ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: มิถุนายน 01, 2012, 02:11:59 pm »
พระพุทธสุภาษิต จากหนังสือ ธรรมบท
โดย อาจารย์ เสฐียรพงษ์ วรรณปก
ขุนเขาไม่สะเทือนเพราะแรงลมฉันใด บัณฑิตย่อมไม่หวั่นไหว
เพราะนินทาหรือสรรเสริญ ฉันนั้น
ห้วงน้ำลึก ใสสะอาดสงบฉันใด บัณฑิตฟังธรรมแล้ว
ย่อมมีจิตใจสงบฉันนั้น
ถ้าหากคนเราจะทําความดีไซร้ ก็ควรทําบ่อยๆ
ควรพอใจในการทําความดีนั้น เพราะการสะสมความดีนําสุขมาให้
อย่าดูถูกบุญว่าเล็กน้อยจักไม่สนองผล น้ำตกจากเวหาทีละหยาดๆ ยังเต็มตุ่มได้
นักปราชญ์สะสมบุญทีละเล็กละน้อย ย่อมเต็มด้วยบุญได้เช่นกัน
ถ้าเธอทําตนให้เงียบเสียงได้ เหมือนฆ้องปากแตก
ก็นับว่าเธอเข้าถึงนิพพานแล้ว เธอก็จะไม่ต้องทะเลาะเบาะแว้งกับใครอีก
สอนคนอื่นอย่างใด ควรทําตนอย่างนั้น
ฝึกตนเองได้แล้ว จึงควรฝึกคนอื่น เพราะตัวเราเองฝึกยากยิ่งนัก
เราต้องพึ่งตัวเราเอง คนอื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้
บุคคลผู้ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่ได้แสนยาก
ถึงจะทําประโยชน์แก่คนอื่นมากมาย ก็ไม่ควรจะทิ้งจุดมุ่งหมายปลายทางของตน
เมื่อรู้ว่าอะไรคือจุดมุ่งหมายปลายทางของตนแล้ว ก็ควรใฝ่ใจขวนขวาย
ผู้ใดทําบาปไว้แล้ว ละได้ด้วยการทําดี ผู้นั้นย่อมส่องโลกนี้ให้สว่าง
เหมือนพระจันทร์ที่พ้นจากเมฆฉะนั้น
ไม่มีไฟใดเสมอด้วยราคะ ไม่มีโทษใดเสมอด้วยโทสะ
ไม่มีทุกข์ใดเสมอด้วยเบญจขันธ์ ไม่มีสุขใดเสมอด้วยความสงบ
ควรละความโกรธ ละมานะ เอาชนะกิเลส เครื่องผูกมัดทุกอย่าง
ผู้ที่ไม่ติดอยู่ในรูปนาม หมดกิเลสแล้ว ทุกข์ก็ครอบงําเขาไม่ได้
ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน อนาคต คนที่ถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียว
หรือถูกนินทาโดยส่วนเดียว ไม่มี
คนมีปัญญา ควรขจัดมลทินของตน ทีละน้อยๆ ทุกๆ ขณะโดยลําดับ
เหมือนนายช่องทองปัดเป่าสนิมแร่
พวกเธอจงพยายามทําความเพียรเถิด พระตถาคต เป็นผู้ชี้ทางเท่านั้น
ชนทั้งหลายผู้เดินทางสายนี้ โดยปฏิบัติภาวนา
-http://www.jobbkk.com/th/relax/webboard/viewtopic.php?id=17764