ตอบ

ข้อความโดย: ฐิตา

« เมื่อ: กรกฎาคม 16, 2010, 04:45:15 am »

ใส่การอ้างถึงคำพูด

ผมทำงานเป็นพนักงานดับเพลิงในนิวยอร์ก บางครั้งอาชีพนี้ก็ทำให้หดหู่ใจเพราะคราใดที่บ้านถูกไฟเผาผลาญคุณจะหัวใจแหลก สลายไปด้วย พนักงานดับเพลิงเจอแต่เรื่องน่าสพึงกลัวและบางครั้งก็ต้องเจอความตาย

แต่วันที่ผมเจอเจ้าแมว "สการ์เล็ต" เป็นอีกเรื่องหนึ่งและมันเป็นเรื่องของชีวิตและความรัก

วันนั้นเป็นวันศุกร์ เรารุดออกไปดับเพลิงตามที่ได้รับแจ้งตั้งแต่เช้าตรู่ว่า มีไฟไหม้ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งระหว่างที่เตรียมอุปกรณ์อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแมวร้องแต่ผมหยุดมือไม่ได้ต้องดับไฟก่อนแล้วจึงจะหาแมวได้

ไฟไหม้ครั้งนี้ลุกลามใหญ่โตมากเราจึงมีหน่วยงานอื่นๆมาช่วยสนับสนุนด้วย ทั้งฝ่ายตะขอเกี่ยวและบันไดเราได้รับแจ้งว่าทุกคนในอาคารนี้ออกมาได้โดยปลอดภัยแล้ว ผมเองก็หวังเช่นนั้นเพราะที่ปั๊มมีแต่เปลวไฟเต็มไปหมด ใครขืนเข้าไปกู้ภัยคงจะไม่รอดแน่

กว่าจะดับไฟได้กินเวลานานมากและต้องใช้กำลังคนมากมาย ถึงตอนนี้ผมมีเวลามองหาแล้วว่าเสียงแมวมาจากไหน ควันไฟยังพวยพุ่งออกมาจากตัวปั๊มเต็มไปหมด ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็นได้แต่เดินตามเสียงแมวร้องไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณบาทวิถีห่างจากหน้าปั๊มราวๆ 5 ฟุตเห็นจะได้ก็เห็นลูกแมวตัวเล็กๆท่าทางอกสั่นขวัญแขวนสามตัวกอดกันกลมส่งเสียงร้องกันระงมอยู่พอมองไปรอบๆ ผมก็เจออีกสองตัวอยู่บนถนนตัวหนึ่งส่วนอีกตัวหนึ่งอยู่อีกฝั่งถนนหนึ่งด้านหน้าของปั๊ม

แมวพวกนี้คงจะติดอยู่ในอาคารเป็นแน่เพราะขนมันถูกไฟลนเสียจนโกร๋นผมตะโกนขอลังสักใบและมีนักมุงหามาให้ใบหนี่ง ผมจับลูกแมวทั้งห้าตัวใส่ในลังและอุ้มลังไปพักไว้หน้าระเบียงบ้านหลังหนึ่งแถวนั้น

ผมมองหาแม่แมว เชื่อว่าแม่แมวคงจะฝ่าเข้าไปในปั๊มที่กำลังไฟไหม้และทยอยคาบลูกออกมาวางไว้บนบาทวิถีทีละตัวจากนั้นมันคงพยายามให้ลูกแมวไปอยู่อีกฝั่งไกลอาคารออกไปทีละตัวเช่นกัน

เอ๊ ..แล้วแม่แมวไปอยู่เสียทีไหน

ตำรวจคนหนึ่งชี้บอกผมว่าเห็นแม่แมวเข้าไปที่ร้านตรงที่ผมเจอลูกแมวสองตัวสุดท้าย แม่แมวอยู่ที่นั่นจริงๆ มันนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดแผลไฟไหม้ดูสาหัส ตาเป็นแผลพองจนลืมไม่ขึ้น อุ้งเท้าดำเพราะถูกไฟลนขนถูกไฟลามเสียจนเห็นหนังบางแห่งจะเห็นเนื้อแดงเหวอะหวะตัวอ่อนปวกเปียกจนเคลื่อนไหวอะไรไม่ได้

ผมเดินไปหามันช้าๆค่อยๆพูดกับมันเบาๆ มันคงจะเป็นแมวจรจัด ผมไม่อยากให้มันตกใจ เมื่อผมอุ้มมันขึ้นมา แม่แมวร้องอย่างเจ็บปวด กลิ่นขนและเนื้อหนังของมันส่งกลิ่นเหม็นไหม้ มันไม่กระดุกกระดิกแต่พยายามจะลืมตามองดูผม แต่ลืมไม่ขึ้น ดูมันเหนื่อยอ่อนเต็มประดา ได้แต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนผม ผมตั้งใจจะช่วยชีวิตแม่แมวผู้กล้าหาญและลูกทั้งห้าตัวของมัน ชีวิตของพวกมันขึ้นอยู่กับผม

ผมค่อยๆวางแม่แมวลงในลังรวมกับลูกๆของมัน แม่แมวตาบอดยังอุตส่าห์ใช้จมูกแตะลูกแมวแต่ละตัวจนทั่ว เพื่อให้แน่ใจว่าทุกตัวปลอดภัย มันคงเบาใจที่ลูกของมันอยู่ครบทุกตัวแม้ตัวมันเองจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม แมวทั้งหมดต้องได้รับการรักษาโดยด่วน

