ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: สิงหาคม 31, 2010, 12:20:16 pm »

 :13:  อนุโมทนาครับพี่มด^^
ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 31, 2010, 11:01:59 am »

 
 
                     :29:   ยันต์โครมน่ะเอง..   :34:
 
 :13: :02: 
 
 
                   
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: สิงหาคม 31, 2010, 09:42:35 am »




พวกมองโกลได้รบชนะชาวจีนภาคเหนือเมื่อประมาณคริสตศักราช ที่ ๑๒๓๐ และประมาณอีก ๔๐ ปีต่อมายังได้ครอบครองประเทศจีนภาคใต้อีกด้วย

พระเจ้ากุบไลข่านทรงเตรียมกองทัพที่ยิ่งใหญ่ เพื่อรุกรานประเทศญี่ปุ่นถึงสองครั้ง แต่ถูกซามูไรซึ่งครองเมืองคามาคูระขับไล่ออกไปทั้งสองครั้ง การสู้รบในประเทศจีนครั้งนั้นกินเวลายืดเยื้อเกือบหนึ่งศตวรรษ

เมื่อใกล้สิ้นยุคสมัยนั้นแล้ว ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ชาวจีนท่านหนึ่งได้เข้าพบเพื่อพูดคุยกับอาจารย์เซ็นท่านหนึ่ง จากสถานที่ซึ่งทั้งสองท่านนั่งคุยกันนั้น สามารถมองเห็นค่ายของชาวมองโกลผู้พิชิต และเห็นว่า ชาวมองโกลกำลังตระเตรียมการรุกรานครั้งต่อไปอีกแล้ว

“การสู้รบนี้ดูจะไม่มีวันจบสิ้น ช่างยืดเยื้อเหลือเกิน ไม่มีทางระงับได้เลย” ขุนนางจีนรำพันอย่างเศร้าๆ

“การสู้รบสามารถจบสิ้นได้” อาจารย์เซ็นพูด

 “ด้วยวิธีใดเล่า” ขุนนางจีนถาม

อาจารย์เซ็นยกมือตบหน้าขุนนางจีนนั้นฉาดใหญ่

ขุนนางจีนตกตะลึงและโกรธมาก.......ชายคนนี้หยาบคายเหลือร้าย!………เลวทรามที่สุด......รู้แล้วละว่า เราถาม แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย!..........คงจะเป็นปริศนาเซ็นบ้าๆ  อย่างของพวกนี้ละกระมัง.....เอะอะก็ว่ามีความหมายแฝงอยู่.......คนโง่!..........ไม่ใช่หรอก คงต้องมีความหมายแน่ๆ ...........ต้องมีความหมายบางอย่างในนี้แน่ๆ......

อาจารย์เซ็นพิจารณาหน้าตาของขุนนางจีนอย่างใกล้ชิดแล้วพูดว่า

“ท่านเองนั่นแหละ.....ที่หยุดการสู้รบได้แล้ว!”

http://stopovers.multiply.com/journal