็นภาษาอังกฤษ แต่ข้าพเจ้าก็รู้สึกดีใจที่ได้มาที่นี่ ได้มาคารวะสถูปอัฐิของเกจิอาจารย์ดังสายปฎิบัติของธิเบต
ที่นี่ ..สายลมเย็นๆ ที่ช่วยโบกสะบัดธงมนต์มากมายให้ปลิวไสว เหมือนจะบอกกล่าวถึงพลังศรัทธาของผู้คนแถบนี้ ที่ยังมีต่อบุคคลสำคัญในทางพุทธศาสนาได้เป็นอย่างดี
http://gotoknow.org/blog/sunmoola/170255
ที่วัดนี้มีสถูปเจดีย์บรรจุอัฐิธาตุของบุคคลสำคัญ ในจำนวนนั้นคืออัฐิของท่านจัมยัง เคนเซ ซือคิ โลธิ พระลามะที่ได้รับคำยกย่องว่า เป็นปรมาจารย์สายการปฎิบัติของธิเบต ท่านได้ออกมาจากธิเบตก่อนที่ธิเบตจะแตกเพียงเล็กน้อย ท่านได้จาริกไปยังสังเวชนียสถานในอินเดีย และได้รับการนิมนต์ไปเยือนสิกขิม ซึ่งตอนนั้นยังอยู่ในฐานะประเทศเล็กๆที่มีกษัตริย์ปกครอง
ที่สิกขิม ท่านจัมยังล้มป่วย ในช่วงเวลาที่มีข่าวว่าธิเบตแตก ท่านละสังขารที่สิกขิม เรื่องราวนี้ข้าพเจ้าได้อ่านเจอในหนังสือที่ชื่อ ประตูสู่สภาวะใหม่ ( The Tibetan book of living and dying ) ซึ่งแต่งโดย โซเกียว รินโปเช แปลเป็นไทยโดยพระไพศาล วิสาโล
เป็นการบังเอิญที่ข้าพเจ้าได้อ่านเรื่องราวของท่านจัมยัง จากหนังสือเล่มนี้ ก่อนที่จะได้ไปสิกขิม ไม่นานนัก
ในหนังสือเล่าว่า ท่านจัมยังละสังขารในท่าสีหไสยาสน์ อาการทั้งหมดบ่งชี้ว่าท่านยังอยู่ในสมาธิ ไม่มีใครแตะต้องร่างท่านตลอด 3 วัน ตอนที่ท่านออกจากสมาธิและละสังขารไป จมูกของท่านพลันยุบลง ใบหน้าเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว แล้วศีรษะของท่านก็ตกเอียงไปอีกเล็กน้อย
นี่คือสภาวะของท่านตอนที่ละสังขาร บอกเล่าโดยลูกศิษย์ของท่านเองที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ลูกศิษย์ของท่านเล่าในหนังสืออีกว่า ร่างของท่านจัมยังมิได้ส่งกลิ่นหรือทำท่าจะเน่าเลย พวกเขาจึงได้เก็บร่างท่านไว้ถึง 6 เดือน
ในที่สุด Tashiding คือสถานที่ที่พวกเขาใช้เป็นที่ปลงศพของท่าน หนังสือยังเล่าต่อว่า ลูกศิษย์ทั้งหมดพากันไปที่นั่น และได้สร้างสถูปบรรจุอัฐิท่านจัมยัง ด้วยน้ำพักน้ำแรงของพวกเขาเอง ทุกคนทั้งหนุ่มและแก่ ไม่เว้นแม้แต่พระลามะที่อาวุโสที่สุด หรือคนธรรมดาสามัญ พวกเขาต่างช่วยกันขนหินขึ้นไปบนเขาและสร้างทั้งหมดด้วยมือเปล่า
ในบรรดาสถูปทั้งหลายเหล่านี้ ข้าพเจ้าไม่อาจทราบได้ว่า สถูปใดเป็นของท่านจัมยัง เพราะไม่มีชื่อเขียนบอกไว้เป็นภาษาอังกฤษ แต่ข้าพเจ้าก็รู้สึกดีใจที่ได้มาที่นี่ ได้มาคารวะสถูปอัฐิของเกจิอาจารย์ดังสายปฎิบัติของธิเบต
ที่นี่ ..สายลมเย็นๆ ที่ช่วยโบกสะบัดธงมนต์มากมายให้ปลิวไสว เหมือนจะบอกกล่าวถึงพลังศรัทธาของผู้คนแถบนี้ ที่ยังมีต่อบุคคลสำคัญในทางพุทธศาสนาได้เป็นอย่างดี
http://gotoknow.org/blog/sunmoola/170255