ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 10:20:12 pm » :12:มารับความสุขแล้ว ขอส่งต่อให้เพื่อนทุกคนด้วยนะค่ะ 
ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 11:31:47 pm »
.. ขอบคุณสำหรับการแบ่งปัน และ ขอให้ความสุข ของการแชร์ตรงนี้ คืนกลับไปหา ฝนจ๋า^^ และ ทุกๆคน .. ทวีคูณเลยนะคะ ^^ ..ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 10:17:00 pm » อนุโมทนาครับน้องฝน^^ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: กันยายน 05, 2010, 09:12:10 pm » วงแห่งความสุข
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการให้ผมจริงๆ"
"จริงซิครับ เพราะว่าท่านต้อนรับผมด้วยดีเสมอ
และช่วยเหลือผมทุกครั้งที่ผมขอ ผมก็เลยอยากทำให้ท่านดีใจ"
วันหนึ่ง มีชาวนามาเคาะประตูอาศรม และเมื่อนักพรตมาเปิดประตูไม้โอ๊คอันแสนหนักนั้น
ชาวนาก็ชูพวงองุ่นสดสวยให้เขาดู พลางยิ้มและพูดว่า
"ท่านครับ ท่านนักพรตรู้ไหมว่า ผมเอาพวงองุ่นที่สวยที่สุดในไร่ของผมนี้มาให้ใคร?"
"ก็ต้องเป็น ท่านเจ้าสำนัก หรือไม่ก็นักพรตคนใดคนหนึ่งแน่ๆ"
"ไม่ใช่ครับ ผมเอามาให้ท่านนั่นเอง"
"ให้ผมงั้นหรือ" นักพรตคนนั้นดีใจมาก
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการให้ผมจริงๆ"
"จริงซิครับ เพราะว่าท่านต้อนรับผมด้วยดีเสมอ
และช่วยเหลือผมทุกครั้งที่ผมขอ ผมก็เลยอยากทำให้ท่านดีใจ"
และความสุขซื่อๆง่ายๆที่ชาวนาเห็นบนใบหน้าของนักพรตผู้เฝ้าประตู
ก็นำความสุขมาให้เขามากเช่นเดียวกัน
นักพรตผู้เฝ้าประตูวางพวงองุ่นให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมาตลอดเช้านั้น
ได้มองเห็นและชื่นชมมัน ช่วงเป็นพวงองุ่นที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ
และจู่ๆ เขาก็มีความคิดขึ้นมาว่า
ทำไมไม่เอาพวงองุ่นนี้ไปให้กับนักพรตเจ้าสำนัก
เพื่อนำความสุขไปมอบให้แก่ท่านด้วย
ว่าแล้วนักพรตผู้เฝ้าประตูก็หยิบพวงองุ่นนั้น และเอาไปให้นักพรตเจ้าสำนัก
ท่านดีใจมาก แต่ท่านเจ้าสำนักนึกขึ้นได้ว่า ในอาศรมมีนักพรตที่กำลังป่วยอยู่
ท่านจึงคิดว่า
"ถ้าเราเอาพวงองุ่นนี้ไปให้เขา เขาคงมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง"
ดังนั้น พวงองุ่นจึงต้องอพยพอีกครั้ง
แต่ว่ามันก็อยู่ในห้องของนักพรตที่ป่วยได้ไม่นาน เพราะนักพรตคิดว่า
"พวงองุ่นนี้น่าจะนำความสุขให้กับนักพรตที่ห้องครัว
ซึ่งต้องทำงานอยู่หน้าเตาที่ร้อนระอุทั้งวัน"
แต่แล้วนักพรตที่ห้องครัวก็เอาพวงองุ่นไปให้นักพรตที่ดูแลห้องสมาธิภาวนา
เพื่อให้เขามีความสุขด้วย
นักพรตห้องสมาธิก็เอาไปให้นักพรตที่หนุ่มที่สุดในอาศรม
และเป็นอย่างนี้ต่อกันไปเรื่อยๆ....
จนกระทั่งพวงองุ่นนี้ย้อนกลับมาหานักพรตที่เฝ้าประตู
เพื่อให้ความสุขเล็กๆน้อยๆแก่เขา
..............
..................
..............
และดังนั้นเอง เส้นวงกลมแห่งความสุขก็มาบรรจบกัน เป็นวงแห่งความสุขที่แท้จริงในที่สุด
--------------------------------------------------------------------------------
อย่าคอยให้คนอื่นเป็นผู้เริ่มต้น เป็นคุณเองที่จะต้องเริ่มวงแห่งความสุขในวันนี้
เพียงแค่ประกายไฟเล็กๆ สามารถเป็นชนวนให้ระเบิดได้ฉันใด
เพียงแค่ประกายแห่งคุณความดีก็สามารถทำให้โลกเปลี่ยนแปลงได้ฉันนั้น
ความรักเป็นทรัพย์สมบัติประการเดียวที่มีเพิ่มมากขึ้น เมื่อเราแบ่งปันให้คนอื่น
เป็นของขวัญชิ้นเดียวที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น เมื่อเราแบ่งปันแก่กันและกัน
และเป็นบริษัทแห่งเดียวที่มีรายรับมากกว่ารายจ่าย
จงแบ่งปันความรักและให้ความรักเถิด
เพื่อความรักนี้จะได้แผ่กระจายไปทั่วโลก
_______________________________________
จาก เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ ( Graines de Sagesse) โดย Bruno Ferrero
คณะภคินีเซนต์ปอล เดอ ชาร์ตร แปล
ขอบคุณโพสจาก http://www.carefor.org/content/view/977/153/
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการให้ผมจริงๆ"
"จริงซิครับ เพราะว่าท่านต้อนรับผมด้วยดีเสมอ
และช่วยเหลือผมทุกครั้งที่ผมขอ ผมก็เลยอยากทำให้ท่านดีใจ"
วันหนึ่ง มีชาวนามาเคาะประตูอาศรม และเมื่อนักพรตมาเปิดประตูไม้โอ๊คอันแสนหนักนั้น
ชาวนาก็ชูพวงองุ่นสดสวยให้เขาดู พลางยิ้มและพูดว่า
"ท่านครับ ท่านนักพรตรู้ไหมว่า ผมเอาพวงองุ่นที่สวยที่สุดในไร่ของผมนี้มาให้ใคร?"
