ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: ตุลาคม 02, 2010, 09:42:53 pm »
อนุโมทนาครับพี่เล็ก^^ขอให้ศรัทธาในความดี ตราบใดที่หัวใจยังมีธรรมะ ธรรมะในใจเราจะส่งเสริมความดีให้คงไว้ซึ่งศรัทธา..
ข่าว:
เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
อนุโมทนาครับพี่เล็ก^^ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: ตุลาคม 02, 2010, 08:49:22 pm »...กระจกสะท้อนชีวิต...
การเดินทางแต่ละวัน
เหมือนเป็นการเก็บเกี่ยวข้อมูลตอบคำถามของชีวิตเรา
การเดินทางในถนนสายเดิม ๆ ในเส้นทางเดิม ๆ
ถ้าเพียงแต่เราช่างสังเกตสักนิด
จะพบสิ่งต่าง ๆ มากมายน่าสนใจไม่รู้จบ
บ่อยครั้งการได้พบเห็นคนอื่น
การได้สังเกตชีวิตอื่น ๆ ที่แตกต่างจากเรา
กลับกลายเป็นกระจกที่ส่องให้เห็นตัวเราเอง
อย่างเช่นการได้เห็นคนไร้บ้าน
คนที่อาศัยข้างถนนเป็นที่ซุกหัวนอนแต่งตัวสกปรกมอมแมม
หรือแม้แต่คนพิการ นักแสดงศิลปะข้างถนน
ที่ล้วนแต่ขอแบ่งปันเศษเหรียญจากคนที่ผ่านไป
เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ไปวันๆ
ความสุขใจหรือความพอใจในชีวิตของเขาเหล่านั้น
ดูช่างได้มาอย่างง่ายดาย
ในความขัดสน ไม่มีบ้าน ไม่มีความมั่นคง ไม่มีอนาคต
รวมทั้งไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ ๆ
ดูราวกับว่า...พวกเขามีชีวิตอยู่ได้...โดยไม่เดือดร้อนอะไร
เมื่อกระจกเหล่านี้ส่องมาที่ตัวเรา
ทำให้เราพบว่า เราเองช่างเกิดมาพรั่งพร้อม
ด้วย "โอกาสดี" แค่ไหน
ขณะที่เรามีบ้าน มีอาชีพ มีครอบครัวที่อบอุ่น
และมีเพื่อนฝูงอยู่มากมาย
เรายังมักหาเรื่องไม่พอใจ ชีวิตตัวเองได้บ่อย ๆ
บางทีเราก็โวยวายว่าโลกนี้ไม่ดีกับเรา
เรารู้สึกว่า...ปัญหาขี้ประติ๋วของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่
ความทุกข์ในเรื่องเล็กน้อย หยุมหยิมของเรา
ก็ดูสลักสำคัญจะเป็นจะตายเสียให้ได้
ส่องกระจกดูตัวเองให้ชัด ๆ อีกครั้ง
มันง่ายแค่ไหนที่จะทำที่เหลือของชีวิตให้มีความสุข
พอใจในสิ่งที่หามาได้
"บางทีชีวิต....ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายอย่างที่เราเคยคิด "
............................................................
" เงินและอาหารเป็นเสบียงอันประเสริฐในโลกนี้ฉันใด
บุญกุศลก็เป็นเสบียงในทางปรโลกฉันนั้น
ใช้ชีวิตนี้ให้มีคุณค่า สะสมเสบียงให้เพียงพอ
เรียกว่า สั่งสมบุญบารมี "
หลวงปู่จันทร์ศรี ...
การเดินทางแต่ละวัน
เหมือนเป็นการเก็บเกี่ยวข้อมูลตอบคำถามของชีวิตเรา
การเดินทางในถนนสายเดิม ๆ ในเส้นทางเดิม ๆ
ถ้าเพียงแต่เราช่างสังเกตสักนิด
จะพบสิ่งต่าง ๆ มากมายน่าสนใจไม่รู้จบ
บ่อยครั้งการได้พบเห็นคนอื่น
การได้สังเกตชีวิตอื่น ๆ ที่แตกต่างจากเรา
กลับกลายเป็นกระจกที่ส่องให้เห็นตัวเราเอง
อย่างเช่นการได้เห็นคนไร้บ้าน
คนที่อาศัยข้างถนนเป็นที่ซุกหัวนอนแต่งตัวสกปรกมอมแมม
หรือแม้แต่คนพิการ นักแสดงศิลปะข้างถนน
ที่ล้วนแต่ขอแบ่งปันเศษเหรียญจากคนที่ผ่านไป
เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ไปวันๆ
ความสุขใจหรือความพอใจในชีวิตของเขาเหล่านั้น
ดูช่างได้มาอย่างง่ายดาย
ในความขัดสน ไม่มีบ้าน ไม่มีความมั่นคง ไม่มีอนาคต
รวมทั้งไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ ๆ
ดูราวกับว่า...พวกเขามีชีวิตอยู่ได้...โดยไม่เดือดร้อนอะไร
เมื่อกระจกเหล่านี้ส่องมาที่ตัวเรา
ทำให้เราพบว่า เราเองช่างเกิดมาพรั่งพร้อม
ด้วย "โอกาสดี" แค่ไหน
ขณะที่เรามีบ้าน มีอาชีพ มีครอบครัวที่อบอุ่น
และมีเพื่อนฝูงอยู่มากมาย
เรายังมักหาเรื่องไม่พอใจ ชีวิตตัวเองได้บ่อย ๆ
บางทีเราก็โวยวายว่าโลกนี้ไม่ดีกับเรา
เรารู้สึกว่า...ปัญหาขี้ประติ๋วของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่
ความทุกข์ในเรื่องเล็กน้อย หยุมหยิมของเรา
ก็ดูสลักสำคัญจะเป็นจะตายเสียให้ได้
ส่องกระจกดูตัวเองให้ชัด ๆ อีกครั้ง
มันง่ายแค่ไหนที่จะทำที่เหลือของชีวิตให้มีความสุข
พอใจในสิ่งที่หามาได้
"บางทีชีวิต....ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายอย่างที่เราเคยคิด "
............................................................
" เงินและอาหารเป็นเสบียงอันประเสริฐในโลกนี้ฉันใด
บุญกุศลก็เป็นเสบียงในทางปรโลกฉันนั้น
ใช้ชีวิตนี้ให้มีคุณค่า สะสมเสบียงให้เพียงพอ
เรียกว่า สั่งสมบุญบารมี "
หลวงปู่จันทร์ศรี ...