ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:
Verification:
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: กระต่ายเกเร๛
« เมื่อ: เมษายน 19, 2013, 04:12:19 pm »

เ สี ย ง ก ร ะ ซิ บ @ ~ :  พื้ น ที่ เ ล็ ก . . เ ล็ ก


V e r s i o n  : พู ด ผ่ า น ภ า พ  ~ . .


ต อ น  : ด อ ก ไ ม้ ที่ ไ ม่ เ ห มื อ น ใ ค ร ! ^^
























แต่ .. สำหรับฉัน


.

.

.

" เธอไม่ต้องเหมือนใคร " .. ก็ได้ ｡◕‿◕｡



.

.

.



<a href="http://www.youtube.com/v/nuK1xCTAqVM" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">http://www.youtube.com/v/nuK1xCTAqVM</a>

.

.


.

 

# :13: . . Th@nks For Cr By :   BLOG       และ คุณ โลฟ (Loaf) เจ้าของผลงาน ลายเส้นง่ายๆ สไตล์เด็กๆ น่ารักๆ :19: นี้  , เพลงประกอบเพราะๆ จาก Youtube  & คุณ Foam Keeta เจ้าของ Clip มากมายด้วยนะคะ ^^




Ps • • จากข้อความในภาพแรก ขออนุญาตแก้ไข *** คำว่า "อีศพ" ►► "อีสป" ด้วยนะคะ ด้วยมิรู้ว่า แท้จริง ท่านเจ้าของผลงาน ตั้งใจเขียน ด้วยมีความหมายอะไรบางอย่างแฝง / เขียนผิดจริงๆ กันแน่ค่ะ  แต่จะยังไงก็แล้วแต่นะคะ ขอนุญาตถือวิสาสะ แก้ไข คำดั้งเดิม ที่ถูกต้อง ประกอบไว้ ตรงนี้ด้วยนะคะ  :13: ... หากมีอะไร ที่ผิดพลาด/บกพร่องไป ต้องขออภัย & ขอบพระคุณล่วงหน้า ไว้ด้วยค่ะ  :45:
ข้อความโดย: กระต่ายเกเร๛
« เมื่อ: มีนาคม 26, 2013, 03:59:11 am »



:13:. . Several letters that were not sent

I folded the letters to be many birds and sailboats.

.

.

หลีกหนี . . .โลกที่วุ่นวาย # $ @ %

ฉัน เขียน จดหมาย ถึง เธอ . .  :19:

จดหมาย. . .หลายฉบับที่ไม่ได้ส่ง ~

จดหมาย. . .หลายฉบับ ที่ถูกพับเป็นนก. . .ให้บินขึ้นไปบนฟ้า ~

จดหมาย. . .หลายฉบับ ที่ถูกพับเป็นเรือ. . .ให้ล่องลอยสู่ สายธารา ~

.

.

.

☺เธอคง. .ไม่รู้! ♥  





<a href="http://www.youtube.com/v/Zi5SKYfM65M" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">http://www.youtube.com/v/Zi5SKYfM65M</a>


# Th@nks For Cr By : Orangoing So much kha ^^
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 07, 2010, 01:33:25 am »

   

