ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: มกราคม 11, 2024, 06:49:28 pm »Hana”s Miso Soup : หนังเศร้าที่ดูแล้วไม่เศร้า
ความจริงแล้วมันเศร้านะครับ ภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับการสูญเสียส่วนใหญ่ก็มักจะบีบน้ำตา แต่กับ Hana”s Miso Soup (2015) ผมรู้สึกว่ามันไม่เศร้า กลับรู้สึกว่ามันคือหนัง Feel Good เรื่องหนึ่งเลย
เพราะการที่ใครหนึ่งตาย อาจทำให้เราเข้าใจได้แจ่มชัดขึ้นว่าใครคนนั้น มีความหมายกับคนอื่นมากเพียงใด
Hana”s Miso Soup สร้างขึ้นมาเค้าโครงเรื่องจริงของครอบครัวเล็กๆ คุณพ่อชินโนะ คุณแม่จิเอะ และคุณลูกฮานะ เมื่อคุณแม่จิเอะรู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน จึงพยายามถ่ายทอดฝีมือการทำครัวให้ฮานะ โดยเฉพาะการปรุงซุปมิโซะ
อย่างที่บอกว่าหนังเศร้าเรื่องนี้ดูแล้วไม่เศร้าเลย ขนาดฉากที่จิเอะรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง เธอยังบอกสามีด้วยท่าทีคิกขุว่า ฉันเป็นมะเร็งค่ะ มันช่างขัดแย้งกับความเป็นจริง แต่นั่นคือวิธีที่จิเอะพยายามให้เหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ เอาเข้าจริงจิเอะก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกสิ้นหวังและน้อยใจ เพราะโรคร้ายทำให้จิเอะต้องเลือกว่าจะมีลูกหรือไม่ เพราะถ้ามีลูก มะเร็งอาจจะกลับมาอีกครั้ง จนแล้วจนรอดเธอก็ตั้งครรภ์ เอาละสิ ใครๆ ต่างบอกให้เธอเก็บลูกเอาไว้ ทั้งชินโนะที่แสดงออกชัดเจนว่าอยากได้ลูก หรือพ่อของเธอที่บอกกับเธอว่าให้เก็บหลานเถอะ “จงเสี่ยงเพื่อสร้างชีวิตใหม่” … ฟังดูดีจังเลย แต่มีใครเข้าใจฉันบ้างมั้ย (วะ) เนี่ย จิเอะคงคิดแบบนั้น
ธรรมชาติคงสร้างให้เพศแม่มีจิตใจเข้มแข็งครับ จิเอะตัดสินใจเก็บลูกไว้แม้ว่าจะเสี่ยงกลับมาเป็นมะเร็งอีกครั้ง ซึ่งนั่นคือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด เหมือนที่จิเอะบอกเสมอว่า ฉันโชคดีจริงๆ
เธอตั้งชื่อลูกสาวว่า ฮานะ แปลว่าดอกไม้ เพราะอยากให้ใครๆ รักเธอเหมือนดอกไม้ ฮานะเป็นเด้กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย จิเอะฝึกฝนและถ่ายทอดฝีมือปรุงอาหารให้ฮานะ เธอไม่อาจมีชีวิตอยู่จนเห็นฮานะเติบโต แต่เธอก็ได้สอนให้ฮานะรู้จักการเอาตัวรอดผ่านการปรุงซุปมิโซะ
“ฟังนะฮานะ ลูกต้องทำมิโซะชิรุให้เป็น ถ้าลูกทำได้ลูกจะสามารถเอาชีวิตรอดได้ จากนั้นก็ทำอาหารให้มากๆ … ทำให้มากๆ นะลูก”
ซุปมิโซะเป็นอาหารที่แทบจะขาดไม่ได้ในแต่ละมื้อของชาวญี่ปุ่น มิโซะทำมาจากถั่วและข้าว มีอยู่ในวัฒนธรรมการกินของคนญี่ปุ่นมาช้านาน มีจำหน่ายแบบสำเร็จรูปมากมาย แต่หลายครอบครัวก็เลือกที่จะทำมิโซะไว้ทานเองแถมยังมีสูตรลับเฉพาะประจำตระกูลเสียด้วย กรรมวิธีการทำนั้นไม่ยุ่งยาก นำมาปรุงอาหารก็สะดวก เป็นหนึ่งในอาหารที่ทำง่ายแสนง่ายจนเป็นหนึ่งในพื้นฐานของการทำครัวก็ว่าได้
ถ้าทำซุปมิโซะเป็น ก็เท่ากันเริ่มต้นทำอาหารญี่ปุ่นเป็นแล้วขั้นหนึ่ง นั่นจึงเป็นเหตุผลให้จิเอะพร่ำสอนให้ฮานะฝึกทำซุปมิโซะ และนั่นคงเป็นความหมายแฝงที่หนังพยายามบอกเรา
