ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 14, 2010, 09:58:18 pm »ชอบคนเล่น เอ๊ย ชอบเสียงเปียโนครับ เพราะจัง^^
ขอบคุณครับพี่มด
ขอบคุณครับพี่มดขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: กันยายน 14, 2010, 09:20:41 pm »เห็นว่าต้นฉบับจะเป็นหนังสือการ์ตูนประกอบภาพของนักเขียนชาวไต้หวัน
ชื่อจิมมี เหลียว น่ะคะ
ภาพการ์ตูนของเขาน่ารักมากๆค่ะ
แล้วทุกเรื่องก็มีข้อคิดดีๆแฝงอยู่เยอะเลยนะคะ ^_^
ขอบคุณ คุณมดเอ็กที่นำมาให้ได้ชมและอ่านอีกครั้ง
ชอบมากค่ะ ^_^
ชื่อจิมมี เหลียว น่ะคะ
ภาพการ์ตูนของเขาน่ารักมากๆค่ะ
แล้วทุกเรื่องก็มีข้อคิดดีๆแฝงอยู่เยอะเลยนะคะ ^_^
ขอบคุณ คุณมดเอ็กที่นำมาให้ได้ชมและอ่านอีกครั้ง
ชอบมากค่ะ ^_^
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กันยายน 14, 2010, 09:05:35 pm »
เรื่องย่อ :
เป็นหนังรักโรแมนติกที่ทำได้ดีไม่แพ้เจ้าแห่งหนังรักโรแมนติกอย่างเกาหลีเลย ทีเดียว เปิดฉากด้วยช่วงเวลาฝนตก นางเอกถือร่มสีแดงเพียงผู้เดียวท่ามกลางผู้คนมากมายบนทางม้าลาย ของถนนแห่งหนึ่ง เสียงของสายฝน แห่งความเศร้าสลดในความคิดของใครหลายต่อหลายคน ถูกกลบด้วยเสียงของคนที่เชื่อในความรัก และมีความหวังในความรักอย่างสูง ทำให้หัวใจชุ่มช่ำ เพราะสักวันก็คงได้พบใครบางคน ทั้งสองคนต่างพันธ์ผูก เชื่อมกันไว้ด้วยจิตวิญญาณ... ต่างเข้าใจในอารมณ์ งดงามเหมือนดั่งสัจธรรมอันเที่ยงแท้... หากแต่ความไม่เที่ยงแท้ ยิ่งงดงามกว่า... ทั้งสอง...ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ดังนั้น จึงไม่คาดหวังว่าดวงชะตาจะมาประสบพบกัน อาจเคยพบกัน ตาม ถนน บันได บนระเบียง และทุกหนทุกแห่ง ทั้งสอง...อาจพานพบกันและกันมานานแสนนานแล้ว อยากถามว่าพวกเค้า จำได้รึเปล่า? ว่าอาจเคยพบกัน ต่อหน้าต่อตา ตรงประตูหมุน หรือ อาจเคยพูดกันในฝูงชนแออัดว่า.. " ขอโทษ " หรือ อาจเคยส่งเสียงทางสายโทรศัพท์ว่า... " คุณต่อผิด แต่ทว่า... ฉันรู้คำตอบของพวกเค้า ซึ่งก็คือ " ไม่ " พวกเค้าต่างจำกันไม่ได้ พวกเค้าคงจะตะลึงงัน หากรู้ว่าโชคชะตาเล่นตลก กับพวกตน และอาจไม่ยินยอมพร้อมใจ ที่จะเปลี่ยนไปตามโชคชะตา ดุจฟ้าเป็นใจเปิดโอกาสให้พวกเค้า แล้วก็ปิด... ขวางกั้น หนทางพบ ประสบพักตร์ ฟ้าหัวเราะเยาะเสียยิ่ง ดุจผู้หญิงเลี้ยวซ้าย...ผู้ชายเลี้ยวขวา คนเรา พบกัน รักกัน จึงจะเรียกว่าเป็น คู่แท้ หากคนนึงรัก แต่อีกคนนึงไม่รัก ต่อให้พบกันเป็นล้าน ๆ ครั้ง ก็ไม่เรียกว่าเป็น คู่แท้ คนที่รัก จะยื้อยุด ฉุดรั้งเค้าไว้...ทำไมเล่า....
ดูเอง ตามลิ้ง นี้ เปิดฉากมา ฝนตกเยย
http://www.youtube.com/watch?v=WWuVLFxl8tM
ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: กันยายน 14, 2010, 08:49:45 pm »
เคย ใส่เนื้อร้อง นะ
ใส่ เมื่อก่อนจะมาเว็บ พลังจิตโน่น
กี่ปีมาแล้วหว่า ใส่ค้างไว้ น่ะ ยังไม่จบเลย
ขาด แรงใจ แรงบันดาลใจ อะไรซักอย่าง เลยหมด คำ ว่ะ ไม่ไหล
ซัก วันเราจะแต่งให้จบ ชอบทำนองเพลงนี้ และ บทภาพยนตร์ ให้แง่คิดดี
ชอบบทกวี จีนท่อนหนึ่ง ในหนังด้วยยยย
ทำนอง บาดใจ ใจละลาย เลย ทนไม่ไหว เลยจับปากกา ขีดดดดดด ได้แว้บ ๆ
หรือ เราจะต้อง ตามหาอะไร บางอย่าง แล้วคำ จะไหลมา ล่ะ
ดูหนัง ละครแล้วย้อน ดูตัว สาธุ
มี 3 เวอ ชั่น แต่ เราเอง ชอบ ไวโอลิน เสียงมัน บาดขั้วหัวใจ หนาว ๆ ห่าง ๆ หวิว ๆ ลึก ๆ ว่ะ
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=qolm07KlhYY[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=gAdw1gaPrtI[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=HzSizXHN4ck[/youtube]