.. คนส่วนใหญ่อาจรู้สึก "กลัว" หรือ "อาย" .. ที่จะยอมรับ ความเป็นธรรมชาติในตัวเอง .. หรือ ยากที่จะเข้าใจและยอมรับความเป็นจริงของ "ธรรมะ" ในตัวเราทุกคนเองได้..ทั้งๆที่อันแท้ที่จริงแล้ว ..คำว่า ธรรมะ/ธรรมชาติไม่ได้ หมายถึงเฉพาะ สิ่งที่ดีๆ บุญ กุศล / พลังงาน ความคิด อะไรใดๆในเชิงบวก (+) เท่านั้นนะคะ ... แต่ ในความเป็นจริงที่ผู้คนทั่วไป หรือตลอดจนผู้ศึกษาธรรมบางท่าน อาจลืมนึกไป หรือ รู้ แต่ก็ยังคงหลอกตัวเอง ไม่ยอมรับ /ผลักสิ่งไม่ดี อกุศล บาป ความชั่ว เลวร้าย ทั้งหลายที่เป็นพลังงานในเชิงลบ(-) ให้ออกห่างจากตัว จนบางครั้ง เกิดภาวะเห็นแก่ตัว หรือ "รักหน้า" "รักตัวกลัวตาย" "กลัวเสียเครดิต" กลัวเสียหน้า จนถึงกับ โยนสิ่งไม่ดีเหล่านั้นไปให้/ป้ายผู้อื่น .. โดยหารู้ไม่ว่า จะแม้จะโยน/ป้ายยังไง ก็หนี ไม่พ้น เจ้า "ความผิด" ที่เกาะติดอยู่ในมโนธรรมสำนึกของเราเอง ตรงนี้ไปได้หรอกค่ะ ....ทวิภาวะ (Principle of Duality) ของด้านขาวและดำในตัวเรานี้ อาจ จะ เรียก/อธิบาย อีกอย่างได้ว่า .. แท้ ที่จริงแล้ว มนุษย์เรา มี 2 สภาวะ/2ด้านในตัวเสมอ.. ทั้งด้านมืด (หยิน) ด้านสว่าง(หยาง) .. คำ ว่า "กลาง" ที่แท้จริงนั้น อาจฟัง/พูดได้ง่ายในรูปแบบของทฤษฎี แต่เข้าถึงได้ยากในการปฎิบัติจริง  .. แต่ก็ไม่ยากเกินความตั้งใจและพยายาม ด้วยศรัทธาความจริงใจที่จะแปรเปลี่ยนไปเป็นพลัง...อีกทั้งแรงความมุ่งมั่นแห่งปณิธานที่จะสรรค์สร้างความดี และไปให้ถึงจุดหมายปลายทางแห่งฝั่งธรรม..


(พิมพ์มาถึงตรงนี้แล้ว ขอละ เรื่องของ คำว่า "กลาง" ..ไว้แต่เพียงเท่านั้นก่อนนะคะ แล้วจะขอร่วมศึกษาเรื่องความเป็นกลางตรงนี้ใน ตอนต่อไปนะคะ) .. :07:
 
 


 
 
[jwp=250,24,image]http://dc162.4shared.com/img/121865783/279ef252/dlink__2Fdownload_2FjIxL5lL8_3Ftsid_3D20100906-150616-82b0909a/preview.mp3[/jwp]
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 02:32:12 pm »

 


  แต่สำหรับข้าพเจ้าแล้ว .. การหลอกตัวเอง ด้วยคำว่า "ผู้ใหญ่" .. มันช่างทำให้อึดอัด น่ารำคาญ ไร้อิสระ ทั้งทาง สัญชาตญาณของจิตใต้สนึก ความคิด คำพูด จนรวมไปถึงการกระทำสิ่งต่างๆได้อย่างเสรี ซะเหลือเกินค่ะ  .. และ เจ้าความรู้สึกอึดอึด ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ตรงนี้แหละค่ะ .. ที่ ข้าพเจ้า รู้สึกว่า มันคือ การ "แอ๊บแบ๊ว" ของจริง .. (เพราะเรากำลัง ฝืนธรรมชาติความเป็นเด็ก ความบริสุทธิ์ ใสซื่อ (ภาวะแห่งจิตเดิมแท้) ของเรา  ด้วยการแอ๊บ/แอบซ่อนความรู้สึก ที่มันแบ๊วๆแน๊วๆใสๆ .. แบบนั้นตามภาวะธรรมชาติของมันเอง ด้วยการตีกรอบ หรือ กดทับ "หัวใจเด็กน้อย" :19: ในตัวเรา แถมตีตรวนล่ามโซ่ไว้อย่างแน่นหนาด้วยความ "ความหลงแห่งอวิชชา" "มายา" อีก "กิเลส" ที่เป็นเสมือนหนึ่งเครื่องพันธนาการที่มองไม่เห็น แต่สามารถทำหน้าที่จองจำ กักขังจิตและกายใจเราไว้ได้อย่างหนาแน่น..โดยที่หลายครั้งผู้ถูกจองจำ/พันธการไว้นั้นไม่รู้ตัว/อาจรู้แต่ก็ยินดีและเต็มใจให้เป็นไปเช่นนั้นตามอำนาจแห่งกิเลสที่เกิดขึ้น และ สะสมพอกพูนขึ้นทุกวันดุจดินพอกหางหมู.. ไม่ก็มัมมี่ที่โดนพันผ้าขาวไว้ทั้งตัว ขยับเขยื้อนเคลื่นไหวไร้อิสระ จะเดินเหิรก็ เก้ๆกังๆ กึ่งผีดิบ กึ่งโรบอท.. ช่างน่าอึดอัดอะไรเช่นนี้หนอ ...เฮ๊ออ!!~ 









ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 02:46:54 am »

   :23: ..อันที่จริง ยังมีเรื่องราวที่อยากร่วมแชร์/ถ่ายทอดตรงนี้อีกนะคะ เพียงแต่ว่า คืนนี้ดึกมากๆละค่ะ คงต้องของตัวไปพักผ่อนก่อน แล้ว ทิ้ง เจ้าภาษาญี่ปุ่น ข้างล่างไว้ .. ทำความรำคาญใจเล็กน้อย-ปานกลาง จน อาจถึงมากเป็นหย่อมๆ และอาจมีเมฆฝนตั้งเค้า ฟ้าร้องฟ้าผ่า ตามมาก็เป็นได้ .. แต่ ถึงแม้จะรู้ แต่ก็จำต้อง "ขัดใจ" ท่านผู้อ่าน ด้วยเหตุผลดังกลาวมาข้างต้นนั้นแลเจ้าค่ะ ... นอนหลับ เต็มอิ่ม  ยิ้มหวานเต็มลัก พักผ่อนเต็มที่ แฮปปี้เอนี่ไทม์ :19: น๊าคะ .. ทุกท่าน ธรรมนิทราสวัสดิ์ค่ะ  ^^ ..:13:




   
 

                                                                                    つづく
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 02:17:44 am »

 
 
.. ที่นี้ หันมาแชร์ความรู้สึกของมุมมองในความเป็นจริงที่ซ้อนมิติสมมติอยู่ .. ในทางโลกเราบ้างนะคะ .. ข้าพเจ้า เชื่อและสัมผัสได้ลึกๆ ตลอดเวลา ว่า .. ไม่ใช่แค่ เพียง ข้าพเจ้า หรือ ผู้ใหญ่บางคนเท่านั้น ที่ปรารถนาที่จะ มี พื้นที่เล็กๆ.. หรือต้องการคงไว้ซึ่งความเป็นเด็กในหัวใจ แต่ กล้าที่จะบอกได้เลยค่ะ ว่า ..  โดยธรรมชาติแล้ว ทุกคน ปฎิเสธ สิ่งนี้ไม่ได้เลยค่ะ เว้นแต่ เค้าผู้นั้น จะหลอกตัวเอง และหลอกคนอื่นได้อย่างแนบเนียนประหนึ่ง18มงกุฎมืออาชีพเท่านั้นค่ะ ..
 
ลึก..ลึก..แล้ว ข้าพเจ้าเชื่อว่า  "ผู้ใหญ่" ทุกคน .. มีความรู้สึก/ความต้องการ ตรงนี้ ไม่ต่างกันค่ะ .. เพียงแต่ ด้วยบทบาท ภาระหน้าที่ การงาน ตลอดจนความรับผิดชอบมากมายในสังคม .. ทำให้ แต่ละคน ต้องเก็บซ่อน "ความต้องการย้อนคืนวันเวลา" .. ในวัยเด็ก  เก็บกด ปิดบัง หลอกอำพรางความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองไว้ ด้วยความเคยชิน ของ "การใส่หน้ากาก" หลอกคนอื่นจนกลายเป็นนิสัยชนิดที่แม้ไม่ต้องสั่ง แต่จิตก็จะรับรู้และทำไปได้แบบออโตเมติกกันเลยทีเดียวเชียวค่ะ


 .. บ้างก็ก่อกำแพงกั้นความรู้สึกต้องการเป็นเด็กตรงนี้ไว้ เพราะ "กลัว" .. จะถูกมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ดูแคลน ถูกตำหนิด้วยความคิดที่แปรรูปเป็นภาษาอักษร/คำพูดในเชิงลบว่า "ปัญญาอ่อน" , "ติงต๊อง" , "แอ๊บแบ๊ว", "ไร้สาระ" ฯลฯ



 
:45:   :45:    :45:


 
 
 
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 01:51:32 am »