“จะได้กินอาหารดีๆ ลูกก็ต้องทำอาหารให้ดี เวลากินหรือทำอาหาร จะทำเป็นเล่นไม่ได้ เข้าใจไหม เมื่อลูกทำมิโซะชิรุได้ ไม่ช้าลูกก็ทำอาหารอื่นๆ ได้อีกมากมาย”
หนังเดินเรื่องเรียบๆ ตามสไตล์หนังญี่ปุ่น ไม่ได้เค้นอารมณ์เรียกน้ำตา แถมยังแทรกมุกตลกเล็กๆ เรียกรอยยิ้มประปราย การดำเนินเรื่องแบบไม่หวือหวา ไม่ได้จงใจสอนคติธรรมมากมาย ซีนสั้นๆ เงียบๆ หรือฉากการใช้ชีวิตประจำวันที่ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผล กลับแทรกเรื่องราวของตัวละครให้เราได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น
ฮานะตัวจริงกับคุณพ่อ ซึ่งหลังจากคุณแม่จิเอะเสียชีวิตก็รวบวม blog ของจิเอะมาตีพิมพ์เป็นหนังสือ
ดาราดังที่สุดของเรื่องคงจะไม่พ้น Ryôko Hirosue อดีตไอดอลคนดัง รับบทจิเอะ จะผ่านไปกี่ปีเธอยังสวยไม่สร่าง บังเอิญเหลือเกินที่เธอเคยเล่นหนังที่เกี่ยวกับความตายมาแล้วอย่าง The Departures (2008) คุณสามีก็เห็นหน้าอยู่บ่อยๆ ในซีรี่ส์ และที่แย่งซีนทุกครั้งก็คือหนูน้อย Emina Akamatsu ที่รับบทฮานะ
หนังเศร้าจริงๆ นะครับ แต่ในความเศร้ามันกลับมีรอยยิ้ม ท้ายเรื่องเราได้เห็นใบหน้าจิเอะเป็นครั้งสุดท้าย เป็นใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เหมือนเธอจะบอกกับคนดูว่า “ฉันช่างโชคดีจริงๆ”
จาก https://janghuman.wordpress.com/
<a href="https://www.youtube.com/v//ArQDt_PA5g4" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v//ArQDt_PA5g4</a>
https://youtu.be/ArQDt_PA5g4?si=HU2vFlm9Z6u06vI5
<a href="https://www.youtube.com/v//2D4scTTgJkI" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v//2D4scTTgJkI</a>
https://youtu.be/2D4scTTgJkI?si=-qp9jb3WunWF-1dx
ความจริงแล้วมันเศร้านะครับ ภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับการสูญเสียส่วนใหญ่ก็มักจะบีบน้ำตา แต่กับ Hana”s Miso Soup (2015) ผมรู้สึกว่ามันไม่เศร้า กลับรู้สึกว่ามันคือหนัง Feel Good เรื่องหนึ่งเลย
เพราะการที่ใครหนึ่งตาย อาจทำให้เราเข้าใจได้แจ่มชัดขึ้นว่าใครคนนั้น มีความหมายกับคนอื่นมากเพียงใด
Hana”s Miso Soup สร้างขึ้นมาเค้าโครงเรื่องจริงของครอบครัวเล็กๆ คุณพ่อชินโนะ คุณแม่จิเอะ และคุณลูกฮานะ เมื่อคุณแม่จิเอะรู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน จึงพยายามถ่ายทอดฝีมือการทำครัวให้ฮานะ โดยเฉพาะการปรุงซุปมิโซะ
อย่างที่บอกว่าหนังเศร้าเรื่องนี้ดูแล้วไม่เศร้าเลย ขนาดฉากที่จิเอะรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง เธอยังบอกสามีด้วยท่าทีคิกขุว่า ฉันเป็นมะเร็งค่ะ มันช่างขัดแย้งกับความเป็นจริง แต่นั่นคือวิธีที่จิเอะพยายามให้เหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ เอาเข้าจริงจิเอะก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกสิ้นหวังและน้อยใจ เพราะโรคร้ายทำให้จิเอะต้องเลือกว่าจะมีลูกหรือไม่ เพราะถ้ามีลูก มะเร็งอาจจะกลับมาอีกครั้ง จนแล้วจนรอดเธอก็ตั้งครรภ์ เอาละสิ ใครๆ ต่างบอกให้เธอเก็บลูกเอาไว้ ทั้งชินโนะที่แสดงออกชัดเจนว่าอยากได้ลูก หรือพ่อของเธอที่บอกกับเธอว่าให้เก็บหลานเถอะ “จงเสี่ยงเพื่อสร้างชีวิตใหม่” … ฟังดูดีจังเลย แต่มีใครเข้าใจฉันบ้างมั้ย (วะ) เนี่ย จิเอะคงคิดแบบนั้น