ผมนึกถึงบ้านสงเคราะห์สัตว์แห่งหนึ่งชื่อ สันติบาตสัตว์นอร์ทชอร์ ผมเคยนำสุนัขที่ถูกไฟไหม้อาการสาหัสไปให้ที่นั่นรักษาแผลเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน องค์การนี้ช่วยได้แน่

ผมโทรศัพท์ไปแจ้งให้ทราบล่วงหน้าว่า กำลังพาแม่แมวและลูกแมวที่ถูกไฟลวกอาการสาหัสไปให้รักษา ผมไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังสวมชุดดับเพลิงที่มีกลิ่นคราบควันไฟอยู่เต็ม แล้วบึ่งรถบรรทุกของผมไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อไปถึงก็เห็นสัตว์แพทย์และเจ้าหน้าที่สองชุดเตรียมตัวรับแมวอยู่แล้ว ที่ลานจอดรถ พวกเขารีบนำแมวทั้งหมดเข้าไปในห้องพยาบาล

ทีมหนึ่งรักษาแม่แมวอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง

และอีกทีมหนึ่งดูแลลูกแมวอยู่บนโต๊ะอีกตัวหนึ่ง ผมรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเป็นกำลังจากการดับไฟและพยายามไม่เข้าไปเกะกะในห้องพยาบาล ผมไม่ค่อยหวังเเท่าใดว่าแมวเหล่านี้จะรอดชีวิตแต่ถึงอย่างไรก็ทิ้งมันไม่ลงจริงๆ

หลังจากรออยู่ครู่ใหญ่สัตว์แพทย์ก็บอกผมว่า เขาต้องเฝ้าอาการแม่แมวและลูกของมันทั้งคืนและไม่มั่นใจว่าตัวแม่จะรอดหรือเปล่า วันรุ่งขึ้นผมกลับไปอีก รอแล้วรอเล่า กำลังจะเลิกล้มความหวังสัตว์แพทย์ก็เดินเข้ามาบอกข่าวดีกับผมว่า "ลูกแมวรอดแล้ว"

"แล้วแม่แมวล่ะ" ผมกลัวคำตอบเหลือเกิน "ยังบอกไม่ได้ครับ ต้องรอดูก่อน"ผมไปที่นั่นทุกวันเพื่อฟังอาการ แต่ละวันก็ได้ยินแต่คำตอบซ้ำๆว่า"ต้องรอดูก่อน"

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ให้หลังผมไปที่สถานสงเคราะห์อีกครั้งด้วยความหดหู่ ใจ นึกในใจว่าถ้าแม่แมวไม่ตาย ป่านนี้ก็รู้แล้วละว่าจะมีอาการร่อแร่อย่างนี้ไปอีกนานเท่าใด ทันทีที่ผมเดินเข้าไปสัตว์แพทย์ก็ยิ้มรับและยกนิ้วให้สัญญาณผมว่า

แม่แมวไม่เพียงแต่รอดพ้นจากขีดอันตรายเท่านั้นอีกหน่อยมันจะมองเห็นได้อีกด้วย ช่างโชคดีจริงๆเอาละในเมื่อแม่แมวไม่ตายอุตส่าห์รอดมาได้ก็ต้องตั้งชื่อกันเสียหน่อยเจ้าหน้าที่คนหนึ่งตั้งชื่อว่า "สการ์เล็ต"แปลว่าแดงก่ำเพราะผิวที่แดงเถือกของมันผมสะเทือนใจที่ได้เห็นแม่แมวเจอหน้าลูกๆอีกครั้งเพราะรู้ดีว่ามันต้องกัดฟันต่อสู้ขนาดไหนกว่าจะรอดมาได้

แล้วทายซิว่าสิ่งแรกที่แม่แมวทำคืออะไร มันนับลูกอีกครั้งโดยเอาจมูกแตะลูกทีละตัวๆ เพื่อให้มั่นใจว่าลูกๆอยู่กันปลอดภัยโดยครบถ้วน มันยอมเสี่ยงภัยเพื่อลูก

ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่ถึงห้าครั้งและได้ผลด้วย ลูกๆของมันจึงรอดชีวิตทั้งหมด

ที่แม่แมวพิสูจน์ให้เห็นในวันนั้นเป็นสุดยอดวีรกรรมเป็นวีรกรรมที่มาจากความรักของแม่โดยแท้! สายตา(แม้ว่าจะเกือบบอด)และจมูกของแม่แมวที่พยายามมองและสัมผัสไปยังลูกๆ พยายามช่วยเหลือลูกจนสำเร็จ

ความรักมีอยู่ในโลกใบนี้เสมอ
สิ่งต่างๆยังคงกำเนิดมาจากความรักทั้งสิ้น

แม้โลกนี้ที่เป็นไปอยู่นี้จะไม่สวยงามอย่างที่คิด

แต่โลกก็อยู่ได้ด้วยคนที่มีน้ำใจเมตตา
ทำให้โลกใบนี้ยังคงเป็นโลกอยู่เสมอ...........

http://www.okkid.net/blog_journal_detail.php?journal_id=3103

ข่าว:

ตอบ

สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี

ข้อความโดย: ฐิตา

ข้อความโดย: กระตุกหางแมว

ข้อความโดย: ฐิตา

ข้อความโดย: (〃ˆ ∇ ˆ〃)

ข้อความโดย: ดอกโศก

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน

ข้อความโดย: ฐิตา

ข้อความโดย: ฐิตา