อ้างจาก: แก้วจ๋าหน้าร้อน ที่ กันยายน 06, 2010, 01:13:48 am
^^ ใต้ร่มธรรมเป็นพื้นที่ใหญ่และสาธารณะ เอามากๆครับ 55+
อ่านที่พี่น้ำฝนพิมพ์ แล้วประทับใจครับพี่น้ำฝน ขอบคุณนะครับที่มีพี่อยู่ที่นี่ ธรรมะอวยพรครับ^^


 :13:

 
    :yoyo111: แหะ แหะ ^^" .. แบบว่า ยังพิมพ์ไม่จบ/เสร็จเลยอ่าค่ะ แค่กลัวว่า ..ข้อมูลจะอันตรธานหายไป แบบไม่ทันได้เซฟไว้เหมือนคราวก่อนๆอ่าค่ะ ก็เลยต้อง พิมพ์ไป แปะ ขึ้น บอร์ดไปด้วยค่ะ   :23:
 


อ้างถึง
   ขอบคุณบอลมากเลยนะคะ ที่ได้เมตตาเปิดพ.ทตรงนี้ให้ พี่ได้เข้ามากระชับ เอ๊ยย แชร์ อะไร บางอย่างที่มันอาจจะดูเล็กน้อย/ไม่เข้าท่าเอาซะเลยในสายตาใครหลายคน ...แต่ ก็ อาจจะเป็น แนวคิด ประโยชน์จิ๊บๆ เล็กๆน้อยๆ หรือ อย่างน้อยก็ให้ช่วยเพิ่มรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากให้ใครบางคน/แค่ซักคนได้บ้างละน่า เน๊อะ  :yoyo100: ..
 
 
 
 
^^ ใต้ร่มธรรมเป็นพื้นที่ใหญ่และสาธารณะ เอามากๆครับ 55+ ◄◄ ถั่วต้มม เอ๊ยยถูกต้องน๊าคร๊าฟฟฟ แต่ .. ณ เฉพาะ.มุมของพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ ตังหากคะ ที่พี่ อาศัยเป็นพื้นที่เล็กๆในการร่วมแชร์บางสิ่ง บางอย่าง กับ นักเดินทางทุกคนที่ตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ที่หลงเข้ามา ณ.ที่ตรงนี้ ค่ะ ^^

 
 อ่านที่น้องชายคอมเม้นท์แล้วก็รู้สึกประทับใจและดีใจเช่นกันค่ะ ..ขอบคุณมากนะคะ อยากบอกว่า บอกคุณมากเหลือเกินค่ะ สำหรับกำลังใจและโอกาสดีๆที่มีให้พี่สาวคนนี้มาตลอด...ขอบคุณฟ้าดิน ขอบคุณแสงธรรมที่นำทางพวกเรา มาเจอกัน ณ.ใต้ร่มธรรม แห่งนี้ ขอบพระคุณป่ะป๊าหม่าม๊า ขอบพระคุณคุณครูบาอาจารย์ทุกท่าน ...ที่ลืม ขอบคุณไม่ได้เลยอีกคน เธอ คือ .. ผู้หญิงคนนั้น ^^ ... ผู้หญิง ใจดี ขี้เล่น มากความสามารถ นามว่า "ลิโพ" .. ถ้าไม่มีเธอ วันนั้น .. ก็ คง ไม่มี "ฉัน" (ตัวพี่) ในวันนี้ ที่นี่เช่นกันค่ะ ^^ ..ขอบคุณมากมาย เกินบรรยายนะคะ ลิเท็นจ๋า ^^ ..
 
 
และ ขอขอบพระคุณ อีกหนึ่งแรงบันดาลใจ นั่น คือ พี่ชายใจดีนักปั่นคนเก่งเจ๋งรอบด้าน ทั้งงานเขียน บทกวี บทกลอน ธรรมะ ..ที่เป็นเหมือนไอดอล ให้น้องสาวคนนี้ ที่ชื่อ Pure+ โดยที่เชื่อแน่ว่า พี่ปั่น(น่องโป่ง)เองก็คงไม่รู้ตัวเช่นกันค่ะ  :12: ..
 
