กบ ฟุ้งซ่านตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัด ทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกเดินบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด
พอพระกลับมา ถึงวัดเพื่อฉันเช้า...
กบมันนึกในใจ อยากเกิดเป็นพระ เป็น พระสบายดี มีคนถวายอาหารให้กินทุกวัน ..
เมื่อพระฉันเสร็จ ก็นำอาหารที่เหลือมากมายนั้นไปให้เด็กวัดกินต่อ แล้วเด็กวัดก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย
ตอนนี้กบเปลี่ยนใจอยากเกิดเป็นเด็กวัด แล้ว เพราะสบายกว่าพระ
มันเห็นเด็กวัดหลายคนตื่นสายได้และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้ สบายกว่าเยอะเลย
เมื่อเด็กวัดกินเสร็จ ก็โกยเศษอาหารที่เหลือทั้งหมดให้หมาวัดไปกินแล้วเด็กวัดทุกคนก็ไปช่วยกันล้างจาน
ถึงตอนนี้กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นหมาวัดแล้วเพราะไม่ต้องล้างจานเหมือนเด็กวัด สบายกว่า...
พอหมาวัดกินอาหารเสร็จก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณวัด คอยเห่าคนแปลกหน้า...
ฝูงแมลงวันก็บินมาตอมและกินเศษอาหารต่อจากหมาวัด
ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ(อีกแล้ว) อยากเกิดเป็นแมลงวัน เพราะสบายที่สุดไม่ต้องทำอะไรเลย
หนำซ้ำยัง มีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย...
ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลินๆอยู่นั้น พอดีหันมาเห็นแมลงวันบินมาใกล้ๆ
จึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวัน เข้าปากตัวเองกินโดยสัญชาตญาณ ..
ถึงตอนนี้ กบฟุ้งซ่าน จึงบรรลุธรรมฉับพลัน (Sudden knowledge)
คิดได้ว่า เอ้อ เป็นตัวของเราเองนี่แหละ ดีที่สุดเลย (The best to be yourself)
จงเชื่อมั่นในตัวเอง (Be yourself)
ที่มา fwd mail
อนุโมทนา+ขอบคุณมากนะคะ น้องแป้งจ๋า .. ^^ นิทานเรื่องนี้ อาจดูธรรมดาๆ แต่ให้คุณค่า และ สอนธรรมะอย่างมากมายในเรื่อง การเชื่อมั่น และ พลังศรัทธาในความเป็นตัวของตัวเอง ..ได้เป็นอย่างดีค่ะ .. คนเรา ถ้าไม่เชื่อมั่นในตัวเอง/ ขาดความเป็นตัวของตัวเองแล้ว ชีวิตก็จะกลายเป็นคนอื่น/ถูกคนอื่นเข้ามากำหนดชีวิตเราไปโดยปริยายค่ะ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเราก็ไม่สามารถที่เปลี่ยน/ตามใจ/ทำให้คนทั้งโลกมาเข้าใจเราได้ .. แต่ถ้าแค่ เรารู้ เราเข้าใจ เรามั่นใจ ในสิ่งที่เรากำลังทำว่าดีแล้ว ถูกแล้ว เพียงพอแล้ว ..ความสุขแห่งการพอเพียงก็เกิดแล้วที่ใจเรา โดยไม่ต้องไปแคร์สายตา+จิตแห่งความคิดปรุงแต่งของชาวบ้าน ที่พยายามจะเข้ามากำหนดให้เราเป็นงู๊น เป็นงี๊ ตามที่ใจเค้าต้องการหรอกค่ะ .. โน๊ะ ^^ .. 