ธรรมชาติคงสร้างให้เพศแม่มีจิตใจเข้มแข็งครับ จิเอะตัดสินใจเก็บลูกไว้แม้ว่าจะเสี่ยงกลับมาเป็นมะเร็งอีกครั้ง ซึ่งนั่นคือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด เหมือนที่จิเอะบอกเสมอว่า ฉันโชคดีจริงๆ
เธอตั้งชื่อลูกสาวว่า ฮานะ แปลว่าดอกไม้ เพราะอยากให้ใครๆ รักเธอเหมือนดอกไม้ ฮานะเป็นเด้กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย จิเอะฝึกฝนและถ่ายทอดฝีมือปรุงอาหารให้ฮานะ เธอไม่อาจมีชีวิตอยู่จนเห็นฮานะเติบโต แต่เธอก็ได้สอนให้ฮานะรู้จักการเอาตัวรอดผ่านการปรุงซุปมิโซะ
“ฟังนะฮานะ ลูกต้องทำมิโซะชิรุให้เป็น ถ้าลูกทำได้ลูกจะสามารถเอาชีวิตรอดได้ จากนั้นก็ทำอาหารให้มากๆ … ทำให้มากๆ นะลูก”
ซุปมิโซะเป็นอาหารที่แทบจะขาดไม่ได้ในแต่ละมื้อของชาวญี่ปุ่น มิโซะทำมาจากถั่วและข้าว มีอยู่ในวัฒนธรรมการกินของคนญี่ปุ่นมาช้านาน มีจำหน่ายแบบสำเร็จรูปมากมาย แต่หลายครอบครัวก็เลือกที่จะทำมิโซะไว้ทานเองแถมยังมีสูตรลับเฉพาะประจำตระกูลเสียด้วย กรรมวิธีการทำนั้นไม่ยุ่งยาก นำมาปรุงอาหารก็สะดวก เป็นหนึ่งในอาหารที่ทำง่ายแสนง่ายจนเป็นหนึ่งในพื้นฐานของการทำครัวก็ว่าได้
ถ้าทำซุปมิโซะเป็น ก็เท่ากันเริ่มต้นทำอาหารญี่ปุ่นเป็นแล้วขั้นหนึ่ง นั่นจึงเป็นเหตุผลให้จิเอะพร่ำสอนให้ฮานะฝึกทำซุปมิโซะ และนั่นคงเป็นความหมายแฝงที่หนังพยายามบอกเรา
“จะได้กินอาหารดีๆ ลูกก็ต้องทำอาหารให้ดี เวลากินหรือทำอาหาร จะทำเป็นเล่นไม่ได้ เข้าใจไหม เมื่อลูกทำมิโซะชิรุได้ ไม่ช้าลูกก็ทำอาหารอื่นๆ ได้อีกมากมาย”
หนังเดินเรื่องเรียบๆ ตามสไตล์หนังญี่ปุ่น ไม่ได้เค้นอารมณ์เรียกน้ำตา แถมยังแทรกมุกตลกเล็กๆ เรียกรอยยิ้มประปราย การดำเนินเรื่องแบบไม่หวือหวา ไม่ได้จงใจสอนคติธรรมมากมาย ซีนสั้นๆ เงียบๆ หรือฉากการใช้ชีวิตประจำวันที่ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผล กลับแทรกเรื่องราวของตัวละครให้เราได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น
ฮานะตัวจริงกับคุณพ่อ ซึ่งหลังจากคุณแม่จิเอะเสียชีวิตก็รวบวม blog ของจิเอะมาตีพิมพ์เป็นหนังสือ
ดาราดังที่สุดของเรื่องคงจะไม่พ้น Ryôko Hirosue อดีตไอดอลคนดัง รับบทจิเอะ จะผ่านไปกี่ปีเธอยังสวยไม่สร่าง บังเอิญเหลือเกินที่เธอเคยเล่นหนังที่เกี่ยวกับความตายมาแล้วอย่าง The Departures (2008) คุณสามีก็เห็นหน้าอยู่บ่อยๆ ในซีรี่ส์ และที่แย่งซีนทุกครั้งก็คือหนูน้อย Emina Akamatsu ที่รับบทฮานะ
หนังเศร้าจริงๆ นะครับ แต่ในความเศร้ามันกลับมีรอยยิ้ม ท้ายเรื่องเราได้เห็นใบหน้าจิเอะเป็นครั้งสุดท้าย เป็นใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เหมือนเธอจะบอกกับคนดูว่า “ฉันช่างโชคดีจริงๆ”
จาก https://janghuman.wordpress.com/
https://youtu.be/ArQDt_PA5g4?si=HU2vFlm9Z6u06vI5
https://youtu.be/2D4scTTgJkI?si=-qp9jb3WunWF-1dx