จิตใจมนุษย์ทำด้วยอะไร ?
...................นี่แหละหนาจุดจบของผู้จงรักภักดี.......................
เล็บคนแค่เตะโดนขาโต๊ะเล็บฉีกยังว่าเจ็บไฉนเลยสัตว์เหล่านั้นจะไม่โอดครางยามโดนเชือด
เฉือนถลกหนังใจเขา - ใจเราสัตว์ใดบ้างไม่รักชีวิตอย่าได้คิดว่าเขาเกิดมาให้เรากิน......................... ~ สัพเพสัตตา ~.......................
เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น
เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง
เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกดใจ
เสียงสัพเพสัตตาพาให้คิด
ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่ามีภัย
ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน
ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน
ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้
เป็นเป็ดไก่กุ้งปูเป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา
มิใช้ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไหนจึงไม่คิด
มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน
น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร
เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น
ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี
มีพืชผักมากมายนับไม่หมด
ทุกกลิ่นรสสดใสหลายหลากสี
ธรรมชาติจัดวางอย่างดิบดี
สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย
เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัตตามาทุกวัน
เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากินลองคิดดูซักนิดเนื้อสด ๆ ที่แขวนอยู่ในตลาดสดหากมันเป็นเนื้อท่าน แขนท่าน ขาท่าน ตับไต
ไส้พุงท่าน หัวท่าน หรือคิดให้ไกลไป
อีกนิด ของลูกหลานท่าน - ท่านจะรู้สึกเช่นไร