ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 10:11:50 pm »
ขอบคุณครับน้องฝน^^ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ขอบคุณครับน้องฝน^^ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 07:50:41 pm »[youtube] http://www.youtube-nocookie.com/watch?v=K4caFn202Dw&feature=related [/youtube]
คนที่อยู่ใกล้ที่สุดคือคนที่อยู่ห่างไกลที่สุด?
ทว่าชีวิตคนเรานั้นไม่เที่ยง
เราไม่สามารถกำหนดหรือรู้ได้ว่าจะมีใครจากเราไปเมื่อไหร่
ถึงวันนั้นจะส่งกระแสจิตไปบอกรักหรือทำดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็ไม่รับรู้ได้
รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
คำๆ นี้ ที่หลายคนอยากพูดในวันที่สายเกินไป
เคยได้ยินไหม "คนที่อยู่ใกล้ที่สุด คือคนที่อยู่ห่างไกลที่สุด"
เพราะเราละเลยความสำคัญและชะล่าใจเกินไป
บางคนอยู่บ้านเดียวกับครอบครัว แต่ได้คุยกันแค่วันละ 2 ช่วงเวลา
ในตอนเช้าขณะเพิ่งเห็นหน้ากันคือ
"วันนี้งานเยอะ ต้องรีบไปก่อนนะ"
และในตอนเย็นหรือค่ำขณะเพิ่งเปิดประตูเข้าบ้านมาคือ
"วันนี้งานเยอะ เหนื่อยมากเลย ขอไปนอนก่อนนะ"
กว่าจะได้คุยกันจริงๆ จังๆ สักทีก็ต่อเมื่อเขาคนนั้นไม่สบาย
และตั้งนานนมเพิ่งจะหาเวลามาดูแลเขาได้ก็วันนี้
และก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่า
แม่เราก็แก่ไปเยอะนะ เราไม่ได้มองหน้าแม่จนลืมไปแล้วหรือเปล่า
หรือดูเหมือนว่าแฟนเราจะมีตีนกาเพิ่มขึ้นนะ
เพราะเราไม่มีเวลาให้ เธอจึงเครียดเพราะต้องแก้ปัญหาคนเดียวหรือเปล่า
หรือลูกฉันฟันหลุดไป 2 ซี่แล้วเหรอ ทำไมไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย ฯลฯ
เหล่านี้เป็นเพราะเราคิดว่าต้องทำอย่างอื่นก่อนใช่ไหม มีสิ่งอื่นสำคัญกว่า…
งานมันเยอะน่ะ พ่อแม่ครอบครัวก็รัก แต่เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ เห็นๆ หน้ากันอยู่
ไม่เป็นไร เมื่อกี๊ก็เพิ่งโทร.ไปหา ไว้วันหลังจะ..ฯลฯ
ทว่าชีวิตคนเรานั้นไม่เที่ยง
และเราไม่สามารถกำหนดหรือรู้ได้ว่าจะมีใครจากเราไปเมื่อไหร่
ถึงวันนั้นจะส่งกระแสจิตไปบอกรักหรือทำดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็ไม่รับรู้ได้
และคนที่เสียใจมากที่สุดคือตัวเราเอง
อย่าให้ต้องเป็นแบบนั้นเลย คิดเสียว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
คุณมีอะไรให้นึกถึง และคุณทิ้งอะไรไว้ให้ใครนึกถึงบ้าง
คุณเต็มที่กับทุกชั่วเวลานาที และได้ปฏิบัติกับคนที่คุณรัก
อย่างที่จะไม่เสียใจแล้วเมื่อต้องจากกัน
แล้วคุณจะไม่เศร้า เมื่อได้ฟังเพลงนี้อีกครั้ง
...บันทึกรอยทางของแปลง...
*บ้านใส่ใจขอขอบคุณคุณแปลง ที่เขียนเรื่องราวดีๆและแบ่งมาให้เราได้อ่านกัน*
http://www.carefor.org/content/view/1610/156/
คนที่อยู่ใกล้ที่สุดคือคนที่อยู่ห่างไกลที่สุด?
ทว่าชีวิตคนเรานั้นไม่เที่ยง
เราไม่สามารถกำหนดหรือรู้ได้ว่าจะมีใครจากเราไปเมื่อไหร่
ถึงวันนั้นจะส่งกระแสจิตไปบอกรักหรือทำดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็ไม่รับรู้ได้
รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
คำๆ นี้ ที่หลายคนอยากพูดในวันที่สายเกินไป
เคยได้ยินไหม "คนที่อยู่ใกล้ที่สุด คือคนที่อยู่ห่างไกลที่สุด"
เพราะเราละเลยความสำคัญและชะล่าใจเกินไป
บางคนอยู่บ้านเดียวกับครอบครัว แต่ได้คุยกันแค่วันละ 2 ช่วงเวลา
ในตอนเช้าขณะเพิ่งเห็นหน้ากันคือ
"วันนี้งานเยอะ ต้องรีบไปก่อนนะ"
และในตอนเย็นหรือค่ำขณะเพิ่งเปิดประตูเข้าบ้านมาคือ
"วันนี้งานเยอะ เหนื่อยมากเลย ขอไปนอนก่อนนะ"
กว่าจะได้คุยกันจริงๆ จังๆ สักทีก็ต่อเมื่อเขาคนนั้นไม่สบาย
และตั้งนานนมเพิ่งจะหาเวลามาดูแลเขาได้ก็วันนี้
และก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่า
แม่เราก็แก่ไปเยอะนะ เราไม่ได้มองหน้าแม่จนลืมไปแล้วหรือเปล่า
หรือดูเหมือนว่าแฟนเราจะมีตีนกาเพิ่มขึ้นนะ
เพราะเราไม่มีเวลาให้ เธอจึงเครียดเพราะต้องแก้ปัญหาคนเดียวหรือเปล่า
หรือลูกฉันฟันหลุดไป 2 ซี่แล้วเหรอ ทำไมไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย ฯลฯ
เหล่านี้เป็นเพราะเราคิดว่าต้องทำอย่างอื่นก่อนใช่ไหม มีสิ่งอื่นสำคัญกว่า…
งานมันเยอะน่ะ พ่อแม่ครอบครัวก็รัก แต่เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ เห็นๆ หน้ากันอยู่
ไม่เป็นไร เมื่อกี๊ก็เพิ่งโทร.ไปหา ไว้วันหลังจะ..ฯลฯ
ทว่าชีวิตคนเรานั้นไม่เที่ยง
และเราไม่สามารถกำหนดหรือรู้ได้ว่าจะมีใครจากเราไปเมื่อไหร่
ถึงวันนั้นจะส่งกระแสจิตไปบอกรักหรือทำดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็ไม่รับรู้ได้
และคนที่เสียใจมากที่สุดคือตัวเราเอง
อย่าให้ต้องเป็นแบบนั้นเลย คิดเสียว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
คุณมีอะไรให้นึกถึง และคุณทิ้งอะไรไว้ให้ใครนึกถึงบ้าง
คุณเต็มที่กับทุกชั่วเวลานาที และได้ปฏิบัติกับคนที่คุณรัก
อย่างที่จะไม่เสียใจแล้วเมื่อต้องจากกัน
แล้วคุณจะไม่เศร้า เมื่อได้ฟังเพลงนี้อีกครั้ง
...บันทึกรอยทางของแปลง...
*บ้านใส่ใจขอขอบคุณคุณแปลง ที่เขียนเรื่องราวดีๆและแบ่งมาให้เราได้อ่านกัน*
http://www.carefor.org/content/view/1610/156/