ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: กันยายน 22, 2010, 09:09:06 pm »

 :45: ขอบคุณครับพี่แทน ^^
ผมแพ้บ่อยจนไม่ได้ใฝ่หาสิ่งที่เรียกว่าชัยชนะแล้วครับ บางครั้งการเป็นผู้แพ้ที่สงบนิ่งจะดีกว่าผู้ชนะที่เคลื่อนไหวไม่หยุดเลยครับ
ข้อความโดย: แก้มโขทัย
« เมื่อ: กันยายน 22, 2010, 07:08:11 am »

ขอบคุณครับคุณครูแทน
ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: กันยายน 22, 2010, 04:33:50 am »

 :47:  มีแพ้มีชนะ และมีเสมอ เสมอ เสมอ เสมอ :46:
ข้อความโดย: ดอกโศก
« เมื่อ: กันยายน 21, 2010, 09:40:17 pm »

สิ่งที่แพ้มาตลอด..และพยายามจะเอาชนะมาตลอดเหมือนกัน
แต่ยังทำไม่ได้ก็คือ "แพ้ใจตัวเอง" ค่ะ  :14:
ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: กันยายน 21, 2010, 09:27:12 pm »

 :45: ขอบคุณนะค่ะคุณแทน
ข้อความโดย: แปดคิว
« เมื่อ: กันยายน 21, 2010, 08:59:37 pm »



ความพ่ายแพ้... ดูแล้วไม่เป็นเรื่องที่พึงปรารถนา
แต่คุณรู้ไหมว่า
ความพ่ายแพ้ทำให้คุณเป็นคนที่สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น

สังคมปัจจุบันที่เต็มไปด้วยการแข่งขันแก่งแย่ง
ตั่งแต่อนุบาลเลยทีเดียว
พวกเราถูกปลุกฝังให้ตั้งเป้าหมายที่ต้องอาศัยการชนะคนอื่นๆเพื่อให้เข้า
สู่เป้าหมาย

เราลองมองดูเพื่อนๆของเรา
จะเห็นว่าหลายๆคนเป็นคนที่แพ้ไม่ได้ ไม่ผิด พวกเขาไม่ผิด
ยิ่งถ้าเป็นคนที่มีการศึกษาสูง ย่อมทะเยอทะยาน มาก
พวกเขามุ่งที่จะชนะ ชนะ และชนะ แต่ถ้าเขาเกิดแพ้ขึ้นมาละ
เขาจะทนไม่ได้ และพยายามหาทางออกที่รุนแรง พวกเขาเป็นโรค
แพ้ไม่เป็น

โรคแพ้ไม่เป็นนี้รุนแรงมากครับ ยกตัวอย่างเช่น
ในเรื่องความรัก ลองถ้าคนแพ้ไม่เป็นอกหักขึ้นมา
พวกนี้จะมีปฎิกิริยาโต้ตอบที่รุนแรงมาก
ทางออกของคนเหล่านี้
อาจรุนแรงถึงขั้นฆ่ากันตายอย่างที่หนังสือพิมพ์ลง
ข่าวอยู่ทุกวัน

ทำไมหรือ...ก็เพราะว่า
เขาไม่รู้จักการที่จะมองเหรียญสองด้าน ว่า บางครั้ง
ในเกมชีวิต เราจะชนะเรื่อยไปนั้นคงไม่ได้
จะต้องมีบางเกมที่เรา ต้องรู้จักแพ้
เปล่า...ไม่ใช่ไม่สู้
แต่เมื่อถึงจุดที่เราเห็นว่าเราแพ้แล้ว
เราก็ต้องรู้จักที่จะยอมรับมัน
ไม่ใช่ดันทุรังที่จะเอาชนะให้ได้แต่ฝ่ายเดียว

เกมชีวิต...ถือเป็นเกมที่แตกต่างจากเกมอื่นๆ
รวมถึงเกมธุรกิจต่างๆ
ที่ผู้เล่นมุ่งหมายจะเอาชนะอย่างเดียว แต่เกมชีวิต
การพ่ายแพ้บางครั้ง กลับเป็นเรื่องที่มีค่ามากกว่าการชนะ


เราเคยลองถามตัวเองบางไหมว่า หากเราชนะ ชนะ และ ชนะ
โดยไม่รู้จักแพ้บางเลยนั้น
สร้างความสูญเสียมิตรแท้ไปแล้วเท่าไร
หรือทำให้เกิดศัตรูเพิ่มขึ้นมาหรือไม่
แต่ถ้าเรายอมที่จะแพ้บาง เพื่อรักษา มิตรภาพอันดี
ผมถือว่าก็สมควรที่ยอมรับการพ่ายแพ้

หลายคนคงเคยอ่านหนังสือประเภท How to
ที่เน้นให้มนุษย์เกิดความ ทะเยอทะยาน
และมีกลยุทธ์ต่างๆเพื่อเอาชนะคนอื่น
แต่ผมว่าหนังสือประเภท How to ควรจะมีเรื่องของ
กลยุทธ์ต่างๆ ที่จะแพ้บ้าง

หากทุกคนในโลกนี้ตั้งเป้าหมายที่จะเป็นที่หนึ่งกันหมด Ok
มันคือความทะเยอทะยาน แต่คุณว่าสังคมมันจะน่าอยู่ไหม
หากเราย่อมเป็นที่สอง หรือที่สาม
แต่เราสามารถที่จะสรรสร้าง ชีวิตให้มีความสุขได้
สิ่งเหล่านี้มันมีคุณค่ามากกว่าหรือไม่

ผมเห็นอ่านเรื่องราวนักธุรกิจหรือนักการเมืองที่ยิ่งใหญ่
แม้ว่าในหน้าที่ การงานของพวกเขาจะทำงานได้อย่างไร้ที่ติ
เขาชนะมาตลอด แต่ในเกมชีวิตพวกเขากลับสอบตก
เพราะเขาเอานิสัยในการเอาชนะ กลับไปใช้ในครอบครัว

เห็นบางคนเลี้ยงลูก ให้ลูกๆแข่งขันกัน
ครับถือว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่เราคงต้อง คอยบอกด้วยว่า
เรามีสิทธิที่จะชนะและพ่ายแพ้เท่าๆกัน
บางคนสงสัยว่าหากเรายอมรับที่จะพ่ายแพ้
นั้นเป็นการแสดงถึงความ อ่อนแอด้วยหรือไม่ ผมกลับมองว่า
ความพ่ายแพ้นี้เอง ที่จะเติมเต็ม
ความเป็นมนุษย์ของเขาให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
เขาจะรู้จักดำรงชีวิตอย่าง
กล้าหาญที่จะเข้มแข็งต่อไปในอนาคต

การที่คนหนึ่งจะย่อมรับถึงความพ่ายแพ้
ผมว่าจะต้องใช้ความกล้าหาญ อยู่ไม่น้อย

คนที่แพ้ไม่เป็นต่างหากละที่เป็นคนอ่อนแอ

http://variety.teenee.com/foodforbrain/29558.html