 ลืมขอบคุณไม่ได้อีกเช่นกันค่ะ สำหรับ อีก 1 Idol ที่ไม่ธรรมดา ทั้งภาษา มุมมอง ทัศนะวิสัยในการมองโลก เหนืออื่นใด จิตใสใสที่หยั่งลึกเข้าใจธรรมะได้อย่างเป็นธรรมชาติ .. ในทุกรูปแบบ โดยอิสระ ไร้กรอบ ไร้พรหมแดน .. ขอบคุณนะคะ คุณมดเอ๊กซ..ไชยา :12:
 
 
 
 
สุดท้าย..ที่ต้องขอบคุณอีกเช่นกัน คือ เหล่าทีมงานพี่น้องผองเพื่อน กัลยาณมิตร ตลอดจนสมาชิกที่น่ารักทุกท่านทั้งในโหมดทางธรรม-ทางโลก .. ที่มารวมตัวกัน จนก่อเกิด เป็น ความมหัศจรรย์ที่ลงตัว ในแต่ละแบบ แต่ละ สไตล์ในแบบฉบับของตัวเองได้อย่างกลมเกลียวและกลมกลืน .. ณ. พื้นที่เล็ก..เล็กๆ ใต้ร่มธรรมบ้านใหม่หลังเก่า อกาลิโกแห่งนี้ ด้วยใจจริง :19: ...มา ณ.ที่นี้ ด้วยค่ะ ^^
  


 
 
 
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 01:15:48 am »

 
 .. ยิ่งนับวัน ที่ "ตัว" และ "จิต" ของข้าพเจ้า นั้นได้ สัมผัส และ ศึกษาธรรมะ แบบธรรมชาติ (ใช้จิตสัมผัสซึมซับแบบไม่ต้องท่องจำเป็นนกแก้วนกขุนทอง) นานวันขึ้น .. ความสัมผัสรู้ซึ้ง ถึง "การใช้หัวใจ"  :19: มองเห็น/สัมผัสได้ ถึง "ธรรมะใกล้ตัว" ท่ามกลางใช้ชีวิตประจำวันปกติๆแบบคนธรรมดาทั่วไป .. โดยไม่ต้อง ไปนั่งฝึกจิตที่วัด แค่ ทำจิตให้นิ่ง มองทุกสิ่งด้วยสัมผัสจาก "จิต" ซึ่งเป็นสภาวะภายใน  ไม่ใช่แค่ "ตาเนื้อ" ซึ่งเป็นอวัยวะภายนอก ... ทำให้การเข้าใจกับสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว นับวันก็ยิ่งเพิ่ม มากขึ้นๆ .. โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไปค่ะ 

  .. ผ่านมาจน ถึงวันนี้ ทำให้ ข้าพเจ้า เริ่มสัมผัส และ เข้าใจ ถึง ความหมายของ คำว่า "พื้นที่เล็ก..เล็ก" .. และ ความหมายของเนื้อเพลง ในอีกมุมมอง/รูปแบบหนึ่งของทางธรรม ว่า ..

     คำๆนั้น ที่แท้ .. "จิต" (พื้นที่เล็ก..เล็ก) ที่อยู่ในตัวของคนเรานั้น เค้าเรียกร้อง หรือ มีความต้องการโดยธรรมชาติ ที่ปรารถนาต้องการจะย้อนคืนสู่ .. ความบริสุทธิ์ ใส ไร้เดียงสา (จิตประภัสสร) และ มีความดีงามอยู่แล้วโดยสมบูรณ์ตามธรรมชาติ โดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไรใดๆเพิ่มเลยแม้สักน้อย..
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 01:13:48 am »

^^ ใต้ร่มธรรมเป็นพื้นที่ใหญ่และสาธารณะ เอามากๆครับ 55+
อ่านที่พี่น้ำฝนพิมพ์ แล้วประทับใจครับพี่น้ำฝน ขอบคุณนะครับที่มีพี่อยู่ที่นี่ ธรรมะอวยพรครับ^^


 :13:
ข้อความโดย: ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ
« เมื่อ: กันยายน 06, 2010, 12:43:37 am »

 
     
♫ ~ ขอ .. พื้ น ที่ เ ล็ ก . . เ ล็ ก  ^^ ..  :13:
     
