ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 10:12:58 pm »
ไม่แปลกครับ เป็นลูกที่ดีจังนะ^^ ธรรมะอวยพรครับขอบคุณนะน้องฝน
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ไม่แปลกครับ เป็นลูกที่ดีจังนะ^^ ธรรมะอวยพรครับขอบคุณนะน้องฝน
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 08:28:42 pm »แปลกมั้ย ที่ทำไม ฝน คิดถึงแม่ทุกวันจังเลยอ่ะงับ
:24:คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ใหล อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่.....
:24:คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ใหล อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่.....ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 08:24:42 pm »[youtube] http://www.youtube.com/watch?v=D-zZrklJtzY&feature=related[/youtube]
เชิญฟังเพลงอิ่มอุ่น...แล้วแบ่งปันเรื่อง "แม่"
ฟังเพลงอิ่มอุ่นและอ่านเรื่องแด่แม่ด้วยดวงใจแล้ว... คิดถึงแม่ครับ หลายคนมีโอกาสดีๆ ยังมีแม่อยู่ใกล้ๆ หลายคนไม่มีแม่ ไม่เคยพบแม่... ขอเชิญทุกท่านแบ่งปันความรู้สึก ข้อคิดเกี่ยวกับแม่ได้ที่นี่ครับ..
ตอนนี้ลูกชายอายุ 33ปีแล้ว เขามาอยู่ดูแลแม่ที่โรงพยาบาลหลายคืนมาแล้ว แม่ของเขาเป็นโรคมะเร็ง หมอบอกว่าแม่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วันเท่านั้น...
ลูกชายยืนมองแม่ของเขาหลับอยู่หลังจากทนทรมานด้วยความเจ็บปวดเป็นเวลานาน... ย้อนมองชีวิตตนเอง... เห็นคำพูดและการกระทำหลายสิ่งหลายอย่างของตน ที่ทำให้แม่ต้องเสียใจ เขารู้สึกเจ็บปวดกับการกระทำของตนเอง รำพึงรำพันกับตนเองว่า “ทำไมนะ... ทั้งที่แม่รักเรามากขนาดนี้แล้ว... เรายังทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ... เรามันเลวจริงๆ”
แม่ของเขาค่อยๆลืมตาขึ้น ลูกชายมองแม่และจับมือแม่ไว้ แล้วพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ ผมทำอะไรไม่ดีกับแม่ไว้มาก ผมขอโทษทุกอย่างที่ผมทำไม่ดีกับแม่ด้วยนะครับ แม่...ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ” เสียงของเขาสั่นเครือ น้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง...
และแล้ว เขาได้ยินคำตอบจากแม่ของเขา เป็นคำตอบที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า "...ไม่เป็นไรหรอกลูก เราเป็นแม่ลูกกัน…แม่ก็เหมือนกัน แม่ขอโทษลูกด้วยนะ" แล้วเขาก็กอดแม่และร้องไห้…
แม่ของเขาเสียชีวิตอย่างสงบใน 3 วันต่อมา ใบหน้าของแม่มีรอยยิ้มน้อยๆ เหมือนกับจะบอกเขาว่า “...ลูกที่รัก แม่รักลูก และยังรักลูกเสมอไป... แม้แม่จะตายไปแล้วก็ตาม ลูกที่รักของแม่...”
กว่าจะรักและเข้าใจกันได้ ก็เกือบสายเกินไปเสียแล้ว แต่นี่อาจเป็นความจริงของชีวิต...ที่เราไม่อาจปฏิเสธได้
ผมขอมอบเรื่องนี้ให้กับแม่และลูกทุกคน...ให้ความเป็นแม่...และความเป็นลูกเข้ามาเยียวยาหัวใจของทุ กผู้คนในสังคม ให้เต็มไปด้วยความรักและอ่อนโยนต่อกันและกัน ...ในทุกๆวันเวลาของชีวิต...
ป.ล. ถ้าท่านยังมีแม่อยู่ ขอให้ท่านแสดงความรักกับแม่ของท่านเถิดครับ มีคนหนึ่งที่สูญเสียแม่ไปแล้วพูดกับผมว่า... ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ จะทำอะไรให้แม่ก็ทำเถอะ... เพราะเวลาแม่จากไปแล้ว เราร้องไห้แค่ไหน แม่ก็ไม่ฟื้นขึ้นมาแล้ว... รักแม่ตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วจะไม่เสียใจในภายหลัง...
