ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆในโลกออนไลน์ใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน
« เมื่อ: มกราคม 20, 2011, 01:15:58 pm »

 :45: ขอบคุณครับน้องฝน
ข้อความโดย: rain....
« เมื่อ: มกราคม 18, 2011, 07:29:08 pm »

 :13: :13: :13: :13:
ปัญหาเป็นของขวัญแห่งชีวิต
 :47: :47: :47: :47:


ตอนอายุ 23 ฉันแต่งงานกับนายแพทย์ผู้เก่งกาจที่สามารถวินิจฉัยว่า
ตัวเองเป็นโรคประสาทหลอนขั้นหนัก

ช่วงนั้นฉันตกนรกทั้งเป็นนานถึง 4 ปี
ถือว่าเป็นช่วงทุกข์ทรมานที่สุดของชีวิตก็ว่าได้

โชคดีที่ฉันรวบรวมความแข็งกล้าจนหลุดพ้นออกจากบ่วง
และโชคดีที่มีเพื่อนคอยชี้แนะนำทาง ทำให้ฉันได้บทเรียนอันล้ำค่า
ช่วยพัฒนาวุฒิภาวะ ได้เรียนรู้ธรรมชาติแห่งความเป็นมนุษย์
รวมทั้งจุดแข็งจุดอ่อนของตัวเองมากกว่าช่วงใดๆของชีวิต

นึกย้อนไปคราวใดก็ปวดใจเสมอ
แต่ฉันมองว่าเป็นของขวัญอันยิ่งใหญ่ที่โลกส่งมาให้
และซาบซึ้งในประสบการณ์ซึ่งนำสิ่งดีงามมาสู่ชีวิต

หากคุณยังมองว่า ความผิดพลาดในอดีตเป็นหายนะใหญ่หลวง
ใคร่ขอร้องให้เปลี่ยนทัศนะเสียใหม่เพื่อความเจริญทางจิตใจ

ถ้ามีเวลา 2-3 วันนี้
ลองนั่งมองย้อนไปในอดีตถึงเหตุการณ์ที่คิดเสมอว่าเป็นปัญหา

ลองเลือกเหตุการณ์แรกมาดูว่า ได้เรียนรู้อะไรจากมันบ้าง
และได้ใช้บทเรียนนี้ป้องกันปัญหาอื่นหรือไม่
วิถีชีวิตดีขึ้นมากมายไหมจากสิ่งซึ่งได้เรียนรู้มา

ดูฉันเป็นตัวอย่าง
การแต่งงานที่พังพินาศเปิดโอกาสให้ฉันเล็ดลอดออกจากมันไปได้
เพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่ที่สดใสกว่า

มีหลายคู่สู้ทนกับชีวิตแต่งงานซึ่งไม่ดีนัก
อาจเพราะไม่มีทางเลือกหรือทางเลือกนั้นเลวร้าย
พวกเขาจึงต้อง อดทนยืดเยื้อกับความสัมพันธ์อันแห้งแล้งจนเกินจำเป็น

ฉันเคยวาดหวังว่าชีวิตแต่งงานจะสวยสดงดงาม
แต่เมื่อไม่เป็นดังหวังก็มีทางเลือกอยู่ 2 ทาง คือ

หนึ่ง คร่ำครวญไปตลอดชีวิต และ
สอง ยกให้มันเป็นบทเรียนและก้าวต่อไป

มองย้อนไปในอดีตอีกเรื่อยๆ
ให้เห็นทุกสถานการณ์ที่เคยคิดว่าเป็นประสบการณ์แสนเจ็บปวด
แล้วลองหาวิธีพลิกผันให้มันเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาจิตใจ

จงเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยให้อดีตอันมัวหมอง...
เป็นโอกาสในการเข้าถึงความประจักษ์แจ้งแห่งตน

-------------------------
จาก คือความเรียบง่ายภายใน โดย อีเลน เซนต์เจมส์
เครือมาศ วุฒิการณ์ แปล
ขอบคุณโพสจาก  http://www.carefor.org/content/view/1146/153/