ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: มกราคม 07, 2011, 11:31:48 pm »

 :yoyo062: เศร้า...สงสารแม่ลิงค่ะ
 
ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 06, 2011, 11:56:23 pm »

 :13: ขอบคุณครับพี่เล็ก
ข้อความโดย: lek
« เมื่อ: พฤศจิกายน 30, 2010, 04:31:50 am »

มีคนเล่าให้ฟังว่า…
สมัยก่อน…คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ…
ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต…
แกอยู่ในป่า…กับเพื่อน 5 – 6 คน…

ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน…ล่าสัตว์ป่า…มาทำอาหาร…
วันหนึ่ง…เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ…
แกก็คว้าปืนยาว…สะพายบ่า…เดินเข้าป่าไป…

อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ…คือแกงเนื้อลิง…
พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก…
เห็นลิงตัวหนึ่ง…นั่งอยู่บนต้นไม้…หันหลังให้…
แกก็รีบยกปืนประทับบ่า…
ยิงเปรี้ยง…ไปที่ตัวลิง…

เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น…
ปกติ…ลิงพอถูกยิง…จะหล่นตุ๊บ…จากต้นไม้ทันที…
แต่ลิงตัวนี้…นั่งจับกิ่งไม้เฉย…ไม่หล่นลงมา…

จะว่ายิงไม่ถูก…ก็ไม่น่าเป็นไปได้…
เพราะคุณพงษ์เทพ…แกยิงปืนแม่น…
ระยะแค่นี้เป้าใหญ่ขนาดนี้…ไม่พลาดแน่นอน…

ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น…
ลิงตัวที่ถูกยิง…ร้องโหยหวน…เสียงดังมาก…
ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ…
วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง…
แล้วร้องโหยหวน…เหมือนกันหมด…

แกตกใจ…ยืนตกตะลึง…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…
สักครู่…ลิงตัวที่ถูกยิง…
โยนวัตถุเล็ก ๆ…สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง…ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด…
แล้วก็หล่นตุ๊บ…ลงมาจากต้นไม้…

คุณพงษ์เทพ…รีบวิ่งไปดู…
ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง…ทะลุหน้าอก…เลือดแดงฉาน…เต็มตัว…
คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว…ต้องเบือนหน้าหนี…
ลิงที่ตกลงมา…
เป็นลิงแม่ลูกอ่อน…
ขณะที่ถูกยิง…เธอกำลังให้นมลูก…
ลูกตัวน้อย…กำลังดูดนมอย่างมีความสุข…

ทันทีที่ถูกยิง…
ถ้าเป็นลิงตัวอื่น…จะหล่นตุ๊บ…ลงจากต้นไม้…
แต่แม่ลิงตัวนี้…ยังหล่นไม่ได้…ยังตายไม่ได้…
เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ…
คือ…รักษาชีวิตลูกน้อย…ให้พ้นอันตราย…

เธอกัดฟัน…โหนกิ่งไม้ไว้…แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ…
มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง…ด้วยความตกใจ…
พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด…
ตะโกนสุดเสียง…ร้องเรียก…ฝูงลิงเข้ามาใกล้ ๆ…
แล้วก็ฝากฝัง…ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ…

หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว…
มองดูลูก…ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว…
แน่ใจว่า…ลูกปลอดภัยแล้ว…
จึงหลับตา…แล้วหล่นลงมา…ตาย…

คุณพงษ์เทพ…ก้มมองหน้าลิง…แล้วร้องไห้…

เพราะที่เบ้าตาลิง…มีหยดน้ำตาใส ๆ…กำลังไหลริน…
คุณพงษ์เทพ…รีบเดินกลับที่พัก…
เอาปืนไปเผาทิ้ง…
ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย…ตลอดชีวิต…
 
 
 
ขอบพระคุณ คุณนูนู่


ขอบพระคุณที่มาhttp://www.loengjit.com/board/index.php?topic=670.0