นี้ ยั ง เ ป็ น  :19: เ ด็ ก อ ยู่ ไ ด้ ไ ห ม ? .. ♪ ~ 
   




   .. เอิ่มม แบบว่า .. นั่งคิดอยู่นาน พอสมควร ว่าจะใช้ชื่อ กระทู้นี้/พื้นที่ ตรงนี้ ว่า ยังไงดีหนอ  เพราะปกติแล้ว เวลาที่ ข้าพเจ้า หาข้อมูลมาลง เพื่อเป็นประโยชน์/ข้อคิด ธรรมะ คติเตือนใจ นิทาน หรือ นานาสาระ ตลอดจนไร้สาระ ขำๆ ฮาๆ อะไรก็แล้วแต่นะคะ ข้าพเจ้า มักจะไปเจอข้อมูลเหล่านั้น โดยบังเอิญ เช่น ท่องเว็บ หารูปเล่นๆ/หาอะไรที่จรรโลงใจ อ่าน/ฟังเพลงๆ .. โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง เวลาเซิร์ชหาเพลงฟังตาม Google ก็จะไปเจอข้อมูล บทความ จากเว็บ/บล๊อกที่กดเข้าไปตามลิงค์ที่สุดแต่ Google นำทางไปค่ะ แล้วเมื่อได้อ่านแล้วรู้สึกประทับใจ ชอบ หรือเห็นว่าเป็นประโยชน์กับผู้อื่นได้ ก็จะนำมาแบ่งปัน ให้ทุกท่าน โดยให้เครคิต ท่านเจ้าของบล๊อก/เว็บนั้นๆ อยู่เสมอค่ะ .. แต่ วันนี้ รู้สึกว่า อยากจะตั้งชื่อกระทู้นี้ .. ตลอด จนการพิมพ์ถ่ายทอดความรู้สึก/เล่าเรื่องราว/ประสบการณ์ต่างๆผ่านตัวอักษร ด้วยความรู้สึกของตัวข้าพเจ้าเอง โดยไม่ไปคัดลอกความคิด/บทความของผู้หนึ่งผู้ใดมาลง .. จะมีบ้างก็แต่ ข้อมูลที่เกี่ยวกับรูปภาพประกอบ บทเพลง รวมไปถึงข้อมูลสำคัญต่างๆ (ซึ่งมีเจ้าของ มีลิขสิทธิ์ที่แท้จริงอยู่แล้ว) .. นอกเหนือจาก ข้อมูลจำเป็นที่ต้องอิงอาศัยผู้อื่นดังกล่าวแล้ว ... ข้าพเจ้า อยากจะ ร่วมแชร์ /ถ่ายทอดสิ่งนี้ จาก ความรู้สึกลึกๆที่สัมผัสได้ด้วยหัวใจผ่านปลายนิ้วบนแป้นพิมพ์เพื่อถ่ายทอดประสบการณ์/เรื่องราวต่างๆ ในทุกๆมุมของข้าพเจ้าเท่าที่.. Memory network of my mind จะสามารถ ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีที่สุดค่ะ.. บอกตรงๆเลยนะคะ ตอนแรกๆที่พยายามคิด คิด คิด แล้ว ก็คิด จะหาชื่อกระทู้ที่เหมาะสม .. ยิ่งคิด ก็ ยิ่งหาไม่ได้ คิดไม่ออกเลยค่ะ .... ก็ เลย เลิกคิดค่ะ แล้ว ก็ แค่นึกในใจเฉยๆว่า ช่างมันเหอะ .. ลองพิมพ์ๆ เล่าๆ หรือ ลงอะไรที่อยากจะร่วมแชร์ตรงนี้ ออกมาก่อน เดี๋ยวเสร็จแล้ว ค่อยตั้งชื่อก็ได้เนอะ ... แต่เชื่อมั้ยคะ พอเรา ไม่ใส่ใจ ที่จะ "คิด" หรือ "เลิกใช้ความคิด" .. ตรงนั้น  .........จู่ๆ ชื่อ กระทู้ คำที่คุ้นเคย ก็ หลุด ปิ๊ง!~ ไหลออกมาเองจากความรู้สึก ขอ ย้ำ นะคะ ว่า .. มาจากความรู้สึกที่จิตสัมผัสได้ ณ.ขณะที่เลิกใช้สมองคิดตรงนั้น ..คนทั่วๆไปอาจรู้สึกว่าแปลกดีเนอะ.. แต่สิ่งนี้ จะไม่แปลกเลยสักนิด สำหรับผู้ศึกษา หรือ พอมีพิ้นฐาน เข้าใจในเรื่องของ ธรรมะ/ธรรมชาติ ..ของคนเรา มันก็เป็นแบบนี้ นี่เองค่ะ .. เคยลองสังเกตุมั้ยคะ บางอย่างเราตั้งใจอยากที่จำจะเก็บไว้ในความทรงจำให้ยาวนาน เนิ่นนานที่สุด ...แต่เรากลับลืม ได้อย่างง่ายดายซะนี่ .. แต่ตรงกันข้ามเรื่องบางอย่างที่ตั้งใจ/อยากจะลืมๆมันไปให้หมดสิ้น...มันดั๊นน กลับ ติดอยู่เหนียวแน่นยังกะใช้กาวตราช้างทาไว้ก็ไม่ปานค่ะ ..