"ก็ต้องเป็น ท่านเจ้าสำนัก หรือไม่ก็นักพรตคนใดคนหนึ่งแน่ๆ"
"ไม่ใช่ครับ ผมเอามาให้ท่านนั่นเอง"
"ให้ผมงั้นหรือ" นักพรตคนนั้นดีใจมาก
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการให้ผมจริงๆ"
"จริงซิครับ เพราะว่าท่านต้อนรับผมด้วยดีเสมอ
และช่วยเหลือผมทุกครั้งที่ผมขอ ผมก็เลยอยากทำให้ท่านดีใจ"
และความสุขซื่อๆง่ายๆที่ชาวนาเห็นบนใบหน้าของนักพรตผู้เฝ้าประตู
ก็นำความสุขมาให้เขามากเช่นเดียวกัน
นักพรตผู้เฝ้าประตูวางพวงองุ่นให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมาตลอดเช้านั้น
ได้มองเห็นและชื่นชมมัน ช่วงเป็นพวงองุ่นที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ
และจู่ๆ เขาก็มีความคิดขึ้นมาว่า
ทำไมไม่เอาพวงองุ่นนี้ไปให้กับนักพรตเจ้าสำนัก
เพื่อนำความสุขไปมอบให้แก่ท่านด้วย
ว่าแล้วนักพรตผู้เฝ้าประตูก็หยิบพวงองุ่นนั้น และเอาไปให้นักพรตเจ้าสำนัก
ท่านดีใจมาก แต่ท่านเจ้าสำนักนึกขึ้นได้ว่า ในอาศรมมีนักพรตที่กำลังป่วยอยู่
ท่านจึงคิดว่า
"ถ้าเราเอาพวงองุ่นนี้ไปให้เขา เขาคงมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง"
ดังนั้น พวงองุ่นจึงต้องอพยพอีกครั้ง
แต่ว่ามันก็อยู่ในห้องของนักพรตที่ป่วยได้ไม่นาน เพราะนักพรตคิดว่า
"พวงองุ่นนี้น่าจะนำความสุขให้กับนักพรตที่ห้องครัว
ซึ่งต้องทำงานอยู่หน้าเตาที่ร้อนระอุทั้งวัน"
แต่แล้วนักพรตที่ห้องครัวก็เอาพวงองุ่นไปให้นักพรตที่ดูแลห้องสมาธิภาวนา
เพื่อให้เขามีความสุขด้วย
นักพรตห้องสมาธิก็เอาไปให้นักพรตที่หนุ่มที่สุดในอาศรม
และเป็นอย่างนี้ต่อกันไปเรื่อยๆ....
จนกระทั่งพวงองุ่นนี้ย้อนกลับมาหานักพรตที่เฝ้าประตู
เพื่อให้ความสุขเล็กๆน้อยๆแก่เขา
..............
..................
..............
และดังนั้นเอง เส้นวงกลมแห่งความสุขก็มาบรรจบกัน เป็นวงแห่งความสุขที่แท้จริงในที่สุด
--------------------------------------------------------------------------------
อย่าคอยให้คนอื่นเป็นผู้เริ่มต้น เป็นคุณเองที่จะต้องเริ่มวงแห่งความสุขในวันนี้
เพียงแค่ประกายไฟเล็กๆ สามารถเป็นชนวนให้ระเบิดได้ฉันใด
เพียงแค่ประกายแห่งคุณความดีก็สามารถทำให้โลกเปลี่ยนแปลงได้ฉันนั้น
ความรักเป็นทรัพย์สมบัติประการเดียวที่มีเพิ่มมากขึ้น เมื่อเราแบ่งปันให้คนอื่น
เป็นของขวัญชิ้นเดียวที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น เมื่อเราแบ่งปันแก่กันและกัน
และเป็นบริษัทแห่งเดียวที่มีรายรับมากกว่ารายจ่าย
จงแบ่งปันความรักและให้ความรักเถิด
เพื่อความรักนี้จะได้แผ่กระจายไปทั่วโลก
_______________________________________
จาก เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ ( Graines de Sagesse) โดย Bruno Ferrero
คณะภคินีเซนต์ปอล เดอ ชาร์ตร แปล
ขอบคุณโพสจาก http://www.carefor.org/content/view/977/153/