พวกมองโกลได้รบชนะชาวจีนภาคเหนือเมื่อประมาณคริสตศักราช ที่ ๑๒๓๐ และประมาณอีก ๔๐ ปีต่อมายังได้ครอบครองประเทศจีนภาคใต้อีกด้วย
พระเจ้ากุบไลข่านทรงเตรียมกองทัพที่ยิ่งใหญ่ เพื่อรุกรานประเทศญี่ปุ่นถึงสองครั้ง แต่ถูกซามูไรซึ่งครองเมืองคามาคูระขับไล่ออกไปทั้งสองครั้ง การสู้รบในประเทศจีนครั้งนั้นกินเวลายืดเยื้อเกือบหนึ่งศตวรรษ
เมื่อใกล้สิ้นยุคสมัยนั้นแล้ว ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ชาวจีนท่านหนึ่งได้เข้าพบเพื่อพูดคุยกับอาจารย์เซ็นท่านหนึ่ง จากสถานที่ซึ่งทั้งสองท่านนั่งคุยกันนั้น สามารถมองเห็นค่ายของชาวมองโกลผู้พิชิต และเห็นว่า ชาวมองโกลกำลังตระเตรียมการรุกรานครั้งต่อไปอีกแล้ว
“การสู้รบนี้ดูจะไม่มีวันจบสิ้น ช่างยืดเยื้อเหลือเกิน ไม่มีทางระงับได้เลย” ขุนนางจีนรำพันอย่างเศร้าๆ
“การสู้รบสามารถจบสิ้นได้” อาจารย์เซ็นพูด
“ด้วยวิธีใดเล่า” ขุนนางจีนถาม
อาจารย์เซ็นยกมือตบหน้าขุนนางจีนนั้นฉาดใหญ่
ขุนนางจีนตกตะลึงและโกรธมาก.......ชายคนนี้หยาบคายเหลือร้าย!………เลวทรามที่สุด......รู้แล้วละว่า เราถาม แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย!..........คงจะเป็นปริศนาเซ็นบ้าๆ อย่างของพวกนี้ละกระมัง.....เอะอะก็ว่ามีความหมายแฝงอยู่.......คนโง่!..........ไม่ใช่หรอก คงต้องมีความหมายแน่ๆ ...........ต้องมีความหมายบางอย่างในนี้แน่ๆ......
อาจารย์เซ็นพิจารณาหน้าตาของขุนนางจีนอย่างใกล้ชิดแล้วพูดว่า
“ท่านเองนั่นแหละ.....ที่หยุดการสู้รบได้แล้ว!”
http://stopovers.multiply.com/journal