   แล้วในที่สุดก็มาลงตัวที่ คำว่า "พื้นที่เล็ก..เล็ก" .. หลายๆคนที่ได้อ่าน/แค่ฟังดู คงไม่รู้สึกอะไรมากมายกับคำๆนี้..แต่สำหรับ ข้าพเจ้าแล้ว คำนี้ มีความหมาย ทั้งในทางโลก และ ทางธรรม ผสมผสานกันได้อย่างเรียบง่ายและลงตัวที่สุดแล้วค่ะ ^^ .. ด้วยเหตุผลหลายประการ อนึ่งเพลงที่ชื่อเดียวกันกับกระทู้นี้ เป็นเพลงโปรดของข้าพเจ้า ซึ่งก่อนหน้านั้น นับถอยหลังไปหลายปี .. ได้มี น้องสาวคนนึง ส่งเพลงนี้ให้กับ ข้าพเจ้าฟังทางอินเตอร์เน็ท ขณะกำลัง Online Msn คุยกัน.. โดย เธอ บอกกับข้าพเจ้าว่า :  "พี่เคยฟังเพลง พื้นที่เล็ก..เล็ก ของ บอยตรัยฯป่ะ .. ตอนได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรก คิดถึงพี่เลยอะ เนื้อเพลงมันใช่ พี่เลยนะเนี่ยย.." .. หลังจากนั้น เธอก็ส่ง Link เพลงนี้ผ่าน Msn มาให้ข้าพเจ้าได้ฟังเป็นครั้งแรกในตอนนั้นทันที..

  ...หลังจากที่ได้ฟังแล้ว ข้าพเจ้า อดที่จะแอบอมยิ้มตามเล็กๆ ตอนที่ฟังเพลงคลอไปด้วยไม่ได้ .. เพราะ "มันใช่" .. อย่างที่น้องเค้าบอกมาจริงๆซะด้วยค่ะ ^^" .. หลังจากวันนั้น.. เพลงๆนี้ ก็กลายมาเป็น โลโก้ เป็นเพลงประจำตัว ของข้าพเจ้า นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ..

  และจำได้ไม่ลืมว่า..ที่บอร์ดอกาลิโกบ้านเก่าของพวกเรา ใน Blog พื้นที่ส่วนตัวห้องสมาชิก ข้าพเจ้าก็ได้นำเพลงนี้ไปลงไว้ เป็นมุมเล็กๆ พื้นที่เล็กๆของข้าพเจ้า ณ.ตรงนั้น

 .. ซึ่งตอนนั้น ความรู้สึกที่สัมผัสได้ ณ.ช่วงเวลานั้น เกี่ยวกับ ความหมายของชื่อเพลง "พื้นที่เล็ก..เล็ก" นั้น ยังเป็นไปในรูปแบบของความรู้สึกทางโลก/มุมมองแบบเด็กๆแคบๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร..เป็นพิเศษ กับ ความหมายในทางธรรมที่ซ่อนอยู่ในชื่อเพลง/เนื้อเพลง เหมือน ณ.เวลานี้ เลยสักนิดค่ะ ..


 

   
   
[jwp=350,24,image]http://stream.you2play.com/image/song/mp3_e22f6d6351f59cffc0eb8592b37521c4.mp3[/jwp]
   
จะต้องถอนใจ อีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไป

การเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคย ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือ ไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้ว ต้องทำอย่างไร

เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในใจ เขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา

ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ไม่ว่านานเท่าไหร่ ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ เอาไว้

ตรงขอบฟ้านั้น มีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝันได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้น เด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือเดินไปด้วยกัน

 :13: เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา

ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ไม่ว่านานเท่าไหร่ ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ จะอยู่กับฉันตลอดไป

(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
อยู่กับฉันตลอด ไม่ให้ใครแย่งไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)