จาก "ไต่ตามโค้งตะวัน" นริศ มณีขาว เขียน
http://www.carefor.org/content/view/1028/156/
ศิลปิน : ศุ บุญเลี้ยง
เพลง : อิ่มอุ่น
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
* ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
** ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
http://www.carefor.org/content/view/1028/156/
เชิญฟังเพลงอิ่มอุ่น...แล้วแบ่งปันเรื่อง "แม่"
ฟังเพลงอิ่มอุ่นและอ่านเรื่องแด่แม่ด้วยดวงใจแล้ว... คิดถึงแม่ครับ หลายคนมีโอกาสดีๆ ยังมีแม่อยู่ใกล้ๆ หลายคนไม่มีแม่ ไม่เคยพบแม่... ขอเชิญทุกท่านแบ่งปันความรู้สึก ข้อคิดเกี่ยวกับแม่ได้ที่นี่ครับ..
ตอนนี้ลูกชายอายุ 33ปีแล้ว เขามาอยู่ดูแลแม่ที่โรงพยาบาลหลายคืนมาแล้ว แม่ของเขาเป็นโรคมะเร็ง หมอบอกว่าแม่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วันเท่านั้น...
ลูกชายยืนมองแม่ของเขาหลับอยู่หลังจากทนทรมานด้วยความเจ็บปวดเป็นเวลานาน... ย้อนมองชีวิตตนเอง... เห็นคำพูดและการกระทำหลายสิ่งหลายอย่างของตน ที่ทำให้แม่ต้องเสียใจ เขารู้สึกเจ็บปวดกับการกระทำของตนเอง รำพึงรำพันกับตนเองว่า “ทำไมนะ... ทั้งที่แม่รักเรามากขนาดนี้แล้ว... เรายังทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ... เรามันเลวจริงๆ”
แม่ของเขาค่อยๆลืมตาขึ้น ลูกชายมองแม่และจับมือแม่ไว้ แล้วพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ ผมทำอะไรไม่ดีกับแม่ไว้มาก ผมขอโทษทุกอย่างที่ผมทำไม่ดีกับแม่ด้วยนะครับ แม่...ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ” เสียงของเขาสั่นเครือ น้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง...
และแล้ว เขาได้ยินคำตอบจากแม่ของเขา เป็นคำตอบที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า "...ไม่เป็นไรหรอกลูก เราเป็นแม่ลูกกัน…แม่ก็เหมือนกัน แม่ขอโทษลูกด้วยนะ" แล้วเขาก็กอดแม่และร้องไห้…
แม่ของเขาเสียชีวิตอย่างสงบใน 3 วันต่อมา ใบหน้าของแม่มีรอยยิ้มน้อยๆ เหมือนกับจะบอกเขาว่า “...ลูกที่รัก แม่รักลูก และยังรักลูกเสมอไป... แม้แม่จะตายไปแล้วก็ตาม ลูกที่รักของแม่...”
กว่าจะรักและเข้าใจกันได้ ก็เกือบสายเกินไปเสียแล้ว แต่นี่อาจเป็นความจริงของชีวิต...ที่เราไม่อาจปฏิเสธได้
ผมขอมอบเรื่องนี้ให้กับแม่และลูกทุกคน...ให้ความเป็นแม่...และความเป็นลูกเข้ามาเยียวยาหัวใจของทุ กผู้คนในสังคม ให้เต็มไปด้วยความรักและอ่อนโยนต่อกันและกัน ...ในทุกๆวันเวลาของชีวิต...
ป.ล. ถ้าท่านยังมีแม่อยู่ ขอให้ท่านแสดงความรักกับแม่ของท่านเถิดครับ มีคนหนึ่งที่สูญเสียแม่ไปแล้วพูดกับผมว่า... ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ จะทำอะไรให้แม่ก็ทำเถอะ... เพราะเวลาแม่จากไปแล้ว เราร้องไห้แค่ไหน แม่ก็ไม่ฟื้นขึ้นมาแล้ว... รักแม่ตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วจะไม่เสียใจในภายหลัง...
จาก "ไต่ตามโค้งตะวัน" นริศ มณีขาว เขียน
http://www.carefor.org/content/view/1028/156/
ศิลปิน : ศุ บุญเลี้ยง
เพลง : อิ่มอุ่น
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
* ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
** ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
http://www.carefor.org/content/view/1028/156/